ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Σκοτεινές Δυνάμεις (The Darkest Minds)

one-half-popcorn

Ξαφνικά τα παιδιά αρχίζουν να αποκτούν μυστηριώδεις δυνάμεις που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει την εμφάνιση τους. Οι δυνάμεις αυτές διακρίνονται σε κατηγορίες και τα παιδιά που φέρουν ένα είδος δύναμης χαρακτηρίζονται από κάποιο χρώμα, έτσι έχουμε τους πράσινους, τους μπλε, τους κίτρινους, τους πορτοκαλί και τους κόκκινους. Οι ενήλικες, μη μπορώντας να ελέγξουν τις δυνάμεις αυτές, περιορίζουν τα παιδιά σε στρατόπεδα, εξοντώνοντας τους πιο δυνατούς από αυτούς, τους πορτοκαλί και τους κόκκινους. Κάποια παιδιά όμως δραπετεύουν, ανάμεσα τους και η Ρούμπι, μια θεωρητικά επικίνδυνη πορτοκαλί. Η αναζήτηση των παιδιών για έναν καλύτερο κόσμο, του οποίου θα αποτελούν μέρος, δεν θα έχει και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Το ομώνυμο μυθιστόρημα της Αλεξάντρα Μπράκεν αποτελεί best seller στην Αμερική και ολοκληρώνεται σε τρία μέρη. H Αμάντλα Στένμπεργκ ενσαρκώνει την Ρούμπι κρατώντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο και το girl power της ταινίας ολοκληρώνεται με την σκηνοθέτη Τζένιφερ Γιου Νέλσον, της οποίας η εμπειρία περιορίζεται στο animation Kung Fu Panda 2 και 3. Το Σκοτεινές Δυνάμεις είναι μια ακόμα ιδέα που θέλει να καταδικάσει την αντίδραση στο διαφορετικό, και μοιάζει σαν μακρινός συγγενής των X-men. Το πρωτότυπο της ιστορίας είναι ότι το διαφορετικό αυτή την φορά περιορίζεται μόνο στα παιδιά, με συνέπεια η κοινωνία να πρέπει να καταδικάσει το μέλλον της – περιορίζοντας την νέα γενιά- αν θέλει να σώσει το παρόν της. Όμως εμφανίζονται αφηγηματικές αδυναμίες που δύσκολα θα προσπεράσεις, όπως ότι οι δυνάμεις που εμφανίζονται δεν είναι στο σύνολο τους επικίνδυνες, παρόλο που αντιμετωπίζονται ως τέτοιες. Για παράδειγμα, η πρώτη κατηγορία δυνάμενων- η πράσινη- αφορά την υψηλή ευφυΐα, αφήνοντας τον θεατή να απορεί γιατί να πρέπει να περιοριστεί και όσοι την φέρουν να δουλεύουν εργάτες σε εργοστάσια. Έτσι λοιπόν καταλήγουμε σε μια ιδέα που προσπαθεί πολύ να ξεχωρίσει ανάμεσα σ’ άλλες παρόμοιες, αλλά πρακτικά της λείπει η έμπνευση. Οι ανατροπές σε γενικές γραμμές δεν προκαλούν έκπληξη καθώς βασίζονται σε χιλιοιδωμένα μοτίβα. Και δυστυχώς οι Σκοτεινές Δυνάμεις χάνουν πόντους και σε άλλα επίπεδα όπως στο φτωχό αποτέλεσμα σε επίπεδο παραγωγής και στην ερμηνευτική αδυναμία των πρωταγωνιστών που δεν καταφέρνουν να λάμψουν ως ομάδα ικανή να αντιμετωπίσει τους εχθρούς.

Το Σκοτεινές Δυνάμεις είναι δύσκολο να κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, καθώς ήδη από τα πρώτα λεπτά θα αναρωτιέσαι αν πρόκειται για κινηματογραφική ταινία ή τηλεοπτική παραγωγή. Πολύ γρήγορα μετά τους τίτλους τέλους θα έχεις ξεχάσει τι έχει συμβεί και τα ερωτηματικά θα παραμένουν για το αν αξίζει να μεταφερθούν και τα υπόλοιπα μυθιστορήματα της σειράς.

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *