Η Κόρη

Βασισμένη χαλαρά στην Αγριόπαπια του Ερρίκου Ίψεν, η ταινία «Η Κόρη» του Σάιμον Στόουν (γνωστός περισσότερο ως ηθοποιός σε ταινίες όπως το Jindabyne) αποτελεί ένα δράμα χαρακτήρων με δυνατές ερμηνείες.

Η υπόθεση της ταινίας εκτυλίσσεται στη σύγχρονη Αυστραλία. Ο Κρίστιαν (Πολ Σνάιντερ) επιστρέφει στην πατρίδα του προκειμένου να παρευρεθεί στον γάμο του πατέρα του (Τζέφρι Ρας), τον οποίο κατηγορεί για τον θάνατο της μητέρας του. Συναντά πάλι τον παλιό του φίλο Όλιβερ (Γιούεν Λέσλι), ο οποίος ζει ευτυχισμένος με τον πατέρα του (Σαμ Νιλ), τη σύζυγό του (Μιράντα Όττο) και την κόρη του (Οντέσα Γιάνγκ). Η άφιξη του Κρίστιαν θα φέρει στο φως παλιά μυστικά και θα ταράξει τις ισορροπίες της οικογένειας.

Δεν είναι μόνο το εξαιρετικό καστ που  κάνει την ταινία του Σάιμον Στόουν ενδιαφέρουσα. Είναι και ο ευαίσθητος τρόπος με τον οποίο σκηνοθετεί τα πρόσωπα, τη φύση -ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο μοντάζ της Βερόνικα Τζένετ. Είναι και ο τρόπος με τον οποίο αναδεικνύει την ουσία του κλασικού, το στοιχείο που το κάνει διαχρονικό. Μια πληγωμένη αγριόπαπια αποτελεί και εδώ συμβολισμό, όπως και στο θεατρικό του Ίψεν, μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι κλεισμένη σε μια σοφίτα, αλλά βρίσκεται στον κήπο του σπιτιού του Όλιβερ μαζί με όλα τα πληγωμένα ζώα που φροντίζει ο πατέρας του. Ζώα που -όπως φροντίζει από την αρχή  να μας δείξει ο σκηνοθέτης- συχνά πληγώνονται από την επιθετικότητα (το κυνήγι) του Χένρι (Ρας).

Στο επίκεντρο των μυστικών και των αποκαλύψεων βρίσκεται η Χέντβιγκ (το όνομα που αν θυμάστε είχε και η κουκουβάγια του Χάρι Πότερ προέρχεται από δύο λέξεις που σημαίνουν μάχη και φτερωτός). Η Χέντβιγκ είναι μία εύθραυστη και παράξενη παρουσία και η υπέροχη ερμηνεία της Οντέσα Γιάνγκ (στέκεται ισάξια δίπλα στους μεγάλους συμπρωταγωνιστές της) φροντίζει να υπογραμμίσει τα δύο αυτά χαρακτηριστικά της. Είναι η σχέση της Χέντβιγκ με τους γύρω της (τον παππού της, τον πατέρα της και τον Κρίστιαν).

Ο Στόουν φτάνει στην «καρδιά» του κειμένου του Ίψεν για να μιλήσει για ένα κλειστό κοινωνικό σύστημα (είτε πρόκειται για την οικογένεια, είτε για την μικρή κωμόπολη που πλήττεται από την ανεργία, στην οποία κινούνται οι ήρωες της Κόρης). Δεν παινεύεται ότι αφηγείται κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο («Όλοι έχουν μια ιστορία σαν αυτή Όλιβερ, είναι τόσο παλιά όσο οι λόφοι γύρω μας» λέει κάποια στιγμή ο πατέρας – Σαμ Νιλ στον γιο του). Είναι, όμως, το συνηθισμένο που παρουσιάζεται με τρόπο πρωτότυπο.