Παντοτινή Φιλία (Vampire Academy)

Vampire Academy: αποτυχημένος Έντουαρντ Πότερ

Η πριγκίπισσα Λίζα Ντραγκομίρ ανήκει στους βασιλικούς γόνους των Μορόι, των θνητών βρικολάκων, και είναι παντοτινά δεμένη με τις μαγικές δυνάμεις της γης. Χρειάζεται συνεχή προστασία από τα Στριγκόι, τους πιο άγριους και επικίνδυνους βρικόλακες, εκείνους που δε θα πεθάνουν ποτέ. Η Ρόουζ Χάθαγουεη είναι Νταμπίρ. Μέσα της κυλάει αίμα ανθρώπου και βρικόλακα, ένας πανίσχυρος συνδυασμός. Είναι η καλύτερη φίλη της Λίζα και έχει αφιερώσει τη ζωή της σε έναν επικίνδυνο σκοπό, την προστασία της Λίζα από τα Στριγκόι, που επιθυμούν πάση θυσία να την κάνουν δική τους.  Έπειτα από δύο χρόνια παράνομης ελευθερίας, η Ρόουζ και η Λίζα θα εντοπισθούν και θα μεταφερθούν με το ζόρι στα απάτητα δάση της Μοντάνα όπου βρίσκεται η Ακαδημία του Αγίου Βλαντιμίρ. Εκεί θα αντιμετωπίσουν σειρά απειλών…

Σοβαρά, τώρα, με τέτοια υπόθεση τι να πούμε; Η ταινία –και το βιβλίο- επιχειρεί να είναι ένας συνδυασμός Χάρι Πότερ και Twilight μόνο που δεν διαθέτει τη μαγεία του πρώτου, ούτε τον… Ρόμπερτ Πάτινσον του δεύτερου (αν και προσπαθεί, βάζοντας τον κλώνο Ντόμινικ Σέργουντ να πρωταγωνιστήσει).

Εάν η ταινία είχε αυτοσαρκαστικές αναφορές στο είδος του βαμπίρ (όπως έκανε το Αγάπησα Ένα Ζόμπι/Warm Bodies για το είδος των ζόμπι), τότε μπορεί η ταινία να είχε πλάκα.

Αυτό που βλέπουμε, όμως, είναι οι ρομαντικές περιπέτειες δύο κοριτσιών, ατάκες του τύπου «Ο Ντμίτρι είναι θεός» και μερικούς βρικόλακες να ρίχνουν κάτι κλωτσιές και μπουνιές σε μία περιπέτεια που φαίνεται low budget.

Ακόμα χειρότερα: οι δημιουργοί της ευελπιστούν να πάει τόσο καλά ώστε να συνεχιστεί και με τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, ενώ επιστρατεύτηκε ακόμα και ο Γκάμπριελ Μπερν –για ποιο λόγο κανείς δεν ξέρει. Πάντως η Ζόι Ντόιτς που παίζει όλο σε κάτι τέτοια, καλά τα λέει.

Μπορεί, σύμφωνα με τον Gimli, η ταινία να είναι μια ένοχη απόλαυση, αλλά εγώ συμφωνώ μόνο στο ένα σκέλος. Ένοχη, ναι. Την απόλαυση δεν βρήκα πουθενά.