ΆποψηΘΕΜΑΤΑΦεστιβάλ

Ηθική Μηδέν: Χ.Κόρρα ο Σκηνοθέτης-«Παπαράτσι»

Η ταινία ‘Farewell to Hollywood‘ περιγράφει τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής ενός κοριτσιού με καρκίνο από τα 16 του ως το θάνατο του. Πρόκειται για το χειρότερο ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ καθώς η ασθένεια του κοριτσιού χρησιμοποιούνται από το σκηνοθέτη για να κάνει εμπορική επιτυχία. Εκμετάλλευση ανηλίκου, εξαπάτηση και χειρισμός!

Ο σκηνοθέτης εισβάλει ουσιαστικά στο πρόβλημα της οικογένειας από ενδιαφέρον (υποτίθεται) για τις σκηνοθετικές ικανότητες του κοριτσιού για να γυρίσει τελικά βήμα-βήμα την πορεία της προς τον θάνατο. Ισχυρίζεται ότι θέλει να την βοηθήσει να φτάσει στο όνειρο της που είναι να γυρίσει τη δική της ταινία μεγάλου μήκους (στο Χόλιγουντ). Αποκτά ιδιαίτερα στενή σχέση με το κορίτσι και του φουσκώνει τα μυαλά. Στην αρχή η σχέση σκηνοθέτη και κοπέλας με την ανταλλαγή χαμόγελων και προσωπικών μηνυμάτων φαίνεται να εμπεριέχει ερωτικό στοιχείο –όχι αναγκαστικά σαρκικής σχέσης, αλλά εξάρτησης ενός κοριτσιού που λόγω της ασθένειας της δεν είχε ερωτικές εμπειρίες. Οι γονείς της αντιδρούν και κοντράρονται με την έφηβη κοπέλα, παρακαλώντας τον σκηνοθέτη να σταματήσει να καταγράφει τη ζωή τους. Όσο διάστημα δεν την αφήνουν να την βλέπει καταγράφει μέσω κινητού ή skype ή μέσω κρυμμένων καμερών σε άλλους που την επισκέπτονται. Μόλις το κορίτσι γίνεται 18, την βάζει να υπογράψει χαρτιά για να αναλάβει την περίθαλψη της και φροντίδα της και την παίρνει να μείνει μαζί του.

Εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει πως εκμαίευε απαντήσεις από το κορίτσι και πότε άνοιγε και έκλεινε την κάμερα αφού πρώτα το δασκάλευε για να ακουστεί αυτό που ήθελε. Όταν ανέλαβε το κορίτσι, το προέτρεπε να κάνει ό,τι έλειπε από την ταινία του, μικρές παρανομίες μπροστά στην κάμερα χωρίς τη συμμετοχή του, να περνά με κόκκινο ή ένα αθώο γκράφιτι στο πεζοδρόμιο, μέχρι ναρκωτικά (η μαριχουάνα χορηγείται ως παυσίπονο σε καρκινοπαθείς τελευταίων σταδίων).

Το αποκορύφωμα φυσικά είναι ότι επηρεάζει, για να μη πω πείθει, το κορίτσι να εγκαταλείψει τη θεραπεία του. Δεν μου το βγάζει κανείς από το μυαλό ότι το έκανε αυτό γιατί έβλεπε ότι το ντοκιμαντέρ τραβούσε σε μάκρος, ενώ η εγκατάλειψη της θεραπείας είχε ως αποτέλεσμα να μείνει το κορίτσι με ελάχιστους μήνες ζωής. Λίγο πριν την «τελική ευθεία» βάζει το κορίτσι να πάει επιστολή στους γονείς της που να τους εκφράζει την επιθυμία της να μη βλάψουν ή στραφούν εναντίον των ανθρώπων που αγαπά, τον σκηνοθέτη και το συνεργείο του για να έχει την απόλυτη νομική κάλυψη έναντι οποιασδήποτε μήνυσης. Ο Χένρι Κόρρα κάλυπτε έξυπνα τα νώτα του και τραβούσε ακόμα και χωρίς να το ξέρουν οι γύρω του με κρυφές κάμερες και καλωδιωμένος με κοριούς. Άφησε κάποια στιγμή ένα σχόλιο ότι πέρασε κάτι αντίστοιχο ο αδερφός του, όμως δεν επέλεξε αυτόν για την ταινία του.

Mr. Henry Corra… Αν ήμουν κακός άνθρωπος θα σου ευχόμουν να πάθεις το ίδιο για να έχεις τη δυνατότητα να κινηματογραφήσεις τον εαυτό σου και να σημειώσεις την εμπορική επιτυχία που ονειρεύεσαι!

Το τραγελαφικό είναι ότι όσες φορές το κορίτσι κράτησε την κάμερα ήταν καλύτερη από αυτόν. Αλλά και οι γονείς της ήταν απαράδεκτοι στο πόσο αδιαφόρησαν για το παιδί τους. Συγχαρητήρια στο κορίτσι για το θάρρος του αλλά ντροπή σε όλους τους άλλους ιδιαίτερα στον ‘παπαράτσι’ σκηνοθέτη. Του έδωσε ολόκληρα τα 2 τελευταία χρόνια της ζωής της και της όφειλε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που μας παρουσίασε.

Ο Χένρι Κόρρα αναφέρει το κορίτσι Ρετζίνα Νίκολσον ως συν-σκηνοθέτη χωρίς να βελτιώνει κάτι. Ο τίτλος ‘farewell to Hollywood’ τελικά αιτιολογείται μόνο από κάποια αποσπάσματα γνωστών ταινιών που είναι ασύνδετα με το υπόλοιπο έργο. Ο υπότιτλος ‘a love story’ είναι προσβλητικός. Το έργο αυτό αποτελεί  ντοκουμέντο ηθικολογίας για όλα όσα το σύγχρονο ντοκιμαντέρ δεν πρέπει να είναι, δημιουργώντας απορία για το πόσο αποσκοπεί και στο να προκαλέσει αντιδράσεις. Πάντως ήταν η ταινία με τις περισσότερες αποχωρήσεις και το πιο χλιαρό χειροκρότημα στο τέλος, γεγονός που οφείλονταν και στις σκληρές σκηνές που έδειχνε και το στενάχωρο θέμα του. Είναι κρίμα πραγματικά για το γλυκύτατο χαρισματικό κορίτσι. Μακάρι το έργο να εστίαζε στο ότι ο καρκίνος σκοτώνει σχεδόν το 30% των ανθρώπων και ενώ θα έπρεπε ήδη να υπάρχει θεραπεία πεθαίνουμε όλοι και εμείς και οι γύρω μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα άνευ λόγου. Πότε θα γίνει επιτέλους κάτι για αυτήν την ασθένεια;

Aκολουθεί το τρέιλερ της ταινίας, που ουσιαστικά δείχνει τα πρώτα λεπτά του έργου:

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *