Sieranevada

Άλλο ένα εξαιρετικό δείγμα ρουμάνικου κινηματογράφου των τελευταίων ετών (πρόσφατα είδαμε στις αίθουσες την «Αποφοίτηση» του Κρίστιαν Μουντζίου, ενώ στο Φεστιβάλ προβλήθηκε και το επίσης πολύ ενδιαφέρον «Σημαδεμένες Καρδιές» του Ράντου Τζούντε που έχει κάνει το «Aferim!»).

Στο Sieranevada, ο Κρίστι Πούιου αφηγείται το τι συμβαίνει όταν μία οικογένεια συγκεντρώνεται σε ένα σπίτι για τα 40 του πατέρα και παππού της οικογένειας. Οικογενειακοί καβγάδες, συζητήσεις που δείχνουν ότι το κομμουνιστικό παρελθόν της χώρας δεν έχει ξεχαστεί, θεωρίες συνωμοσίας, πόρτες που ανοιγοκλείνουν, κουβέντες που εξαπολύονται σκληρές συνθέτουν την ταινία.

Τη ματιά του σκηνοθέτη προσελκύει ο Λάρι, ένας γιατρός που ζει με την κάπως σκληρή σύζυγό του. Στο επίκεντρο των συγκρούσεων η θρησκεία, η πολιτική και οι παλιές αμαρτίες. Μπορεί η ταινία να αγγίζει τις τρεις ώρες (και υπάρχουν στιγμές που δεν μπορεί να αποφύγει να «κάνει κοιλιά»), αλλά καταφέρνει να μας «βάλει» μέσα στην ιστορία.

Μοιάζουμε να παρακολουθούμε μια ντουζίνα εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες (όλοι οι ηθοποιοί παραδίδουν υπέροχες ερμηνείες), οι οποίοι στην πραγματικότητα μάς θυμίζουν τους παππούδες μας, τους θείους μας, εμάς.  Ο σκηνοθέτης ήθελε, επίσης να υποδηλώσει τη ματιά του νεκρού της ταινίας, ο οποίος μοιάζει να παρακολουθεί όλα αυτά που έχει αφήσει πίσω του.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον τρόπο με τον οποίο ο Πόιου εκμεταλλεύεται τον εσωτερικό χώρο όπου έχει γυριστεί το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Η κάμερα γυρίζει προσφέροντας νέους προσανατολισμούς, πόρτες ανοιγοκλείνουν, δωμάτια αποκαλύπτονται για να «κρυφτούν» ξανά για λίγο και να «επανεμφανιστούν» προσφέροντας φρεσκάδα στο σκηνικό.