Τι θα ήθελα να δω περισσότερο μέσα στο 2014;

Σκεπτόμενες ταινίες. Ο θεατής δεν είναι ηλίθιος. Μπορεί να καταλάβει κάτι που θα υπονοήσεις. Δεν θέλει μόνο no brainers. Τουλάχιστον ας είναι μπλοκμπάστερ με μυαλό. Ας είναι Iron Man 3 και όχι Thor, ας είναι Αγώνες Πείνας: Φωτιά και όχι Pacific Rim. Κάψτε τα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Αντέχουμε.

Λιγότερο weird cinema. Εντάξει, αν λέγεσαι Γιώργος Λάνθιμος και αυτός είναι ο κινηματογραφικός σου τρόπος να βλέπεις τον κόσμο το καταλαβαίνω. Κατά τα άλλα, γιατί; Ως ένα εργαλείο που θα μας δώσει βραβεία στα ξένα Φεστιβάλ, αλλά θα προσφέρει ελάχιστα στον Έλληνα θεατή; Συγγνώμη, δεν θα πάρω.

Μια πραγματικά καλή ταινία από τον Τιμ Μπάρτον. Μας απογοήτευσε τρομερά με το Dark Shadows και ελπίζουμε ότι με τη νέα του ταινία Big Eyes θα καταφέρει να επανεφεύρει τον εαυτό του.

Ένα Όσκαρ σε ελληνική ταινία. Και γιατί όχι; Έξω πάμε καλά. Δεν θα γίνει μέσα στο 2014, αλλά μπορούμε να ελπίζουμε μέσα στα επόμενα χρόνια…

Περισσότερη βοήθεια στο ελληνικό σινεμά από το υπουργείο Πολιτισμού και από φορείς. Ναι, το σινεμά είναι ιδιωτική υπόθεση, αλλά είναι και πολιτιστικό προϊόν. Επομένως, μία μεγαλύτερη στήριξη είναι απαραίτητη σε ανθρώπους που θέλουν, έστω και με λίγα χρήματα, να γυρίσουν και να προβάλλουν τις ταινίες τους.

Μικρότερες ταινίες. Ο Λύκος της Γουόλ Στριτ διαρκούσε 179 λεπτά, Η Ζωή της Αντέλ το ίδιο, η Μικρά Αγγλία 160 λεπτά, Η Τέλεια Ομορφιά 142 λεπτά. Όσο καλές και αν ήταν οι ταινίες, θα είχαν ωφεληθεί από λίγο κόψιμο.

Λιγότερα σίκουελ. Είδαμε Ορκ. Και γιγάντιες αράχνες. Και ξαναείδαμε Ορκ και ξωτικά και γιγάντιες αράχνες. Είδαμε σούπερ ήρωες να σώζουν τον κόσμο. Και να τον καταστρέφουν. Και να παλεύουν με τη θλίψη και τους δαίμονές τους. Ξανά και ξανά. Επειδή από το 2015 και μετά πρόκειται να βλέπουμε πολλές περισσότερες ταινίες με σούπερ ήρωες, ενώ έρχεται και η «απειλή» για δεκάδες νέες ταινίες Star Wars, ένα έχουμε να αναφωνήσουμε: «Όχι άλλο κάρβουνο!» Σας παρακαλούμε, βρείτε συναρπαστικές ιστορίες με νέους ήρωες. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τον Σπάιντερμαν.

Περισσότερες ταινίες που θα έχουν γυριστεί στη χώρα μας. Το σκηνικό υπάρχει, αρκεί να δοθούν μεγαλύτερες ευκαιρίες σε ξένες εταιρίες παραγωγής να έρθουν για γυρίσματα στη χώρα μας. Αναρωτιέμαι καμιά φορά: αν ο Γούντι Άλεν έρθει στην Ελλάδα και ζητήσει να κινηματογραφήσει στην Ακρόπολη, το ΚΑΣ θα τον αφήσει ή θα του ζητήσει να κάνει αλλαγές και στο σενάριο;

Λυρικές εικόνες: όμορφη φωτογραφία, φανταστικά τοπία, απίστευτα φωτισμένα πλάνα. Κάθομαι αποσβολωμένη μπροστά στις απίστευτης ομορφιάς εικόνες και θέλω να βλέπω όλο και περισσότερες από αυτές. Σας παρακαλώ σκηνοθέτες να μου κάνετε τη χάρη!

Περισσότερα εισιτήρια. Το καταλαβαίνω ότι βιώνουμε μία άνευ προηγουμένου κρίση. Εδώ είναι που πρέπει να έρθει το σινεμά, να δώσει τροφή για σκέψη, να κρατήσει συντροφιά. Εκπτώσεις κάνουν πολλά σινεμά, αλλά φαίνεται πως αυτές δεν πετυχαίνουν και ο κόσμος απομακρύνεται από τις αίθουσες. Ποια είναι η λύση για να γυρίσει πίσω; Λιγότερες ταινίες κάθε εβδομάδα (δεν μπορεί να βγαίνουν από 7 έως δέκα ταινίες, οι περισσότερες αδιάφορες), περισσότερος χρόνος για κάθε ταινία σε κάθε αίθουσα, ευκαιρία να λειτουργήσει το word of mouth, εκπτώσεις στις τιμές των εισιτηρίων και τα Σαββατοκύριακα και όχι μόνο τις καθημερινές. Καλές ταινίες. Του χρόνου ελπίζουμε να δούμε αύξηση στο ελληνικό box office μετά από αρκετό καιρό.

Όμορφες ιστορίες. Απλές, καθημερινές, ανθρώπινες, συγκινητικές. Ιστορίες που θα με κάνουν να βάλω τα κλάματα (δεν πειράζει υπάρχουν και τα χαρτομάντηλα) ή να ξεσπάσω σε τρανταχτά γέλια. Ιστορίες που θα με ταξιδέψουν, που θα τις σκέφτομαι για πολύ καιρό μετά την έξοδό μου από τις αίθουσες. Ιστορίες που θα μεταβολίσω, θα τις μοιραστώ με άλλους και θα τις κάνω δικές μου. Για να τις κρατήσω για πάντα μέσα μου.