Ο Χιονάνθρωπος

Ο Τόμας Άλφρεντσον (Άσε το Κακό να Μπει, Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι) μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα από τα αστυνομικά μυθιστορήματα του Τζο Νέσμπο, με ήρωα τον δημοφιλή ντετέκτιβ του, Χάρι Χόλε.

Τις ημέρες που χιονίζει κάποιος δολοφονεί με άγριο τρόπο νεαρές γυναίκες, τις διαμελίζει και φτιάχνει έναν χιονάνθρωπο. Ο Χάρι Χόλε (Μάικλ Φασμπέντερ) θα κληθεί να ανακαλύψει ποιος είναι ο δολοφόνος που βρίσκεται πίσω από τα εγκλήματα αυτά, καλούμενος ταυτόχρονα να συνεργαστεί με μία νεαρή ντετέκτιβ που φαίνεται να έχει επενδύσει πολλά στην ανακάλυψη του δολοφόνου.

Χωρίς να δηλώνω fan του Νέσμπο και χωρίς να έχω διαβάσει τον «Χιονάνθρωπο» -ή κάποιο άλλο από τα αστυνομικά μυθιστορήματα του συγγραφέα-, μού φάνηκε ότι το πρόβλημα ξεκινούσε από τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας. Ο Χάρι Χόλε παρουσιάζεται σαν ένας άνθρωπος αυτοκαταστροφικός και αλκοολικός, παρουσίαση που γίνεται μέσα από τα λόγια των άλλων κυρίως και όχι μέσα από αυτά που βλέπεις στην οθόνη. Αυτό που βλέπεις στην οθόνη είναι ένας άνδρας όμορφος και απολύτως υγιής, εικόνα που δεν ταιριάζει με την εικόνα που προσπαθεί να σκιαγραφήσει ο περίγυρος του ντετέκτιβ. Ο Μάικλ Φασμπέντερ είναι εδώ διεκπαιρεωτικός -αν και το ίδιο το σενάριο δεν φαίνεται να εμβαθύνει στον χαρακτήρα του- και ίσως να χρειαζόταν ένας άλλος ηθοποιός, λιγότερο «τέλειος» για να ερμηνεύσει αυτόν τον ρόλο.

Η ταινία διατηρεί, ωστόσο, το στοιχείο του λεγόμενου «pageturner», της αγωνίας που σε κάνει να γυρίζεις τις σελίδες. Η ταινία διατηρεί αν όχι το επίπεδο της αγωνίας, τουλάχιστον το στοιχείο της έκπληξης. Πολλοί είναι εκείνοι που σημειώνουν ότι η ταινία δεν ακολουθεί την πλοκή του βιβλίου του Νέσμπο και ο ίδιος ο Νέσμπο έχει παραδεχθεί ότι «αυτός δεν είναι ο δικός του Χιονάνθρωπος», αλλά η εκδοχή του Άλφρεντσον, κάτι που ίσως να μπερδέψει τον θεατή, καθώς κάποια πράγματα δεν εξηγούνται ιδιαίτερα.

Ατμόσφαιρα υπάρχει, αλλά θεωρώ ότι αυτό δεν είναι το είδος της ταινίας που ταιριάζει ιδιαίτερα στον Άλφρεντσον. Το αποτέλεσμα είναι μία αξιοπρεπής ταινία, η οποία, ωστόσο, δεν καταφέρει να δώσει «σάρκα και οστά» στον Χάρι Χόλε και ενδέχεται να προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα στους θαυμαστές του γνωστού ντετέκτιβ.