Ο Θεριστής (Le Semeur)
Η βοηθός σκηνοθέτης των Χάνεκε και Ολιβιέ Ασάγιας αποφασίζει να μεταφέρει ένα μυθιστόρημα εποχής που περιγράφει τη ζωή ενός επαρχειακού χωριού που αλλάζει όταν κατ’εντολή του μονάρχη συλλαμβάνονται όλοι οι άντρες και μένουν μοναχά οι γυναίκες. Έναν χρόνο μετά, κάνοντας μόνες τους όλες τις δουλειές και μη ξέροντας αν και πότε θα επιστρέψουν οι άντρες τους αποφασίζουν ότι θα μοιραστούν οι νεότερες όποιον άνδρα βρουν. Οι προσευχές τους εισακούγονται και ένας ευπαρουσίαστος άντρας ξεπροβάλλει. Αυτός κι η νοστιμούλα του χωριού ερωτεύονται, όμως η κοπέλα θα πρέπει να τηρήσει τον λόγο της στις άλλες γυναίκες και να του ζητήσει να τον μοιραστεί με τις άλλες γυναίκες, με σκοπό να μείνουν έγκυες… για να διασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους!
Την ταινία σύστησαν στο αθηναϊκό φεστιβαλικό κοινό πρώτη φορά, οι περσινές 23ες Νύχτες Πρεμιέρας.
Αποτίοντας φόρο τιμής σε κλασικές γαλλικές ταινίες (Μανόν των Πηγών, Καμίλ Κλωντέλ κτλ), σε καρέ 4/3, πετυχαίνει να αναπλάσει αξιοπρεπώς κάποιες στιγμές θερισμού που μοιάζουν βγαλμένες από πίνακες ή ταινία των αδερφών Ταβιάνι. Χάνει όμως στο να αποτυπώσει την ιδιοσυγκρασία, το ύφος, τη γλώσσα, νοοτροπίες της εποχής, ιεραρχίας στη γυναίκες, ως κουτσομπολιά και τραγούδια. Αυτό πιθανώς γίνεται επίτηδες, θέλοντας η σκηνοθέτης να δώσει ένα σύγχρονο αέρα ελευθερίας στις γυναίκες. Έχει όμως ένα θέμα άνισο, που μοιάζει αναποφάσιστη προς τα που να το πάει και πως να το διαχειριστεί, ίσως έτσι να είναι και το βιβλίο… Τόσο γυναίκες όσο και άντρες, ιδιαίτερα εκείνες τις εποχές, είχαν δείξει ότι μπορούσαν να υπομένουν πολλά χρόνια μοναξιάς χωρίς τη συντροφιά του αντίθετου φύλλου.
Έτσι λοιπόν, εξαρτάται στην προσέγγιση και το ύφος ελευθερίας που θα δώσει κανείς, αν είναι τελικά οι ανεξάρτητες γυναίκες που μοιράζονται όλες έναν άντρα, υποχείριο τους, διότι υπάρχει πάντοτε και η άλλη όψη του νομίσματος… Ένα αρσσενικό κοκόρι μόνο μέσα στο κοτέτσι, που τελικά «περνάει» όλες τις κλώσες, αν το καλοσκεφτείτε, δεν είναι ένα καθόλου φεμινιστικό μήνυμα.
Από την ταινία λείπει το έντονο πάθος, η σεξουαλική επιθυμία που αναβλύζει ή περισσότερα κωμικά στιγμιότυπα. Πάμπολλα παραδείγματα από τις γνωστές κωμωδίες Αριστοφάνη, στον κωμικό εφιάλτη της Τεστροστερόνης, ή τη φεμινιστική Μητριαρχία κι από εκεί στο The Beguiled που έγινε πρόσφατα ριμέικ, ο Θεριστής θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευχάριστη παραλλαγή που πρόσθετε και την έννοια «βιολογικό ρολόι» στα προηγούμενα. Όμως η Φρανσέν θέλησε να προσδώσει «ποιότητα» έναντι χιούμορ, ενώ τελικά δείχνει ατολμία και επικεντρώνεται περισσότερο στο ειδύλλιο της κεντρικής ηρωίδας παρά σε ισότητα ή δικαιώματα γυναικών, θυμίζοντας σε στιγμές περισσότερο τηλεοπτικό σίριαλ. Και, επειδή υπάρχουν άπειρες ιστορίες που άνθρωποι, άντρες ή γυναίκες υπέμεναν την απομόνωση για χρόνια ο ένας από τον άλλο, συγνώμη, αλλά ερωτική επιθυμία και ανάγκη εγκυμοσύνης για τη να συνεχιστεί η ζωή (διαιώνιση του είδους;) είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
