Το Φως Ανάμεσα στους Ωκεανούς (The Light Between Oceans)
Κριτική από την Ηρώ Εμανουήλ
Βασισμένη στο best-seller της Αυστραλέζας Μ. Λ. Στέντμαν, η νέα ταινία του σκηνοθέτη Ντέρεκ Σιανφράνς (Blue Valentine, The Place Beyond the Pines – Στο τέλος του δρόμου), «The Light Between Oceans»- Το Φως Ανάμεσα στους Ωκεανούς, καταφθάνει στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης κινηματογραφεί την προσφάτως βραβευμένη με Όσκαρ Σουηδή ηθοποιό, Αλίσια Βικάντερ (The Danish Girl – Το κορίτσι από την Δανία) και τον Μάικλ Φασμπέντερ (Shame) σε μία ιστορία εποχής, με άξονα τον έρωτα, τον πόνο και την απώλεια. Πρόκειται για ένα ρομαντικό δράμα που εστιάζει στα φανερά αλλά και στα πιο ενδόμυχα ανθρώπινα συναισθήματα, με την συνοδεία της μουσικής του πολυβραβευμένου συνθέτη Αλεξάντρ Ντεσπλά, η οποία προσδίδει έναν ακόμη πιο μελοδραματικό τόνο και ένταση στο αισθηματικό δράμα.
Η ταινία μας αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού, του Τόμ (Μάικλ Φασμπέντερ) και της Ιζαμπέλ Σέρμπορν (Αλίσια Βικάντερ), που ζουν απομονωμένοι σε ένα απομακρυσμένο νησί της Αυστραλίας, λόγω της δουλειάς του κεντρικού ήρωα, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την λειτουργία ενός φάρου. Το προσφάτως παντρεμένο ζευγάρι, θα κληθεί να λάβει μια καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή τους απόφαση όταν στην παραλία του νησιού που είναι εγκατεστημένοι, ξεβράζεται μιαβάρκα με έναν νεκρό άντρα κι ένα βρέφος μόλις δύο μηνών. Ο Τόμ κι η Ιζαμπέλ, αποφασίζουν να αποκρύψουν αυτό το συμβάν από όλους, παρότι ήταν υποχρεωμένοι να το αναφέρουν σύμφωνα με τα καθήκοντα του φαροφύλακα όπως τα είχε αναλάβει ο Τομ , κρατούν το μωρό και το μεγαλώνουν οι ίδιοι σαν να ήταν δικό τους. Όμως οι ευτυχισμένες και ξέγνοιαστες μέρες τους σύντομα θα φτάσουν στο τέλος τους, όταν η βιολογική μητέρα του παιδιού (Ρέιτσελ Βάις) θα κάνει την εμφάνισή της και θα αρχίσει να ψάχνει απεγνωσμένα για το χαμένο της μωρό.
Τα πρόσωπα της ιστορίας είναι αδιαμφισβήτητα τραγικά. Τα χτυπήματα της μοίρας αλλά και οι αναπάντεχες εκπλήξεις της ζωής, που από την μία στιγμή στην άλλη στερούν στο ζευγάρι κάθε είδους ευτυχία και τους βυθίζουν στον απόλυτο πόνο, εκφράζονται με επιτυχημένο τρόπο από τους ηθοποιούς. Οι ερμηνείες τους χαρακτηρίζονται από έναν διάχυτο σε όλη την ταινία ρομαντισμό, ενώ αποδίδουν και με αρκετά άμεσο τρόπο το αίσθημα της απώλειας, όταν αυτή τους χτυπά την πόρτα απρόσκλητη…
Σε κάθε περίπτωση όμως, δε θα μπορούσε κανείς να αρνηθεί πως πρόκειται για μια μελοδραματική ταινία που στηρίζεται στο κλασικό μοτίβο, ότι ο έρωτας και η αγάπη υπερνικούν κάθε είδους εμπόδιο. Φυσικά και οι έντονα συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες των ηθοποιών δεν αφήνουν κάποιον αδιάφορο και ασυγκίνητο.
Ιδιαίτερα κυρίαρχο στην ταινία είναι εξάλλου και το στοιχείο της φύσης: τοπία που εντυπωσιάζουν, τραβηγμένα στην Νέα Ζηλανδία. Η φύση μοιάζει μάλλον να συνομιλεί με τους πρωταγωνιστές, να προμηνύει διάφορα συμβάντα και να αποτυπώνει επακριβώς την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων.
Ωστόσο η συχνότητα των τόσο φορτισμένων συναισθηματικά στιγμών σε συνδυασμό με τα πλάνα των ειδυλλιακών κατά τα άλλα φυσικών τοπίων και την μουσική επένδυση της ταινίας που αγγίζει κατευθείαν την καρδιά μας, μάλλον ορίζουν την ταινία περισσότερο ως καλογυρισμένη, κάνοντάς την να υστερεί έως κάποιο βαθμό σε ουσία.
