the Exorcist: Ξεκίνησε η σειρά του Εξορκιστή
H μεταφορά της γνωστής ταινίας του Εξορκιστή που έχει κάνει γενιές και γενιές να τρομάξουν, μεταφέρθηκε σε τηλεοπτική σειρά από το δίκτυο του FOX. H κλασική πλέον ταινία του 1973, σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Φρίντκιν, βασισμένη στη νουβέλα του Γούιλιαμ Πίτερ Μπλάτι, φυσικά δε χρειάζεται συστάσεις. Το μικρό κορίτσι με το «περιστρεφόμενο» κεφάλι, όπως και το βασικό μουσικό θέμα δανεισμένο από το Tubular Bells του Μάικ Όλντφιλντ, είναι πλέον γνωστά ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν δει την ταινία. Έχει νόημα όμως η μεταφορά αυτής της υπόθεσης σε τηλεοπτική σειρά;
Έχοντας δει αρκετές μεταφορές σε σειρές να πάνε απελπιστικά χάλια, ιδιαίτερα όταν πατάνε πάνω σε μια επιτυχημένη ταινία, θεωρώντας δεδομένη την επιτυχία και της σειράς χωρίς κόπο και προσπάθεια, είναι λογικό να παρακολουθούμε το πρώτο επεισόδιο αρκετά σκεπτικοί. Δεν είναι μακριά και το παράδειγμα της σειράς Damien, που ήταν εκτός κλίματος και εποχής και τελικά σταμάτησε κακήν κακώς, ακόμα κι αν είχε από πίσω τους παραγωγούς των the Walking Dead και Shield.
O πάτερ Τόμας Ορτέγκα δεν είναι άγιος, είναι όμως ένας καλοσυνάτος ιερέας που προσπαθεί να είναι κοντά στο ποίμνιο του. Είναι άνθρωπος προσγειωμένος και ζει μια ήρεμη ζωή θεωρώντας δαίμονες και κακά πνεύματα περισσότερο μεταφορές των άγιων βιβλίων, από υποστάσεις που μπορεί κανείς πραγματικά να συναντήσει στην πόλη του, το Σικάγο. Έτσι, όταν μια οικογένεια ζητήσει την βοήθεια του, θα είναι αρχικά δύσπιστος ως προς την παρουσία σκοτεινών δυνάμεων. Όταν όμως αρχίσει να έχει οράματα του ιερέα Μάρκους να κάνει εξορκισμούς θα ωθηθεί να τον συναντήσει. Παράλληλα, στην οικογένεια των Ρανς γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ο Τόμας θα θεωρήσει ότι έχει ιερό σκοπό να τους βοηθήσει, ενώ ο Μάρκους που μετά την αποτυχία του στο Μεξικό τα είχε παρατήσει, βλέπει στον Τόμας το σημάδι που περίμενε για να αναλάβει ξανά καθήκοντα. Τα πράγματα όμως θα δυσκολέψουν κι άλλο καθώς όπως φαίνεται δεν έχουν να κάνουν μόνο με μια σκοτεινή δύναμη, αλλά πολλές περισσότερες, όχι μόνο μέσα στην οικογένεια των Ρανς, αλλά και σε ολόκληρη την πόλη.
Καλές ερμηνείες και προσεγμένη χωρίς υπερβολές παραγωγή, φτιάχνει ατμόσφαιρα και κεντρίζει από την αρχή το ενδιαφέρον. Όταν δουλεύει το σενάριο, η υπόθεση έχει από μόνη της αγωνία και δε χρειάζεται τις υπερβολικές jump scenes, τις απότομες σκηνές που πετάγονται ξαφνικά για να μας κάνουν να αναπηδήσουμε, που συναντάμε συνήθως σε ταινίες τρόμου. Δεν προσπαθεί να αναπαράγει στείρα την υπόθεση της ταινίας, αλλά προσπαθεί να κάνει κάτι δικό του και από ότι φαίνεται αυτό αποδίδει καλά. Έχει και μια γενικότερη πιο φρέσκια ματιά, τόσο σε αντιλήψεις όσο και χρονικά, μιας που έχει μεταφερθεί στη σύγχρονη εποχή και θα ήταν αστείο να μην εισάγει και τεχνολογικές εξελίξεις που έχουν επιτελεστεί από τα 70’s. Με αυτό τον τρόπο, ξεφεύγει έξυπνα και από τις όποιες συγκρίσεις με την ταινία του 1974, που επειδή πλέον θεωρείται κλασική, θα ήταν δύσκολο να την κοντράρει στο μυαλό των φίλων ταινιών τρόμου. Δείχνει, λοιπόν, μια αξιόλογη σειρά, αρκετά υποσχόμενη, από αυτό το πρώτο δείγμα, για τα επόμενα τέσσερα επεισόδια του πρώτου κύκλου. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών νέων σειρών, βγάζει λιγοστά επεισόδια στον πρώτο κύκλο, πέντε συνολικά, να δει πως θα πάει και αν θα πιάσει προτού προχωρήσει. Ας ρίξουμε μια ματιά και στο τρέιλερ:
