The Rain: μια sci-fi θρίλερ-έκπληξη από τη Δανία
Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια απλή βροχούλα;
Λέγοντας αυτό, θυμάμαι πόσο αθώα παίζαμε μικρά στα τέλη Απριλίου του 1986, περίοδος διακοπών του Πάσχα, αν θυμάμαι καλά, όταν ξέσπασε μια ξαφνική νεροποντή και οι γονείς μας έτρεξαν ουρλιάζοντας να μας μαζέψουν μέσα. Είχε βλέπετε, μόλις γίνει το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ και υπήρχαν φόβοι ότι η βροχή ήταν γεμάτη ραδιενέργεια…
Έτσι, λοιπόν, όσο αστείο ή αφελές δείχνει εκ πρώτης όψεως το να χρησιμοποιήσουν τη βροχή ως απειλή, τόσο επιτυχημένο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα αν το χειριστούν σωστά. Αυτό ακριβώς κάνει η νέα σειρά του Netflix, the Rain, που είναι διαθέσιμη από 4 Μαΐου 2018.
> Διαβάστε επίσης: Βροχή: Η πρώτη δανέζικη μετα-αποκαλυπτική σειρά του Netflix
Είναι μια συνηθισμένη, ολίγον συννεφιασμένη μέρα στη Δανία και η μεγαλύτερη κόρη και η μικρός γιος ενός επιστήμονα είναι στο σχολείο τους, όταν μπαίνουν πανικόβλητοι οι γονείς τους, τους βουτάνε, τους βάζουν στο αμάξι και αρχίζουν να τρέχουν όσο μπορούν μακριά από το μαύρο σύννεφο της κακοκαιρίας. Το ραδιόφωνο μιλά για επικίνδυνο ιο που κουβαλούν τα σύννεφα και κάνουν έκκληση στον κόσμο να μείνει μέσα. Ο πατέρας των παιδιών όμως δείχνει να ξέρει περισσότερα, -πιθανώς εκ των έσω- και δεν σταματά μέχρι να φτάσει τα παιδιά του σε ένα υπόγειο καταφύγιο υψίστης ασφαλείας, του φαρμακευτικού οργανισμού που εργάζεται. Μόλις εξασφαλίζει ότι η οικογένεια του είναι ασφαλής, φορά ειδική στολή και βγαίνει έξω λέγοντας τους ότι πρέπει να μείνουν εκεί για το καλό τους. Η μικρή κόρη, ατίθαση και μπερδεμένη ακόμα ακούει χτύπους στην είσοδο και παρά την εντολή του πατέρα, παρακούει τη μητέρα της που της φωνάζει και τρέχει να ανοίξει. Ήταν ένας οδηγός που τους είχε ακολουθήσει από τον αυτοκινητόδρομο. Η μάνα στην προσπάθεια να προστατεύσει τα παιδιά της βγαίνει κατά λάθος στην βροχή και βρίσκει τραγικό θάνατο. Τα δυο παιδιά μένουν μόνα μέσα στο καταφύγιο, ενώ σύντομα κόβεται το εξωτερικό ρεύμα, χάνεται το σήμα από στα κινητά και κάθε επαφή με τον έξω κόσμο.
Τα δυο αδέρφια θα μείνουν εγκλωβισμένα στο καταφύγιο για σχεδόν έξι χρόνια. Όταν τελικά τολμήσουν να βγουν έξω θα ενωθούν με μια μικρή παρέα άλλων εφήβων, προσπαθώντας να επιβιώσουν και να αναζητήσουν τον πατέρα. Παράλληλα, σιγά σιγά βγαίνει στην επιφάνεια η εφιαλτική αλήθεια. Η παραμικρή επαφή με το υγρό στοιχείο, είτε από βροχή είτε αν κάποιος βραχεί πατώντας σε λασπόνερα ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο. Όλη η χώρα και γειτονικές περιοχές μέχρι την μισή Σκανδιναβική χερσόνησο, βρίσκονται σε καραντίνα, με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να έχει πεθάνει. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες ζωντανοί κρύβονται, καθώς κυκλοφορεί μια συμμορία με στρατιωτικά οχήματα που υποτίθεται προσφέρουν σωτηρία, αλλά όποιον παίρνουν δεν ξαναγυρνάει, ενώ στις έρημες πόλεις οι εναπομείναντες εξαθλιωμένοι και πεινασμένοι πολίτες έχουν μετατραπεί σε έναν επικίνδυνο όχλο.
Η παρέα προχωρά, φιλίες κι έρωτες θα δημιουργηθούν στην εφηβική ομάδα, αλλά και προδοσίες. Μια ανατροπή, ίσως αναμενόμενη από την αρχή, θα έρθει να επιβεβαιώσει ότι ο πατέρας των παιδιών έχει μέρος ευθύνης σε ότι έχει συμβεί, ενώ ρόλο κλειδί παίζει ο μικρός του γιος, ο οποίος ήταν άρρωστος μικρός και ο πατέρας στην απελπισία του δοκίμασε να τον θεραπεύσει χρησιμοποιώντας τη φόρμουλα που αργότερα εξελίχθηκε στον φονικό ιο. Έτσι το παιδί χωρίς να το γνωρίζει κουβαλά μέσα του πιθανώς το αντίδοτο ή ίσως την κατάρα.
Η επιτυχία της σειράς κρύβεται σίγουρα στην ακριβή παραγωγή της. Ωραία σκηνικά δίνουν αληθοφάνεια και ύφος στη σειρά, τόσο στο εξελιγμένο καταφύγιο, όσο και στα πλάνα των, χτυπημένων από την καταστροφή πόλεων, από την περιοχή του Βόρντιγκμποργκ ως την Κοπεγχάγη, -έρημοι δρόμοι με εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα, άδεια κεντρικά σημεία υπό πλήρη διάλυση, σπασμένες βιτρίνες, λεηλατημένα μαγαζιά. Στον τρόπο που η σειρά χρησιμοποιεί τον όχλο ή τους μολυσμένους, θυμίζει αρκετά δυστοπικές ταινίες ζόμπι. Από την άλλη, ένα σημείο που ίσως παραξενέψει κάποιους, αλλά το κατατάσσω στα θετικά, είναι η επιλογή ρεαλιστικών πρωταγωνιστών. Στην ομάδα των παιδιών δεν θα βρούμε κάποιον ιδιαίτερα ωραίο, ούτε σε εμφάνιση ούτε σε χαρακτήρα, αυτό όμως τους κάνει πιο γήινους, πολύ πιο πιστευτούς από τους κλασικούς χαρακτήρες που συναντάμε σε αντίστοιχες αμερικάνικες παραγωγές. Είναι αν θέλετε μια πιο ρεαλιστική εκδοχή σειράς με ζόμπι, σε ένα σενάριο που -αν η ανθρωπότητα δεν προσέξει- δυστυχώς δεν αποκλείεται να ζήσουμε και στην πραγματικότητα.
