Το βιβλίο της Ζούγκλας (the Jungle Book)
Το φημισμένο καρτούν της Ντίσνεϊ του 1967, που περιγράφει τις περιπέτειες του μικρού Μόγλη, ενός αγοριού που μεγάλωσε μόνο στη ζούγκλα, από μια αγέλη λύκων και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωής και φιλίας από το πάνθηρα Μπαγκίρα και τον υπέροχο αρκούδο Μπαλού. To κλασικό έργο ξαναζωντανεύει, πάλι από την Ντίσνεϊ, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή ένα πραγματικό παιδί, τον μικρό ινδοαμερικάνο Νιλ Σέθι και τη χρήση των πιο σύγχρονων τεχνολογιών γραφικών.
Αυτή είναι η αλήθεια, εκτός από το μικρό παιδί τα περισσότερα υπόλοιπα πράγματα που γεμίζουν την οθόνη μας είναι γραφικά, αλλά τι γραφικά! Όλα τα ζώα είναι τόσο τέλεια φτιαγμένα, το τρίχωμα, οι εκφράσεις, τα τινάγματα, η ομαλότητα της κίνησης, που είναι καλύτερα και από πραγματικά, δίνοντας απίστευτη αληθοφάνεια. Από την άλλη, έμφαση έχει δοθεί και στην περιπέτεια, με τη δράση να γίνεται πιο συναρπαστική.
Αν πάρει κανείς την ταινία αυτούσια, χωρίς να επιχειρήσει οποιαδήποτε σύγκριση με την πρωτότυπη, θα δει μια αρκετά καλή παιδική ταινία, κοντά στον Άρχοντα των Λιονταριών (Lion King). Ήταν όμως αυτό αλήθεια το ζητούμενο;
Διότι, το Βιβλίο της Ζούγκλας, ξεκίνησε εμπνευσμένο από το βιβλίο του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ αλλά στην πορεία δημιούργησε ένα δικό του παραμύθι, τρυφερό αλλά και χιουμοριστικό, με έντονα στοιχεία μιούζικαλ της εποχής, που μας άφησαν κάποια γνωστά τραγούδια, που πλέον θεωρούνται κλασικά. Τα καρτούν δεν στόχευαν στην αληθοφάνεια, αλλά αντίθετα άλλαζαν τη μορφή των ζώων προσδίδοντας τους ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Αυτή την νοσταλγική ατμόσφαιρα η νέα ταινία έχει αποτύχει να την συμπεριλάβει έστω και λίγο…
Τα δυο από τα τρία πολύ γνωστά τραγούδια, ακούγονται τελικά στους τίτλους τέλους, όπου αξίζει να καθίσετε να τα απολαύσετε, διασκευσμένα από τον Κρίστοφερ Γουόκεν και την Σκάρλετ Γιόχανσον αντίστοιχα. Αντίθετα, σήμερα στα animation δίνεται περισσότερη σημασία στη μεταγλώτισση και έτσι εκτός από τους δυο προαναφερθέντες, Κρίστοφερ Γουόκεν και Σκάρλετ Γιόχανσον, ακούγονται μεταξύ άλλων οι φωνές των Μπιλ Μάρεϊ, Ίντρις Έλμπα, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Λουπίτα Νιόγκ’ο. Ίσως, αν βλέπαμε την μόνο την κανονική έκδοση, με αυτές τις φωνές, να μιλούσαμε για μια άλλη ταινία…
Δυστυχώς όμως, η ελληνική μεταγλώτισση δεν είναι καλή και μειώνει το τελικό αποτέλεσμα. Διότι, πρόκειται για παιδική ταινία δράσης, αλλά με κάποιες συγκινητικές στιγμές δράματος και τα παιδιά θέλουν να το ακούσουν αυτό το κέφι, τον ενθουσιασμό, ή τη λύπη με χρωματισμό στη φωνή και όχι στείρα απαγγελία. Από την άλλη, οφείλουμε να δώσουμε κάποια ελαφρυντικά στις ομάδες μεταγλώτισσης ταινιών, που πολλές φορές δεν έχουν καν την τελική κόπια στα χέρια τους για να δουλέψουν και αναγκάζονται να προετοιμάζουν τα λόγια τους στον αέρα, δε μπορούμε όμως να το δικαιολογήσουμε σε επίπεδο παραγωγής.
Τέλος, αν περιμένετε το κλασικό κλείσιμο της ταινίας, με τη σκηνή που ο Μόγλης αποχαιρετά τους φίλους του και ακολουθεί τη νεαρή κοπέλα προς την πόλη των ανθρώπων, σας περιμένει μια μικρή έκπληξη, που δε θα σας αποκαλύψω! Αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι το τελείωμα της ταινίας έδωσε σε πολλούς την αίσθηση ότι πρόκειται να υπάρξει συνέχεια, κάτι διόλου απίθανο, βασιζόμενο και στην επιτυχία που σημείωσε το άνοιγμα της ταινίας στις ΗΠΑ. Δεν ξέρω αν θα ήθελα να δω και το Βιβλίο της Ζούγκλας να γίνεται άλλο ένα franchise, όμως αν ήταν να το δεχτώ θα ήθελα τουλάχιστον μια πιο δημιουργική ανάπτυξη του σεναρίου.
Να θυμίσουμε ότι η Ντίσνεϊ το είχε ξαναεπιχειρήσει στο πρόσφατο παρελθόν, βγάζοντας το 2003 ως συνέχεια του καρτούν του 1967, το the Jungle Book 2, με τις φωνές των Τζον Γκούντμαν και Τζον Ρις-Ντέιβις. Επίσης, για την ιστορία, το μυθιστόρημα έχει ξαναγίνει προσπάθεια να μεταφερθεί σε ταινία με ηθοποιούς, πρώτα το 1942, μετέπειτα πάλι το 1994.
