Η Απόσταση Μεταξύ Μας
Η ιστορία, προβλέψιμη. Ο τρόπος όμως, όχι. Έρωτας, αγάπη από απόσταση. Δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Βαρκελώνη – Λος Άντζελες. Το τέλος έχει μπει ήδη στην ημερήσια διάταξη.
Ξεκινώντας με ένα 17λεπτο μονοπλάνο, ταινία/ιστορία και κινηματογραφική μελέτη από μόνο του, εξελισσόμενο σε μια αργή, μεθοδικότατη, με χειρουργική ακρίβεια τοποθέτηση των δυο χαρακτήρων μέσα σε μια προειλημμένη, προοδευτική σήψη και φθορά στην ηλιόλουστη Βαρκελώνη και την Sunset Boulevard του L.A. – δίχως εντάσεις, δίχως ξεσπάσματα, δίχως κανόνες τραγωδίας, δίχως ορατές αντιθέσεις, όπου η οπτική επαφή μέσω υπολογιστή είναι ένα απατηλό υποκατάστατο, ένας ψυχαναγκαστικός εφιάλτης, που αποδομεί και αποσυνθέτει το μόνο αληθινό και ζωντανό στον έρωτα – την οσμή, το άγγιγμα, τις ανάσες, τις σιωπές, τα βλέμματα από κοντινή απόσταση των ματιών που γελάνε και δακρύζουν, τα πάθη, τα όνειρα – και κλίνοντας με ένα μικρότερης διάρκειας ενσταντανέ/ρέκβιεμ της απόλυτης μοναξιάς, της απόλυτης απόρριψης, της απόλυτης απόστασης, ο δημιουργός, μας παίρνει και μας κάνει μια απίστευτης κινηματογράφησης πτώση στα αδιέξοδα του έρωτα και της ανθρώπινης ψυχής. Αμφιβολία – απόγνωση – απογοήτευση – ενοχές, μια γιορτή της λάσπης.
Σενάριο βαπτισμένο στην πραγματικότητα, διαχείριση του φιλμικού χρόνου αξιοθαύμαστη, χαρακτήρες στιβαροί, εκφράσεις υπαρκτές, ρόλοι που αλλάζουν, υποκριτική σπουδαιότατη και οι διεργασίες του ανθρώπινου εγκεφάλου μπρος στην κάμερα. Ο Γκοντάρ έλεγε πως πρέπει να θυμάσαι την πρώτη σκηνή κάθε έργου, όταν φτάνεις στην τελευταία. Το φιλμ είναι ενιαίο υλικό, έτσι πρέπει να είναι και η αποτυπωμένη αφηγημένη ιστορία. Εδώ το πετυχαίνει. Κάθε ανεξάρτητο πλάνο και μια ιστορία μα επίσης και μια σύνδεση – δίχως διάσπαση στο ελάχιστο – με το όλον. Φτάνεις στο τέλος βλέποντας την κινηματογραφική έκφραση της φθοράς. Κάθε προσπάθεια μάταιη. Κάθε επικοινωνία πρόσκαιρη. Ο έρωτας και η αγάπη – μια έκφραση της θλίψης. Είμαστε όλοι μεταξύ μας «Τόσο μακριά, τόσο κοντά». Πεσιμισμός; Και ας μην θέλουμε να το δεχτούμε, ο δημιουργός μας υποχρεώνει να το προσπαθήσουμε. Ξεχάστε την πρώτη ανάγνωση. Απλά συγκινεί. Αφεθείτε στην αριστουργηματική αφήγηση. Προκλητικά όμορφο, συγκινητικά σπουδαίο, κινηματογραφικός ενθουσιασμός. Και μιλάμε για ντεμπούτο. Όνομα δημιουργού: Κάρλος Μαρκέτ – Μαρσέτ.
