ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Όλα όσα μάθαμε μαζί (Tudo Que Aprendemos Juntos)

Του Τάσου Ντερτιλή
(Η κριτική πρωτοδημοσιεύτηκε στο Grand Magazine)

3popcorn
Πηγαίνοντας από τη Συμφωνική του Σάο Πάολο για να διδάξει μουσική στα φτωχά παιδιά μιας φαβέλας, ένας φιλόδοξος και ταλαντούχος βιολιστής παίρνει ένα μάθημα ζωής.

Παραγωγή: Βραζιλία – 2015

Διάρκεια: 102 λεπτά

Είδος: Κοινωνικό

Σκηνοθεσία: Sérgio Machado

Πρωταγωνιστούν: Lázaro Ramos, Kaique Jesus, Elzio Vieira, Sandra Corveloni, Fernanda de Freitas.

Υπόθεση: Ο Λαέρτης, ταλαντούχος βιολιστής, μετά από χρόνια προετοιμασιών αποτυγχάνει λόγω άγχους στις εισαγωγικές εξετάσεις στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Σάο Πάολο. Αναγκασμένος να εγκαταλείψει προσωρινά τουλάχιστον το όνειρο της καριέρας σε κάποια μεγάλη συμφωνική ορχήστρα, βρίσκει δουλειά μέσα από ένα κοινωνικό πρόγραμμα ως δάσκαλος μουσικής σε ένα δημόσιο γυμνάσιο – λύκειο σε μια φαβέλα του Σάο Πάολο, γεμάτη φτώχεια και παραβατικότητα. Μία καθόλου εύκολη υπόθεση, όπως αποδεικνύεται. Όμως η μεταμορφωτική δύναμη της μουσικής αλλά και αυτή η ξεχωριστή σχέση, που προκύπτει ανάμεσα σε καθηγητή και μαθητές, ανοίγουν τις πόρτες σε ένα νέο κόσμο.

Η ταινία του Σέρζιου Ματσάντου, που αφηγείται μια αληθινή ιστορία, διαθέτει πάνω από όλα ένα εκπληκτικό soundtrack, fusion κλασσικής μουσικής και βραζιλιάνικων ήχων που στοιχειώνει το θεατή. Σε παρεμφερή γραμμή με το πάλαι ποτέ Dangerous Minds με τη Μισέλ Φάιφερ, διηγείται μια ιστορία εξημέρωσης ηθών αλλά και ταξικών συγκρούσεων που οι συνέπειές τους πάνε πολύ παραπέρα από τη δύναμη της μουσικής να αλλάξει τον κόσμο. Ο πρωταγωνιστής, χάνει σταδιακά το καλλιτεχνικό εγώ του, όσο βυθίζεται στον απελπισμένο κόσμο των φτωχών παιδιών που διδάσκει και τελικά μετατρέπεται αυτός σε μαθητή της ζωής και των διδαγμάτων της, καταφέρνοντας στο τέλος να αναβαπτισθεί ως καλλιτέχνης συνειδητοποιημένος πια για τον κόσμο γύρω του.

Επίκαιρο το φιλμ, μετά τους λαμπερούς Ολυμπιακούς του Ρίο που με δυσκολία κατάφεραν να κρατήσουν εκτός κάδρου τη μιζέρια, τη βία και την απελπισία ενός μεγάλου μέρους του βραζιλιάνικου λαού, κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάο Πάολο και υπήρξε Ταινία Λήξης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο.

Τάσος Ντερτιλής

The past is a foreign country... they did things differently there. Γι'αυτό ας το αφήσουμε ήσυχο κι ας ασχοληθούμε με το παρόν. Το παρόν λοιπόν είναι χτισμένο με κινηματογραφικές εικόνες, με χιλιάδες ταινίες, με οθόνες και όνειρα. Κλειδώστε με εκεί μέσα και εγώ θα ανοίξω ένα παράθυρο να αγναντεύω το μέλλον. The future now...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *