Καλώς ήρθες στη Νέα Υόρκη (Welcome to New York)
H ταινία που οι Γάλλοι μίσησαν και ο Guardian λάτρεψε. Με την ταινία να είναι εμπνευσμένη από τη δικαστική περιπέτεια και το γνωστό σκάνδαλο του Γάλλου πολιτικού εγείρονται πολλά ερωτήματα γύρω της. Είναι άραγε ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ πολύ χοντρός για να ερμηνεύσει τον Στρος Καν; Και γιατί μουγκρίζει συνέχεια βαριά;
H ιστορία γνωστή, τα ονόματα και ελάχιστες καταστάσεις αλλάζουν. Θέτονται όμως σοβαρά ηθικά διλήμματα. Είναι αυτό όλο όμως έναυσμα για να γυρίσει κάποιος ένα ρεσιτάλ ακολασίας, που σε σημεία σχεδόν ταυτίζεται με ταινία πορνό; Όσο αφορά την επίμαχη αμφισβητούμενη σκηνή, όπου ακολουθείται πιστά η λεγόμενη «αμερικάνικη» εκδοχή δεν προσφέρει τίποτα στην τέχνη. Φαίνεται εξαρχής ότι η προσέγγιση είναι περισσότερο κοντά στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, που και πάλι δυστυχώς εστιάζει στις λάθος λεπτομέρειες.
Πέραν του να κερδίσει από την εκμετάλλευση ενός συμβάντος επικαιρότητας μπορούσε να επιδιώξει να αφήσει κάτι, μια σκηνοθετική άποψη, καλές ερμηνείες, ή πιο φιλόδοξα να επιχειρήσει ένα ψυχογράφημα του κεντρικού πρωταγωνιστή της. Σε όλα αυτά είναι κάτω του μετρίου, με έναν πεντάλεπτο μονόλογο του Ντεπαρτιέ στα γαλλικά να αποτελεί φωτεινή εξαίρεση.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Ντεπαρτιέ φαινόταν χαριτωμένος στην Πράσινη Κάρτα προσπαθώντας να μιλήσει σπαστά αγγλικά. Τα χρόνια κύλησαν, ο ηθοποιός με τη σειρά του κύλησε στο αλκοόλ κι η κοιλιά του φούσκωσε ωσάν της φάλαινας. Ο καλύτερος ρόλος που έχει να επιδείξει τα τελευταία χρόνια είναι αυτός του Οβελίξ στις ταινίες του Αστερίξ. Τον κόσμο όλο γύρισε και τελικά μετακόμισε στη Ρωσία για να γλυτώσει τη φορολογία. Παρόλα αυτά να μιλάει αγγλικά δεν έμαθε.
Στο Καλώς Ήρθες στη Νέα Υόρκη η ελάχιστη χρήση της μητρικής τους κυριολεκτικά δένει τη γλώσσα στους δυο πρωταγωνιστές (Ντεπαρτιέ, Ζακλίν Μπισέ) με τους διαλόγους των δυο συζύγων να καταντούν τουλάχιστον αστείοι. Φαντάζει σαν δυο Έλληνες να προσπαθούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους στα γιαπωνέζικα κρατώντας λεξικά. Κι οι δυο τους παλεύουν να μιλήσουν αγγλικά, αποτυγχάνουν, απογοητεύονται και καταφεύγουν στα γαλλικά, μετά ξαναπαίρνουν θάρρος ξαναπροσπαθούν. Η σκηνή δεν τους βγαίνει με τίποτα. Είναι τόσο cult που αποτελεί γέννεση εποποιίας.
Τελικά να τη δω; Άσχημη σαν ταινία, άσχημη σαν ντοκιμαντέρ, άσχημη αποτύπωση της ιστορίας και άσχημες ως και αστείες ερμηνείες. Μη τους κάνετε το χατήρι… ούτε σε DVD.
