ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Η πιο Ευτυχισμένη Μέρα στη Ζωή του Όλλι Μάκι

three-half-popcorn

Ο Όλλι Μάκι ετοιμάζεται να αγωνιστεί για τον παγκόσμιο τίτλο στην κατηγορία φτερού στο μποξ. Είναι έτοιμος για τον αγώνα, όμως υπάρχει ένα «πρόβλημα»: αισθάνεται ερωτευμένος με τη Ράγια. Ο προπονητής του αντιδρά και του ζητά να συγκεντρωθεί, την ώρα που σπόνσορες και ο λαός της Φινλανδίας περιμένει πολλά από αυτόν.

Ο Γιούχο Κουοσμάνεν επιλέγει να αφηγηθεί μια πραγματική ιστορία που ανατρέπει τη φόρμουλα των αθλητικών ταινιών. Η νίκη δεν είναι αυτοσκοπός και η επιτυχία μπορεί να έχει πολύ διαφορετική μορφή από αυτή που φανταζόμαστε. Η ταινία του Φινλανδού σκηνοθέτη -που κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών- είναι ένας γεμάτος φρεσκάδα ύμνος στην προσωπική ευτυχία έναντι του επαγγελματικού θριάμβου.

the-happiest-day-in-the-life-of-olli-maki-001

Ο Όλλι Μάκι δεν είναι το underdog που καλείται να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο. Δεν είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε θυσία προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλουν οι άλλοι. Ο Όλλι Μάκι δεν είναι αρκετά προσηλωμένος και στην πραγματικότητα γνωρίζει ακριβώς μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητές του.

Υπάρχει μια ειρωνική διάθεση σε όλη την ταινία. Δεν πρόκειται για μία ειρωνία απέναντι στον κεντρικό ήρωα του φιλμ, αλλά για μια δική του κατανόηση όλων αυτών που συμβαίνουν γύρω του (για παράδειγμα στη σκηνή που ο Όλλι στέκεται δίπλα στην φωτογραφία του εαυτού του που κοσμεί μια βιτρίνα). Μοιάζει με παρατηρητή που αποφασίζει να περιμένει απλά να δει πώς θα εξελιχθεί η παράσταση που τον αφορά.

Olli-Maki-3

Ο σκηνοθέτης Γιούχο Κουοσμάνεν επιλέγει την ασπρόμαυρη φωτογραφία, καταφέρνοντας να ενισχύσει ταυτόχρονα τη ρομαντική και μελαγχολική πλευρά της ταινίας και τον σκληρό κόσμο του μποξ. Η κάμερα ακολουθεί στενά τον κεντρικό χαρακτήρα και συχνά ο Κουοσμάνεν επιλέγει την κάμερα στο χέρι για να

Στο επίκεντρο της ταινίας υπάρχει ένας απλός, ανεπιτίδευτος χαρακτήρας -ο Γιάρκο Λάχτι δίνει μία ερμηνεία χαμηλών τόνων, αποκαλύπτοντας ότι ακριβώς χρειάζεται κάθε φορά – ενώ το γλυκό φινάλε έρχεται να μας θυμίσει ότι η «επιτυχία» και η «αποτυχία» είναι έννοιες που έχουν πολλές όψεις.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *