Ο Γερμανός Γιατρός
Μια οικογένεια ταξιδεύει οδικώς στην Παταγονία με σκοπό να επαναλειτουργήσουν ένα μικρό ξενοδοχείο. Στον δρόμο τους θα συναντήσουν έναν μυστηριώδη γιατρό που, για αρχή, θα θελήσει απλά τους ακολουθήσει στην μοναχική διαδρομή αλλά στην συνέχεια θα γοητεύσει κυρίως τις γυναίκες της οικογένειας και θα προσπαθήσει γίνει φίλος τους. Το ενδιαφέρον του γιατρού τραβάει η 12χρονη μικροκαμωμένη κόρη της οικογένειας, αλλά και η δίδυμη κύηση της μητέρας. Ο γιατρός θα προσφερθεί να χορηγήσει ορμόνες στην μικρή προκειμένου να αναπτυχθεί σωστά αλλά και στα νεογέννητα προκειμένου να διατηρήσουν καλή υγεία. Μοναδική αντίρρηση στην καλή θέληση του γιατρού φέρνει ο πατέρας της οικογένειας, που αμφισβητεί τις προθέσεις του χωρίς, όμως, να μπορεί να τεκμηριώσει τις υποψίες του.
Ο Γερμανός γιατρός (με τον ισπανικό τίτλο Wakolda) είναι ένα φιλμ από την Αργεντινή σκηνοθετημένο από την Lucía Puenzo, βασισμένο σε μυθιστόρημα που έχει γράψει η ίδια. Είναι εμπνευσμένο από τον Άγγελο του Θανάτου, τον Γερμανό γιατρό του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς Μπίρκεναου, Γιόζεφ Μένγκελε, που έχει μείνει στη ιστορία κυρίως για τα πειράματα που πραγματοποιούσε σε ανθρώπους, που οδηγούσαν ακόμα και στον θάνατο. Ο Μένγκελε πριν την εισβολή του Κόκκινου Στρατού έφυγε από το Άουσβιτς και ταξιδεύοντας κυρίως στην Νότια Αμερική με το ψευδώνυμο Χέλμουτ Γκρέγκορ, πέθανε τελικά στην Βερτιόγκα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Την Lucía Puenzo, την γνωρίσαμε στις Νύχτες Πρεμιέρας το 2007 όταν κέρδισε την Χρυσή Αθηνά με το XXY. Η δυναμική της πορεία στον χώρο του κινηματογράφου συνεχίζεται με την τρίτη της σκηνοθετική προσπάθεια, τον Γερμανό γιατρό, επιλογή της Αργεντινής για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας, που δεν κατάφερε τελικά να κερδίσει την υποψηφιότητα στην τελική πεντάδα.
Η ταινία βασίζεται κυρίως στην ατμόσφαιρα και στα υποβλητικά τοπία που έχει γυριστεί, με μια λίμνη της Παταγονίας να κυριαρχεί στα πλάνα και να ενισχύει την αίσθηση της απομόνωσης. Ο Àlex Brendemühl, στον πρωταγωνιστικό ρόλο διατηρεί μια ερμηνεία ψύχραιμη και γοητευτική. Σαγηνεύει τα θύματα του με στοιχεία ερωτισμού, ακόμα και αν πρόκειται για ανήλικα κορίτσια, χωρίς να νιώθει καμία ενοχή για τα πειράματά του. Και ενώ σταδιακά αποκαλύπτεται η ταυτότητα του γιατρού, χτίζοντας την αγωνία του θεατή, μοιάζει τελικά η ταινία να μην φτάνει ποτέ στην κορύφωση της, παρά διατηρεί σταθερά χαμηλά τους τόνους ακόμα και όταν η σύλληψη του γιατρού φαίνεται να πλησιάζει. Η φωτογραφία του έργου προσθέτει, όμως, σ ότι έχει χαθεί από την σεναριακή αφήγηση, και τα πλάνα των σημειώσεων του Μένγκελε με τα σχέδια των ανθρώπινων σωμάτων σε προϊδεάζουν για μια φρίκη που μπορεί να μην βλέπεις στην οθόνη αλλά σε κάνει να ανατριχιάζεις στην ιδέα της. Ο Γερμανός γιατρός, βασίζεται σε πραγματικό πρόσωπο αλλά σε φανταστική πλοκή, παρ’ όλα αυτά μοιάζει τόσο ρεαλιστικό καθώς οι άνθρωποι είμαστε επιρρεπής σε εκείνους που μας προσφέρουν απλόχερα θαύματα, χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες πίσω από αυτήν την προσφορά.
