Η Εξαφάνιση της Έλινορ Ρίγκμπι: Εκείνη
Σε μία τρίωρη εκδοχή χωρισμένη σε δύο ταινίες, ο σκηνοθέτης Νεντ Μπένσον η Εξαφάνιση της Έλινορ Ρίγκμπι παρουσιάζει την υπό κατάρρευση σχέση ενός άνδρα, του Κόνορ και της συζύγου του, Έλινορ. Η εξαφάνιση του τίτλου είναι απλώς συμβολική: η Έλινορ μην αντέχοντας την κατάθλιψη που της προκαλεί ένα τραγικό γεγονός αποφασίζει να κάνει μια επανεκκίνηση στη ζωή της, την ώρα που ο σύζυγός της μένει πίσω και καλείται να λύσει τα δικά του προβλήματα.
Η ταινία που αφορά τον χαρακτήρα της συζύγου, είναι κάπως πιο φωτεινή και κάπως πιο εύπεπτη. Ο σκηνοθέτης Νεντ Μπένσον θέλει να δείξει δύο διαφορετικούς χειρισμούς της απώλειας. Γι’ αυτό στη δική του εκδοχή, Εκείνος δεν το συζητά ποτέ, δεν κατάφερε να το διαχειριστεί για να το ξεπεράσει, επομένως η δική του ιστορία είναι φυσικό να κουβαλά περισσότερες «αποσκευές».
Εκείνη μετά την κατάθλιψη φαίνεται να επιθυμεί μία καινούρια ζωή, επομένως η δική της εκδοχή της ιστορίας φαίνεται πιο ανάλαφρη. Γεγονός που δεν εξηγείται. Δεν εξηγείται πώς μία γυναίκα βουτά στα παγωμένα νερά ενός ποταμού για να πεθάνει και την επόμενη ημέρα είναι εντελώς καλά. Δεν εξηγείται πώς κανένας από τους γύρω της, από την οικογένειά της δεν ανησυχεί για το γεγονός ότι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας.
Αυτό που κάνουν είναι να της συμπαραστέκονται με διάφορες αμπελοφιλοσοφίες (η γαλλίδα μητέρα της κρατώντας μόνιμα και ένα ποτήρι κρασί στο χέρι) ενώ εκείνη προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της. Η Τζέσικα Τσαστέιν είναι πραγματικά πολύ καλή (και πού άλλωστε δεν είναι;) αλλά θεωρώ ότι ο Τζέιμς ΜακΑβόι δίνει μια πιο στιβαρή ερμηνεία σε έναν πιο δύσκολο ρόλο (εκείνον ενός άνδρα που δεν έχει αποδεχθεί τα όσα του συνέβησαν).
Σίγουρα η επιλογή να προβληθεί πρώτα η εκδοχή Εκείνη είναι πιο σωστή (εμείς στις Νύχτες Πρεμιέρας την είδαμε με την αντίστροφη σειρά). Και σίγουρα οι μικρές λεπτομέρειες του έρωτα και της απώλειάς του έρχονται στο προσκήνιο, τα μικρά πράγματα που οδηγούν ένα ζευγάρι να έρθει πιο κοντά ή να καταστραφεί.
Στην ουσία, βέβαια αυτό που βλέπουμε είναι ο χρόνος που περνάει -ρεαλιστικός, αλλά μη κινηματογραφικός. Και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εικόνες που μένουν στο μυαλό μας και μετά το τέλος της ταινίας, θα περιμέναμε την Έλινορ να πάρει την καρδιά μας και να την κάνει κομματάκια.
Τελικά να τη δω;
Υψηλές προσδοκίες, οι οποίες τελικά δεν καλύπτονται πλήρως από την ταινία. Πολύ καλές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές, αλλά και πολύς χαμένος χρόνος…
