Συνέντευξη με την Ζωή Ζέρβα: To γέλιο είναι μια μορφή θεραπείας

Στα πλαίσια της νέας ταινίας του Νίκου Ζερβού, Λύσσα Κακιά, που ξεκινά να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από αυτή την Πέμπτη, 18 Ιουνίου, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με την κεντρική πρωταγωνίστρια και συνσεναριογράφο, Ζωή Ζέρβα Γένια.

Η νεαρή ηθοποιός υποδύεται μια κοπέλα που προσπαθεί να σπουδάσει υποκριτική στη σχολή μιας νευρασθενικής αλλά κατά βάθος καλόψυχης διευθύντριας (Βίκυ Κουλιανού), κόντρα στη θέληση του τατουατζή πατέρα της (Τάκη Χρυσικάκου), δουλεύοντας παράλληλα σε μπαρ με τον κολλητό της (Γιώργο Καραμίχο).

Η Ζωή Ζέρβα μας μίλησε για το ρόλο της, για τις δυσκολίες όσων θέλουν να σπουδάσουν ηθοποιία τώρα και παλιότερα και μας παροτρύνει να γελάμε, γιατί το γέλιο είναι… φάρμακο.

update (23/04/2016): H ηθοποιός, στην προσωπική σελίδα της στο facebook δημοσίευσε το παρακάτω κείμενο, όπου διευκρίνισε δημόσια τη θέση της, για το σενάριο της ταινίας, δίνοντας τέλος στις όποιες διαμάχες είχαν προκείψει και απαντώντας στο γιατί δεν εμφανίζεται το όνομα της στο σενάριο της ταινίας:

– Ζωή Ζέρβα, Νίκος Ζερβός, μια ιστορία που πάει πίσω στο χρόνο. Θες να μας πεις για τη σχέση σας;

* Με τον Νίκο έχουμε μια πολύ καλή φιλική σχέση, σεβόμαστε ο ένας τον άλλο όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε σαν χαρακτήρες και σαν επιλογές.

– Πως ήταν η συνεργασία σας, με τον Ζερβό ως σκηνοθέτη;

* Στην αρχή ήταν λίγο περίεργο γιατί όφειλα να τον δω ως σκηνοθέτη κι όχι σαν φίλο μου, οπότε όφειλε και η συμπεριφορά μου τις ώρες των γυρισμάτων να είναι διαφορετική.

– Στο ρόλο σου ενσαρκώνεις μια κοπέλα που προσπαθεί να βγάλει τη σχολή υποκριτικής, παρά τις δυσκολίες, δουλεύοντας παράλληλα σε μπαρ. Εσύ αντιμετώπισες κάποιες από αυτές τις δυσκολίες;

* Σίγουρα. Δούλευα παράλληλα με τη σχολή, γιατί ήθελα να έχω εγώ την ευθύνη της επιλογής και του εαυτού μου, κάτι το οποίο στην αρχή η μητέρα μου το πήρε λίγο άσχημα. Μετά όμως σεβάστηκε πολύ περισσότερο κι εμένα και την επιλογή μου, γιατί είδε πόσο σοβαρά το είχα πάρει.

– Ο χαρακτήρας σου έχει να αντιμετωπίσει και την άρνηση του πατέρα της. Εσύ είχες στήριξη από την οικογένεια σου;

* Είχα πολύ στήριξη στην αρχή από τα αδέρφια μου. Η μητέρα μου δεν συμφωνούσε ιδιαίτερα, για αυτό είχαμε κάνει μια συμφωνία πρώτα να τελειώσω με τις σπουδές μου στα οικονομικά. Ουσιαστικά, το βασικό θέμα ήταν ότι πίστευε ότι θα έπρεπε να έχω σπουδάσει στη Γαλλία που είχε εξαιρετικές σχολές. Κοιτώντας πίσω, μετανιώνω που δεν την άκουσα, γιατί έχασα την ευκαιρία μιας όμορφης εμπειρίας, χωρίς όμως να μειώνω και αυτά που έμαθα εδώ. Ήθελα να σπουδάσω στη μητρική μου γλώσσα υποκριτική  και να μπορώ να μελετήσω εδώ τους τραγικούς ποιητές. Ήταν ένας ρομαντικός τρόπος σκέψης της ηλικίας, ίσως μαζί με λίγο φόβο του να πάω στο εξωτερικό.

– Πόσο σημαντική είναι η κωμωδία για τη ζωή μας;

Πολύ, ανάγκη να γελάμε, μέσα στο γέλιο κρύβονται πολλές όμορφες στιγμές. Είναι και μια μορφή θεραπείας, ένας τρόπος να χαλαρώνουμε αφήνοντας, έστω και για λίγο, τις αρνητικές σκέψεις.

– Περιέγραψε μας ένα αστείο στιγμιότυπο από τα γυρίσματα.

* Είχαμε πολλά αστεία περιστατικά γιατί ήμασταν μια ομάδα που έδεσε όμορφα από την αρχή. Ήταν όμως μια σκηνή στην οποία όλοι μαζί μπλεκόμασταν σε έναν καυγά. O τρόπος που τσακωνόμασταν εκείνη τη στιγμή, προσπαθώντας να δείξουμε ότι δερνόμαστε αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να χτυπήσουμε, με παπούτσια να βγαίνουν και να πετιούνται στον αέρα, ήταν κάτι πολύ αστείο για εμάς που το ζούσαμε!

– Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για τα νέα παιδιά που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί σήμερα;

* Θεωρώ ότι είναι όπως ήταν πάντα, απλώς τώρα υπάρχουν λιγότερες δουλείες στην τηλεόραση και το σινεμά.

– Πολλοί λένε ότι το ελληνικό σινεμά διέρχεται χρόνια κρίση, αν και έχουμε κάποιες διακρίσεις στο εξωτερικό. Ποια είναι η γνώμη σου;

* Υπάρχουν πάρα πολύ καλές ταινίες με εξαιρετικά σενάρια και σκηνοθεσία, ίσως να χρειάζεται λίγο περισσότερος χώρος και λίγο περισσότερη οικονομική στήριξη και στη νέα γενιά. Παίζουν πολλά πράγματα ρόλο σε όλο αυτό και το πιο βασικό είναι το οικονομικό.

– H κρίση είναι γενικότερη στη χώρα και την οικονομία μας. Εσύ είσαι αισιόδοξη;

* Εξαρτάται τη μέρα. Προσπαθώ να μην αφήνω να με τρομοκρατεί αυτή η κατάσταση. Σίγουρα βλέπω τις οικονομικές διάφορες στην πάροδο των χρόνων. Θα ήμουν πιο αισιόδοξη αν ήταν και το πολιτικό σύστημα περισσότερο προς το συμφέρον του κόσμου.
Για παράδειγμα, όταν γίνονται μειώσεις από το κράτος στους δημόσιους υπάλληλους, ας γίνει μείωση και σε αυτούς που το αποφάσισαν -κι αυτοί από το δημόσιο πληρώνονται και βλέπουν ότι τα χρήματα δεν φτάνουν!
Αντίστοιχα, δεν γίνεται να μου χρωστάει το κράτος για κάποια εργασία που του έχω κάνει αλλά δεν έχω πληρωθεί, ενώ εγώ να φορολογούμαι σαν να τα έχω εισπράξει, ούτε γίνεται να μην μπορούμε να τα βρούμε αλλιώς.
Δηλαδή, δεν μπορεί να μου χρωστάς 10 ευρώ, εγώ να σου χρωστάω 5 ευρώ και να πρέπει να σου τα δώσω. Αφαίρεσε τα από τα 10 ευρώ που μου χρωστάς.
Μου φαίνεται πιο δίκαιο και το λέω γιατί πολλές επιχειρήσεις δεν το άντεξαν αυτό το βάρος.
Η αστάθεια είναι που μας πανικοβάλει, αυτό που άλλα ακούς  να λέγονται κι άλλα γίνονται.

– Με τι άλλο ασχολείσαι αυτή την περίοδο; Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

* Κατά βάση με τον γιο μου, όμως όσο μεγαλώνει αισθάνομαι κι εγώ πιο έτοιμη και πιο δυνατή στο να κάνω πράγματα, μου έλειψε η δουλεία μου, αλλά δεν μετάνιωσα στιγμή για τον χρόνο που περάσαμε.
Αυτή την περίοδο συζητάω κάποιες δουλείες και σαν ηθοποιός και σαν σεναριογράφος και εύχομαι να γίνει το καλύτερο δυνατό για όλους μας.