Transit

Μετά τα επιτυχημένα Barbara και Τραγούδι του Φοίνικα, ο Γερμανός σκηνοθέτης Κρίστιαν Πέτσολντ επιχειρεί μια ιδιαίτερη διασκευή του μυθιστορήματος της Άννα Ζέγκερς, Τράνζιτο. Και λέμε ιδιότυπη γιατί ενώ η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται στο Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πέτσολντ την βάζει να συμβαίνει στο σήμερα, αλλά σαν να είναι τότε! Μπερδευτήκατε;

Το σενάριο ακολουθεί τα χνάρια του βιβλίου. Γνωρίζουμε τον ήρωά μας έναν Γερμανοεβραίο που βρίσκεται στη Μασσαλία και προσπαθεί να ξεφύγει προς μία ελεύθερη χώρα για να γλιτώσει από το ναζισμό. Τα πάντα, όμως, στην ταινία είναι σύγχρονα: από το σκηνικό (σημερινά σπίτια, σταθμοί του μετρό), μέχρι τα αντικείμενα (βλέπουμε μεταξύ άλλων τάμπλετ) και τους χαρακτήρες (για παράδειγμα οι Γερμανοί στρατιώτες έχουν αντικατασταθεί από αστυνομικούς της μονάδας καταστολής). Καλύτερα: η ταινία εκτυλίσσεται σε μία Μασσαλία άχρονη. Από τη μία οι ήρωες φορούν ρούχα που θα μπορούσαν να ανήκουν στους παππούδες τους, από την άλλη αναφέρουν ταινίες όπως το Dawn of the Dead.

Ο Γκέοργκ, ο ήρωάς μας βρίσκει τα χαρτιά ενός συγγραφέα που έχει αυτοκτονήσει. Ανάμεσά τους και μια επιστολή της συζύγου του που τον ψάχνει απεγνωσμένα. Ο άνδρας προσπαθεί να βρει τρόπο να το σκάσει για την Αμερική, χρησιμοποιώντας την ταυτότητα του νεκρού και οι προξενικές αρχές ενημερώνουν τη σύζυγό του για αυτό. Η γνωριμία θα καταλήξει σε μια ερωτική σχέση, πάνω από την οποία πλανάται το φάντασμα του πολέμου και του μυστικού του άνδρα.

Όλα αυτά ο θεατής αργεί λίγο να τα κατανοήσει καθώς είναι εκπαιδευμένος σε μια πιο απλή αφήγηση. Εδώ ο Πέτσολντ θέλει να κάνει ένα σχόλιο για το σύγχρονο προσφυγικό κίνημα. Οι καλλιτέχνες, οι εβραίοι, οι ενάντιοι στον ναζισμό Γερμανοί που προσπαθούν να ξεφύγουν είναι άνθρωποι που σχεδόν κανείς δεν τους θέλει, που όλοι φοβούνται ότι θα μείνουν στην πρώτη χώρα που θα βρεθούν. Είναι ενδιαφέρον σχόλιο μεν, αλλά καθώς πρόκειται για διαφορετικές ιστορικές συνθήκες πρόκειται για μια σύγκριση μάλλον προβληματική. Ακόμα και τα ερωτικά μπλεξίματα (η Μαρί συνδέεται ερωτικά με τον Γκέοργκ και με έναν ακόμα άνδρα, αλλά μοιάζει ακόμη ερωτευμένη με τον σύζυγό της που έχει πεθάνει) δεν μπορούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του θεατή.

Ο ηθοποιός Φραντς Ρογκόφσκι έχει μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία και είναι ταιριαστός στον ρόλο του Γκέοργκ αποτυπώνοντας την αγωνία και την απελπισία του.