Wonder Wheel

Στο Κόνι Άιλαντ της δεκαετίας του 1950 μάς μεταφέρει ο Γούντι Άλεν με τη νέα του ταινία, Wonder Wheel, χτίζοντας έναν ακόμα αξιομνημόνευτο κεντρικό γυναικείο χαρακτήρα, αντίστοιχο της Blue Jasmine που μας χάρισε μερικά χρόνια νωρίτερα.

Ο Χάμπτι (Τζιμ Μπελούσι), ο χειριστής του καρουζέλ στο θεματικό πάρκο του Κόνι Άιλαντ, ζει με τη σύζυγό του Τζίνι (Κέιτ Ουίνσλετ), μια μελαγχολική γυναικεία φιγούρα που αναπολεί τις ημέρες της ως πρωταγωνίστρια του θεάτρου και βασανίζεται από τα λάθη του παρελθόντος της. Το ζευγάρι έχει να αντιμετωπίσει τη μανία του γιου της Τζίνι να ανάβει φωτιές, ενώ η ζωή τους διαταράσσεται εκ νέου όταν κάνει την εμφάνισή τους στο σπίτι τους η αποξενωμένη κόρη του Χάμπτι, Καρολίνα (Τζούνο Τεμπλ), η οποία έχει εγκαταλείψει τον γκάνγκστερ σύζυγό της και έχει αποφασίσει να κρυφτεί στο σπίτι του πατέρα της. Αφηγητής της ιστορίας είναι ο Μίκι (Τζάστιν Τιμπερλέικ), ένας όμορφος ναυαγοσώστης που θέλει να γίνει θεατρικός συγγραφέας.

Καθόλου δεν είναι οι θεατρικές αναφορές στην ταινία, καθώς ο Γούντι Άλεν έχει χτίσει αριστοτεχνικά ένα δράμα -με αρκετά κωμικά στοιχεία- που θα μπορούσες να φανταστείς να ανεβαίνει ως θεατρική παράσταση. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές στον Ευγένιο Ο’ Νιλ, αγαπημένο συγγραφέα του Μίκι. Αν και περισσότερο θα έμοιαζε με ένα θεατρικό του Τένεσι Γουίλιαμς, όπου οι ήρωες βιώνουν την προσωπική τους τραγωδία μέσα από μία γουντιαλενική κωμική ματιά.

Παράλληλα, αρκετές σκηνές γυρισμένες σε κλειστούς χώρους, υπό το έντονο φως του θεματικού πάρκου που δημιουργεί σκηνικά σχεδόν εξωπραγματικά (υπέροχη πραγματικά η φωτογραφία του Βιτόριο Στοράρο, ο οποίος θα πρέπει να λάβει και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για τη δουλειά του εδώ). Το φως αυτό της «χαράς», φωτίζει τη θλίψη των κεντρικών χαρακτήρων της ταινίας.

Κι αν στην αρχή το Wonder Wheel αργεί να «πάρει μπρος», κι αν οι ανδρικές ερμηνείες φαντάζουν υπερβολικές, στη συνέχεια δείχνει τη δύναμή του. Η κάμερα επικεντρώνεται στην τραγική φιγούρα της Τζίνι (εξαιρετική η Κέιτ Ουίνσλετ θα είναι μάλλον δύσκολο να μην είναι υποψήφια για Όσκαρ για την ερμηνεία της στον ρόλο της κουρασμένης και εμμονικής Τζίνι), παρουσιάζοντας παράλληλα τα πάθη και των υπόλοιπων χαρακτήρων. Είναι εκείνη, όμως, που δίνει υπόσταση σε όλη την ταινία. Η κούρασή της, η θλίψη της, η επιθυμία για ζωή και ο αμήχανος και υπερβολικός τρόπος με την οποία την αναζητά είναι το μεγαλύτερο ατού της ταινίας.

Το Wonder Wheel δεν διαθέτει τη δραματουργική δύναμη και ευφυΐα της «Θλιμμένης Τζάσμιν», παρ’ όλα αυτά το χτίσιμο των χαρακτήρων και το συγκλονιστικό φινάλε -με την κάμερα να κάνει ζουμ στο αφηρημένο βλέμμα της Τζίνι- αποδεικνύουν ότι στα 82 του ο Γούντι Άλεν παραμένει εξαιρετικά δημιουργικός.