Τι Όμορφη Μέρα Θεέ Μου!

Μετά την περσινή επιτυχία με το «Πού Πάω Θεέ μου» ο Κέκο Τζαλόνε επιστρέφει στις ελληνικές αίθουσες με μία παλαιότερη, όμως ταινία του. Σε αυτή στηλιτεύει και πάλι τα στραβά της ιταλικής κοινωνίας και πολιτείας, μέσα από μία προσχηματική πλοκή. Ο Κέκο βρίσκει δουλειά ως υπεύθυνος ασφαλείας σε καθεδρικό ναό, τα συνεχόμενα λάθη του όμως τον οδηγούν στην θεωρητικά απλή δουλειά της φύλαξης ενός αγάλματος. Δύο μουσουλμάνοι, μια νεαρή κοπέλα και ο αδελφός της, επιθυμούν να ανατινάξουν το άγαλμα και η κοπέλα θα προσεγγίσει τον Κέκο, προκειμένου να τον πείσει να του δώσει μια βαλίτσα με εκρηκτικά για την ανατίναξη του αγάλματος.

Ο Κέκο Τζαλόνε είναι αρκετά χαρισματικός ως κωμικός, αλλά εδώ δεν έχει ένα ιδιαίτερα ευφάνταστο σενάριο για να δουλέψει. Η ταινία κινείται πάνω στη γραμμή της φάρσας, και διαθέτει ένα καλοκάγαθο χιούμορ που θυμίζει παλαιότερες εποχές. Ταυτόχρονα, όμως, αυτό είναι και το αρνητικό της ταινίας. Δεν καταφέρνει να παραδώσει κάτι σύγχρονο, αλλά κάτι που αρκετές φορές έχουμε δει στο παρελθόν.

Μπορεί να μην καταφέρνει να προκαλέσει τρανταχτά γέλια, έχει, όμως, τις καλές του στιγμές, ιδιαίτερα όσον αφορά την σατιρική αντιμετώπιση της άγνοιας των Δυτικών για την αραβική κουλτούρα. Κι αυτό είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο μιας ταινίας που το 2011 φαινόταν περισσότερο αθώα από ότι σήμερα, με τρομοκρατικές επιθέσεις να έχουν συγκλονίσει την Ευρώπη (ιδιαίτερα άστοχο το timing της αναφοράς μιας επίθεσης που σχεδιάζεται στο Λονδίνο, κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται φυσικά η ταινία, αλλά η περίοδος που αυτή κυκλοφορεί στις αίθουσες).