Κωδικό όνομα U.N.C.L.E.

Αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο Ψυχρός Πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ένας Αμερικανός και ένας Ρώσος πράκτορας θα κληθούν να συνεργαστούν -όχι χωρίς επιφυλάξεις- για να αποτρέψουν μια πυρηνική καταστροφή.

Ο Γκάι Ρίτσι αφήνει για λίγο στην άκρη τη βιντεοκλιπίστικη αισθητική του (τουλάχιστον εν μέρει) για να γυρίσει μία φρενήρη οργιαστική κατασκοπική ταινία. Και μπορεί το Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E. να μην είναι Kingsman -σίγουρα όχι τόσο αστείο και ανατρεπτικό- αλλά είναι μία απολαυστικότατη ρετρό περιπέτεια.

Η ταινία βασίζεται σε σειρά της δεκαετίας του 1960, η οποία διαδραματίζεται εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου και της πυραυλικής κρίσης και ενώ η ένταση με τους Ρώσους «χτυπάει» κόκκινο. Σε αυτό το πλαίσιο μια κατασκοπική σειρά που φέρνει κοντά Ρώσους και Αμερικάνους, συνδυάζοντας δράση και χιούμορ ήταν ένα μάλλον παράδοξο φαινόμενο.

Ο Γκάι Ρίτσι δεν απογοητεύει. Βαδίζοντας στα βήματα του Σέρλοκ Χολμς, συνδυάζοντας περιπέτεια και κωμωδία, φτιάχνει μια ταινία με πλήθος αναφορών στις καλύτερες ταινίες του είδους. Ο Χένρι Κάβιλ σε μία ενδιαφέρουσα all-American ερμηνεία (που ταιριάζει ταμάμ με τον ρόλο του ως Σούπερμαν -ας μην ξεχνάμε ότι ο Κάβιλ είναι Βρετανός) παίζει τον Αμερικανό πράκτορα Ναπόλεον Σόλο, ενώ ο Άρμι Χάμερ ερμηνεύει τον ρώσο πράκτορα Ίλια Κουριάκιν που σε ένα στυλ Χαλκ δεν μπορεί με τίποτα να συγκρατήσει την οργή του. Στην εξίσωση προσθέστε μία όμορφη και πανέξυπνη νεαρή (η ανερχόμενη Αλίσια Βίκαντερ που την είδαμε στο Ex Machina), ρούχα και αυτοκίνητα εποχής και γυρίσματα στην κοσμοπολίτικη Ιταλία και το αποτέλεσμα είναι μία ταινία που μπορεί να μην διαθέτει πολύ βάθος, αλλά έχει πολύ όρεξη να κάνει το κοινό να την απολαύσει.

Κυνηγητά με αυτοκίνητα, μία εξαιρετική σκηνή δράσης που περιλαμβάνει ένα σάντουιτς και ένα καλό ποτήρι κρασί, ερωτική διάθεση και κακούς καρικατούρες δίνουν νεύρο και ρυθμό στην ταινία. Πολλοί προσπάθησαν (θυμηθείτε το Μορντεκάι) και απέτυχαν και ο Γκάι Ρίτσι επιτυγχάνει…

Σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία οφείλεται στις ερμηνείες. Για τον Χένρι Κάβιλ μιλήσαμε και για το γεγονός ότι πουλά πολύ καλά τον Αμερικανό πλέιμποϊ που υποδύεται (υπάρχουν στιγμές που θυμίζει Κάρι Γκραντ). Από την άλλη, ο Άρμι Χάμερ είναι ο μάλλον αυστηρός Ρώσος με τις παραδοσιακές αξίες και μία αίσθηση ρομαντισμού από άλλη εποχή. Ο ηθοποιός έχει άστρο και είναι χαρακτηριστικό ότι είναι ισάξιος με τον συμπρωταγωνιστή του, καταφέρνοντας σε στιγμές να κλέψει την παράσταση.

Όσο για την Αλίσια Βίκαντερ, εκείνη φέρει κάτι από τη φινέτσα της Όντρεϊ Χέμπορν και το «τσαγανό» της Λορίν Μπακόλ και αν κρίνουμε και από την ερμηνεία της ως ανθρωποειδές στο Ex Machina, σίγουρα θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Όσο για το μικρό πέρασμα του Χιού Γκραντ, ένα θα πούμε: είναι πάντα απόλαυση να τον βλέπεις στη μεγάλη οθόνη.

Σκηνοθετικά, ο Γκάι Ρίτσι κινείται σε πιο «συγκρατημένα» μονοπάτια, επιλέγοντας ευφάνταστες -αλλά λιγότερο φαντασμαγορικές λύσεις- σε μία σκηνοθεσία με νεύρο και φρεσκάδα που σέβεται, όμως, τον ρετρό χαρακτήρα της ταινίας. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο σάουντρακ της ταινίας που περιλαμβάνει αγγλόφωνα, αλλά και ιταλικά τραγούδια.

Τελικά να τη δω;

Kingsman δεν είναι, αλλά θα σας χαρίσει ένα απολαυστικό δίωρο. Ανυπομονούμε να υπάρξει και σίκουελ!

Fun Trivia: Την ταινία επρόκειτο αρχικά να σκηνοθετήσει ο Στίβεν Σόντερμπεργκ, ο οποίος τελικά αποχώρησε λόγω διαφωνίας με το στούντιο για το μπάτζετ και το καστ. Αξίζει να σημειωθεί πως η Warner Bros προσπαθούσε εδώ και μία δεκαετία περίπου να ολοκληρώσει το πρότζεκτ.