The Disaster Artist
O Τζέιμς Φράνκο σε ρόλο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή, αφηγείται την ιστορία της δημιουργίας της ταινίας The Room που έχει χαρακτηριστεί «η χειρότερη ταινία όλων των εποχών» και έχει αναδειχθεί σε cult φαινόμενο με συνεχείς προβολές σε αρκετές πόλεις του κόσμου εδώ και πάνω από μία δεκαετία.
Όταν ο Μπεν Γουίσο γνώρισε τον Γκρεγκ Σέστερο σπούδαζαν και οι δύο σε μία σχολή υποκριτικής. Απογοητευμένοι από το γεγονός ότι δεν κατάφερναν να χτίσουν καριέρα στο σινεμά, αποφασίζουν να γυρίσουν τη δική τους ταινία, με σεναριογράφο, σκηνοθέτη, πρωταγωνιστή και παραγωγό τον Μπεν. Ο Γουίσο μοιάζει να έχει ατέλειωτους πόρους που κανείς δεν ξέρει από πού προήλθαν, ενώ το συνεργείο έχει εξοργιστεί από την… ασχετοσύνη του.
Κρατώντας για τον ίδιο τον ρόλο του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή του The Room, Μπεν Γουίσο, ο Τζέιμς Φράνκο φτιάχνει ένα αστείο και τρυφερό πορτρέτο ενός ανθρώπου που πίστευε ότι δημιούργησε ένα αριστούργημα -στην πραγματικότητα δημιούργησε μια cult κωμωδία που απολαμβάνει τη δική της καριέρα.
O Φράνκο καταφέρνει να «χαθεί» μέσα στον ρόλο του Γουίσο και ίσως να ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Α′ Ανδρικού Ρόλου εάν δεν τον είχαν αγγίξει τα σεξουαλικά σκάνδαλα του Χόλιγουντ -ενδεικτικοί του πόσο πιστά προσπάθησε η ταινία να αναβιώσει σκηνές του The Room είναι οι τίτλοι του τέλους που πλάι πλάι προβάλλονται σκηνές της ταινίας και οι ίδιες σκηνές γυρισμένες με τους ηθοποιούς του The Disaster Artist.
Η ταινία είναι, όμως, υποψήφια για το σενάριο της και αυτό δεν είναι λίγο μιας και πρόκειται για μια ταινία που σχολιάζει τη δημιουργία μιας άλλης ταινίας. Το The Disaster Artist δεν είναι επικριτικό απέναντι στον κεντρικό χαρακτήρα. Τον αντιμετωπίζει σαν ένα μικρό παιδί που δεν θέλει ή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην αποτυχία και στο «όχι». Χαρακτηριστική η σκηνή όπου ο Γουίσο συναντά σε ένα εστιατόριο έναν παραγωγό του Χόλιγουντ και εκείνος του λέει ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρει «ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια». «Ναι, αλλά μετά από αυτό;» ρωτά ο Γουίσο.
Έχοντας στο πλευρό του τον αδελφό του Ντέιβ Φράνκο και τα «φιλαράκια» του Σεθ Ρόγκεν και Ζακ Έφρον, ο Φράνκο δεν φτιάχνει μόνο μια ταινία για τη διαδικασία της δημιουργίας, αλλά και ένα εντυπωσιακά πιστό πορτρέτο σε μια από τις πιο παράξενες περσόνες του παγκόσμιου σινεμά. Και στην πορεία καταφέρνει να παρασύρει το κοινό σε ένα rollercoaster γέλιου.
