ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Κρυφή Συνταγή (The Cakemaker)

cakemaker002

3popcorn

Νεαρός Γερμανός αρτοπλάστης συνάπτει σχέση με παντρεμένο Ισραηλινό, που τον επισκέπτεται όταν έρχεται για επαγγελματικό ταξίδι. Παρά τον περιορισμό της σχέσης τους, οικειότητα και μια ισχυρή συναισθηματική σχέση αναπτύσσεται, ώσπου μια μέρα ο νεαρός μαθαίνει ότι ο σύντροφος του πέθανε σε ατύχημα. Θέλοντας να γίνει μέρος της ζωής του συντρόφου του έστω και μετά τον θάνατό του, ο νεαρός ταξιδεύει στο Ισραήλ όπου βρίσκει τη σύζυγο του συντρόφου του, η οποία παλεύει να κρατήσει το μαγαζί τους ανοιχτό και προσφέρεται να εργαστεί εκεί για να βοηθήσει.

Ο άγνωστος αυτός άνδρας σύντομα θα αρχίσει να επηρεάζει βαθιά τη ζωή τόσο της νεαρής χήρας, όσο και του παιδιού της.

Το The Cakemaker, αγαπημένη φεστιβαλική ταινία, είναι μια τρυφερή δημιουργία που μιλά για την απώλεια και την προσπάθεια να τη διαχειριστεί κανείς. Χωρίς συναισθηματικές υπερβολές, αλλά με μία απλότητα που ξαφνιάζει ευχάριστα, η ταινία αναφέρεται στην ουσία της ανθρώπινης επαφής και της προσπάθειας να κρατηθείς από οπουδήποτε -ακόμα και από ένα κέικ.

cakemaker001

Παράλληλα, αποτελεί μια ταινία που δεν διστάζει να στηλιτεύσει κοινωνικές συμβάσεις που επικρατούν στο Ισραήλ. Η σύζυγος καλείται να κρατήσει το μαγαζί «καθαρό», τηρώντας τους θρησκευτικούς περιορισμούς στα υλικά και στους τρόπους μαγειρέματος (για παράδειγμα δεν επιτρέπεται να ψήσει τα μπισκότα στον φούρνο). Επιλέγοντας ως κεντρικό χαρακτήρα έναν outsider -έναν Γερμανό υπήκοο-, o Οφίρ Ραούλ Γκράιζερ μπορεί να κοιτάζει αποστασιοποιημένα αυτή την εμμονή στην παράδοση, καταδεικνύοντας τον παραλογισμό και ενίοτε τη σκληρότητά της.

Η ταινία δεν διστάζει να ανατρέψει αυτά που θεωρούμε δεδομένα για την ταυτότητα, είτε είναι θρησκευτική, είτε αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Οι ταμπέλες δεν αφορούν ιδιαίτερα τον Οφίρ Ραούλ Γκράιζερ που αναζητά νόημα στην συγκινητική σχέση δύο ανθρώπων που αναζητούν ένα στήριγμα στον κόσμο. Στο μήνυμά του αυτό ο σκηνοθέτης έχει δύο πολύτιμους συμμάχους: τους πρωταγωνιστές του Σάρα Άντλερ και Τσόχαρ Στράους που ερμηνεύουν με τρόπο συγκρατημένο -αλλά υπέροχο- τα δύο τραγικά πρόσωπα της ιστορίας.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *