The Equalizer
Ο Ρόμπερτ Μακόλ (Ντένζελ Ουάσινγκτον) εργάζεται σε ένα πολυκατάστημα με είδη σπιτιού. Η καθημερινότητά του κυλά μάλλον βαρετά και οι συνάδελφοί του δείχνουν να τον αγαπούν. Κάθε βράδυ πηγαίνει σε ένα καφέ στη γειτονιά του, όπου συχνάζει και μία νεαρή κοπέλα που εργάζεται ως πόρνη. Όταν η κοπέλα δεχθεί την επίθεση των Ρώσων μαφιόζων-προαγωγών της, ο άνδρας θα αποφασίσει ότι δεν μπορεί να κάθεται στο πλάι και να κοιτά και κάπως έτσι θα αποκαλυφθεί το παρελθόν του.
Το The Equalizer αποτελεί ένα πρότζεκτ με το οποίο είχε αρχικά συνδεθεί ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που προσωπικά θα παρακολουθούσα με ενδιαφέρον, καθώς το σύμπαν του Ρεφν «στάζει» βία, ενώ οι ήρωές του έχουν τη δική τους ηθική.
Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, πάντως, μάλλον δεν αισθανόταν άνετα με αυτή την επιλογή σκηνοθέτη και φαίνεται πως πίεσε για την πρόσκληση του Αντουάν Φουκουά, του ανθρώπου που τον είχε σκηνοθετήσει και στη Μέρα Εκπαίδευσης, ταινία για την οποία ο Ντένζελ Ουάσινγκτον υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Με σημεία αναφοράς πρόσφατες ταινίες του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, όπως το Eastern Promises και το Τέλος της Βίας -και οι δύο αυτές ταινίες αποτελούν παραδείγματα ενός πολύ καλύτερου κινηματογράφου- το Equalizer αποτελεί μια χορταστική περιπέτεια.
Σφιχτή δράση, έξυπνες ιδέες, μία ψύχραιμη ερμηνεία από τον Ντένζελ Ουάσινγκτον και μια εντυπωσιακή σκηνοθεσία από τον Αντουάν Φουκουά αποτελούν μερικά μόνο από τα στοιχεία που κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει. Σεναριακά ξέρεις τι θα δεις. Δεν σε απασχολεί, όμως, καθώς σκηνοθετικά και ερμηνευτικά επιτυγχάνει τον στόχο του και προσφέρει ένα ευχάριστο βράδυ.
Το σίγουρο είναι ότι δεν βαριέσαι ούτε μία στιγμή.
Εν μέσω του ψυχροπολεμικού κλίματος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία, δεν ξέρω κατά πόσο ήταν έξυπνη ιδέα να βάλει κανείς τους «κακούς» να είναι Ρώσοι.
Ενώ ο κεντρικός χαρακτήρας του Eastern Promises αναζητά την εξιλέωση στο πρόσωπο μιας ρωσίδας πόρνης και δεν την βρίσκει γιατί ξέρει ότι δεν υπάρχει εξιλέωση, εκείνος στον Equalizer προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί από την ανθρώπινη υπόστασή του, χωρίς κάποια ιδιαίτερα αποτελέσματα.
Τελικά να τη δω;
Στους λάτρεις της περιπέτειας και της αδρεναλίνης, η ταινία συστήνεται ανεπιφύλακτα. Χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, η ταινία σέβεται τον θεατή και τις επιθυμίες του, προσφέροντάς του μία συναρπαστική βραδιά.
