23aiff: Sea Sorrow της Vanessa Redgrave
Στα πλαίσια του 23ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας και σε μία ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είδαμε το σκηνοθετικό ντεμπούτο της μεγάλης ηθοποιού και επί χρόνια ακτιβίστριας Vanessa Redgrave. Το Sea Sorrow (Τα Δεινά της Θάλασσας) είναι ένα ντοκυμανταίρ 72 λεπτών που η ίδια και μαζί με την συνδρομή και την βοήθεια του Λόρδου Alfred Dubs και των Γιατρών χωρίς σύνορα, θέλησε να πραγματοποιήσει προκειμένου να μιλήσει για την μεγάλη σύγχρονη τραγωδία του μεταναστευτικού και κυρίως για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.
Αφήνοντας πίσω τις εύκολες πρακτικές καταγγελίας και εικόνων εντυπωσιασμού (θα μπορούσε εύκολα να πέσει στην παγίδα) η Vanessa Redgrave, μαχόμενη υπερασπίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θέλησε να παρομοιάσει το κακό που συντελείται με μια Σαιξπηρική τραγωδία. Δανειζόμενη τον τίτλο της από την Τρικυμία, και με συχνές παρεμβάσεις της ίδιας μέσα στην ταινία, το Sea Sorrow είναι πιο πολύ μία προσωπική κατάθεση της ίδιας της ηθοποιού ακτιβίστριας για να μιλήσει για τα δεινά του φασισμού, του ναζισμού και του πολέμου όπως τα έζησε η ίδια σε πολύ μικρή ηλικία και παράλληλα να παρομοιάσει με την σημερινή κατάσταση και την προσφυγιά ως ένα άλυτο θέμα που πάντα θα επανέρχεται παρά την Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Εστιάζοντας πάντα στον σκοπό της δημιουργίας του ντοκυμανταίρ που δεν είναι άλλος από το να σωθούν ανθρώπινες ζωές όπως είπε και η ίδια, το Sea Sorrow δεν δρέπει καμία δάφνη πρωτοτυπίας ως ντοκυμανταίρ, αντιθέτως θα μπορούσε να θεωρηθεί και κινηματογραφικά παλαιομοδίτικο. Έγινε όμως με αγάπη και κόπο (βλέπουμε την Vanessa Redgrave στους καταυλισμούς στο Καλαί, στις ακτές να αγκαλιάζει μικρά παιδιά) αφήνοντας τους διδακτισμούς και τις καταγγελίες και υπενθυμίζοντας σε όλους μας τι σημαίνει να είσαι ακτιβίστρια και να μάχεσαι με όλα τα μέσα που μπορείς.
