The Transporter Refueled
Γνωστός στον υπόκοσμο ως ο καλύτερος οδηγός, ο πρώην στρατιώτης και νυν μισθοφόρος Φρανκ «The Transporter» Μάρτιν μπλέκεται σε μία ιστορία χωρίς τη θέλησή του, όταν μία ομάδα γυναικών απαγάγει τον πατέρα του. Θα κληθεί να βοηθήσει τις τέσσερις γυναίκες να αντιμετωπίσουν τον Γιούρι, έναν ρώσο έμπορο λευκής σαρκός με τον οποίο οι γυναίκες έχουν προηγούμενα.
Οι δημιουργοί του Taken προσπαθούν να αναβιώσουν τη σειρά ταινιών Transporter, με αδιάφορα και ενίοτε τραγικά αποτελέσματα σε μία ταινία που σεναριακά ακολουθεί όλα τα κλισέ.
Σε αντίθεση με τις παιχνιδιάρικες ερμηνείες -με μπόλικη δόση χιούμορ- του Τζέισον Στέιθαμ, ο βρετανός Εντ Σκράιν διαθέτει εμφάνιση, αλλά όχι και το απαραίτητο «βάρος». Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας αρκείται στο να σουφρώνει τα φρύδια του και να επιδεικνύει τα μπράτσα του, επιδιδόμενος σε μία σειρά χορευτικών κινήσεων σε μάχες που δεν πείθουν κανέναν για τον ρεαλισμό τους (ο οποίος είναι απλά ανύπαρκτος). Όχι ότι οι μάχες του Στέιθαμ είχαν ρεαλισμό, αλλά τουλάχιστον είχαν χιούμορ. Εκείνες του Σκράιν φαίνεται ότι είναι άκρως χορογραφημένες και προβαρισμένες.
Αλλά και το σενάριο. Από πού να ξεκινήσει κανείς. Από την Άννα που αποφασίζει να εκδικηθεί τον άνδρα που την εξέδιδε (αλλά ερωτεύεται εκείνον που για χρόνια δούλευε για αυτόν;) Για το γεγονός ότι ο θεατής γνωρίζει από την αρχή ποιοι χαρακτήρες της ταινίας είναι αναλώσιμοι και ποιοι όχι; Η ταινία ξεπερνά τα όρια της υπερβολής, για παράδειγμα στη σκηνή με το αεροπλάνο. Πρόκειται για ένα ιδιωτικό τζετ, καταλαβαίνει ο θεατής, που μέσα μοιάζει αρκετά μικρό και έχει τρεις χώρους ενώ απ’ έξω φαίνεται να είναι… Airbus με δεκάδες παράθυρα! Για να μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι τα τέσσερα κορίτσια που θέλουν απλά να ξεφύγουν από τον άνδρα που τις εξέδιδε μετατρέπονται ξαφνικά σε σούπερ agent, ικανές για όλα!
Κάπου εκεί στο ενδιάμεσο προσπαθεί να μας πει κάτι η ταινία και για τη σχέση πατέρα – γιου, αλλά αυτό εξαντλείται γρήγορα σε γνωστά μονοπάτια: λίγος ανταγωνισμός, αρκετή αίσθηση καθήκοντος, τελική αποδοχή.
Η αληθοφάνεια βγαίνει λοιπόν από το παράθυρο, αλλά όχι υπέρ μιας χαβαλετζίδικης προσέγγισης. Η περιπέτεια δεν διαθέτει βάθος, αλλά δεν διαθέτει και ενδιαφέρον. Και μια βαρετή ταινία δράσης δεν έχει ουσιαστικά λόγο ύπαρξης…
Τελικά να τη δω;
Από τη στιγμή που στις αίθουσες παίζονται πολύ καλύτερες περιπέτειες (όπως τα Mission Impossible και Hitman: Agent 47), δεν υπάρχει κανένας λόγος να δείτε το Trasporter.
Fun trivia: Ο Εντ Σκράιν άφησε το Game of Thrones για να γυρίσει την ταινία. Τον ρόλο του Ντάριο Ναχάρις ερμηνεύει ο Μάικλ Χούισμαν.
