Ευτυχία / Bliss

Η Άννα, μια νεαρή κοπέλα που ζει μόνη της, αρχίζει να ανησυχεί από τα post-it που της αφήνει άγνωστος στην πόρτα της. Στην προσπάθεια της να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από την αντίστροφη μέτρηση στα κίτρινα χαρτάκια αρχίζει να υποπτεύεται τους γύρω της και σταδιακά οδηγείται σε ψυχική κατάρρευση.

Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Χρήστου Πυθαρά, εισηγητή των σεμιναρίων του Filmschool, είναι μια βουτιά σ’ ένα γυναικείο μυαλό που σταδιακά χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα. Η Άννα, που την ερμηνεύει η πρωτοεμφανιζόμενη Ξανθή Σπανού, είναι μια γυναίκα που καταναλώνει τον ελεύθερο χρόνο της στο facebook. Νιώθει μοναξιά ανάμεσα σε φίλους, συνεργάτες και συγγενείς. Δυσκολεύεται να έχει κοινωνική ζωή και τις περισσότερες φορές κατασκευάζει ψέματα για πάρτι και εκδρομές που δεν έχει πάει. Η ερωτική της ζωή επίσης περιορίζεται σε ιντερνετικές απολαύσεις. Μεταξύ του σπιτιού της και του φωτογραφείου που δουλεύει, κάνει σύντομες στάσεις στο ψιλικατζίδικο για να «κλέψει» τσίχλες και στο σπίτι της μητέρας της που δεν σταματά ποτέ να φροντίζει τα λουλούδια της και όχι την Άννα. Ξαφνικά, εμφανίζεται ένας άντρας με κόκκινο μπουφάν που μοιάζει να την παρακολουθεί συνεχώς. Κάθε στοιχείο της ζωής της αρχίζει να γίνεται δυσβάσταχτο υπό την πίεση του κόκκινου μπουφάν και η εμμονή της να εντοπίσει αυτόν τον άντρα παίρνει την μορφή ψύχωσης.

Το καστ συμπληρώνουν ο Δημήτρης Αλεξανδρής, ο Σταύρος Συμεωνίδης, η Θέμις Μπαζάκα και ο Χρήστος Στέργιογλου. Και τα 80 λεπτά της ταινίας στηρίζονται στις πλάτες της Ξανθής Σπανού που καταφέρνει να κρατήσει την προσοχή του θεατή καθ’ όλη την διάρκεια. Το παρανοϊκό της βλέμμα και η στιγμιαία μετάβαση  από την ηρεμία στην έκρηξη ενσαρκώνουν την κύλιση ενός κοριτσιού από την λογική στην τρέλα. Η Ευτυχία όμως βασίζεται και στην σκηνοθετική ανησυχία του δημιουργού της. Ο Χρήστος Πυθαράς τολμά να πειραματιστεί στις λήψεις των πλάνων αλλά κυρίως στο μοντάζ. Εμβόλιμα καρέ που εισβάλλουν στην ροή της ταινίας, εναλλαγές καμερών στην ίδια σκηνή αλλά και παγίδες που στήνει στον θεατή μέσα από μονταζιακή παραπλάνηση είναι όλα δείγματα μιας σκηνοθετικής άποψης που δεν θέλει απλά να αφηγηθεί αλλά να έχει σε εγρήγορση τον θεατή. Και ενώ στην έναρξη μπορεί να νιώσεις μια μικρή επίδειξη σκηνοθετικής ικανότητας περίμενε μέχρι την ολοκλήρωση της ιστορίας της Άννας μέσα από ένα φινάλε που προσγειώνει και αποτελεί συνδυασμό μιας καλής σεναριακής ιδέας και ενός αριστοτεχνικού δεσίματος πλάνων. Στην διεύθυνση φωτογραφίας ο Ευγένιος Διονυσόπουλος και ο Νίκος Θωμάς δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα στα πλάνα των εσωτερικών χώρων και αποδίδουν με ρεαλισμό την περιπλάνηση της Άννας στους δρόμους της Αθήνας. Στην μουσική ο Ντίνος Τσέλης μ’ ένα επιβλητικό μουσικό θέμα που λειτουργεί ως οδηγός στην κινηματογραφική διαδρομή της Άννας. Λάθη που τυχόν θα εντοπίσεις – και κάποιες έντονες κινηματογραφικές επιρροές- δεν θα σε ενοχλήσουν τελικά, καθώς το μεγάλο ατού της ταινίας είναι η σεναριακή οικονομία που καταφέρνει να γλυτώσει από κοιλιές και επαναλήψεις που θα κούραζαν και τελικά η ιστορία της Άννας ξετυλίγεται γρήγορα και ουσιαστικά στην οθόνη.