ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ (TRIANGLE OF SADNESS)

Ο Καρλ και η Γιάγια είναι ένα μοντέρνο ζευγάρι. Και οι δύο είναι μοντέλα. Η Γιάγια ως ίνσταγκραμ ίνφλουενσερ θα κερδίσει μία δωρεάν (καλύτερα τσάμπα είναι η σωστή λέξη) κρουαζιέρα σε ένα υπερπολυτελές κότερο στο οποίο επιβαίνουν πλούσιοι άνθρωποι που δεν έχουν που να χαλάσουν τα χρήματα τους. Ένα βαρομετρικό χαμηλό σε συνδυασμό με μία (πιθανή) δηλητηρίαση θα φέρει τα πάνω κάτω, μέχρι που και μία επίθεση πειρατών θα τους κάνει ναυαγούς σε ένα νησί, με τους ρόλους πλέον να αλλάζουν χέρια.

Χωρισμένο σε τρία μέρη το ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ (το σημείο του προσώπου ανάμεσα στα μάτια που τα μοντέλα πρέπει να χαλαρώνουν) είναι μία βιτριολική σάτιρα για την κατάντια της ανθρωπότητας και της σημερινής εποχής. Για την αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στον εύκολο πειρασμό, για την ευκολία των πράξεων του χωρίς να λογαριάζει τον συνάνθρωπο του, για την επιτηδευμένη λογική του περνάμε καλά, για το ρεζιλίκι των social media, για το πολιτίκαλι κορέκτ που οδηγεί τον άνθρωπο στα όρια της παραφροσύνης, για την εμμονή με το χρήμα, για την κοινωνική ανισότητα, την επιτηδευμένη εργασιακή εκμετάλλευση και εν κατακλείδι την πάλη των τάξεων. Από τα ηλίθια μοντέλα και τις ηλίθια δουλειά τους με τους ηλίθιους ανθρώπους που απαρτίζουν τον χώρο τους, που μαλώνουν για το ποιος θα πληρώσει το ακριβό εστιατόριο, μέχρι το ηλικιωμένο ζευγάρι εμπόρων όπλων που κλαίγονται επειδή χάνουν κέρδη με την ειρήνη, τον φασίστα έμπορο κοπριάς με την αλλοδαπή ερωμένη που με ένα σ’αγαπώ του αποσπάει δώρα, την πλούσια που επιβάλει την καλοπέραση στους εργαζόμενους δούλους, μέχρι τον κομμουνιστή αλκοολικό καπετάνιο.

Ο Έστλουντ γνωρίζει καλά πως θα βάλει το κινηματογραφικό του μαχαίρι-κάμερα να φτάσει στο κόκκαλο και τα καταφέρνει με έναν απόλυτα διασκεδαστικό τρόπο. Είναι η περίπτωση που το σενάριο του θέλει να πει πολλά αλλά τελικά τα λέει χωρίς να χάνεται στον δρόμο. Αυτό έκανε και στο ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ και στην ΑΝΩΤΕΡΑ ΒΙΑ. Εδώ φέρνει έναν αέρα ακόμα πιο κινηματογραφικό και μόνο ο ρυθμός του αφαιρεί πόντους, ιδίως στο τρίτο μέρος που είναι λίγο αμήχανο, δείχνοντας τα όρια του σκηνοθέτη αλλά και της ταινίας. Το απόλυτα διασκεδαστικό αλλά ταυτόχρονα και εκνευριστικό δεύτερο μέρος της ταινίας, είναι το φόρτε του έργου, που στην κυριολεξία πνίγει και εξευτελίζει κάθε έννοια τυπικού καθωσπρεπισμού που υιοθετεί μερίδα αυτού του κόσμου.

Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών, ο δεύτερος για τον Έστλουντ μετά το ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ, το ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ είναι μία μοντέρνα ταινία που φωνάζει για την αδικία που γιγαντώνεται και προτείνει ταυτόχρονα αναρχικές λύσεις διότι στο φινάλε του δείχνει πως ότι και να γίνει, ο αλλοτριωμένος άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Το σινεμά του Έστλουντ είναι ανθρωποκεντρικό, με ουσία κινηματογραφική και γεμάτο από ωραίες εικόνες. Ιδίως της πλούσιας που πνίγεται στον εμετό της και σέρνεται στα πατώματα. Ο Μπουνιουέλ θα ήταν περήφανος.

H ταινία κυκλοφορεί 16 Σεπτεμβρίου σε διανομή feelgood