ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Τρελή Αγάπη (Amour Fou)

1popcorn

Ο τρελός έρωτας του συγγραφέα  Heinrich von Kleist και της συντρόφου του Henriette Vogel. Ποιητής με έπαρση, ερωτευμένος με το θάνατο αναζητά σε φαντασμένες ευυπόληπτες γυναίκες την παρτενέρ μιας αυτοκτονίας ενάντια στον πόνο της ζωής.

amour-fou

H ταινία διαθέτοντας μονάχα πλάνα εσωτερικού χώρου, είναι πιο κοντά σε παράσταση παρά σε κινηματογραφικό έργο. Στο μεγαλύτερο μέρος της θεατρικά στημένη, περιέχει άφθονη ανέκφραστη, στείρα απαγγελία από τους ηθοποιούς, που κάθονται κορδωμένοι και όρθιοι περιμένοντας ένας ένας τη σειρά τους για να πουν την ατάκα τους. Υπάρχουν ορισμένα σημεία που θυμίζει έντονα πίνακες εποχής, δυστυχώς χωρίς αυτό να προσδώσει λίγο παραπάνω κύρος στο τελικό αποτέλεσμα.

Ένα έργο που αναζητά φανερά το κοινό του σε μεγαλύτερες περισσότερο ηλικίες, είναι εμποτισμένο με άφθονο κρύο γερμανικό χιούμορ. Στο τελικό αποτέλεσμα δε βοηθούν και οι ερμηνείες, άτολμες, άψυχες και περισσότερο διεκπεραιωτικές παρά ουσιαστικές. Ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας είναι ο σκύλος κι αμέσως μετά ο άλλος σκύλος, που εμφανίζονται μόλις για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά ακολουθεί καταϊδρωμένη η γιαγιά, με τα πικρόχολα σχόλια της.

Η τότε αντιμετωπιζόμενη ως ασθένεια θλίψη, η μετέπειτα κατάθλιψη, σε μια παλαιότερη εποχή,  από μόνο του δεν είναι θέμα που θα έπρεπε να προκαλεί γέλιο. Ιδίως στις μέρες μας και ιδίως στη χώρα μας με όσα περνά κι αυτή κι ο λαός μαζί της. Αντίθετα, η έπαρση των γυναικών της υψηλής κοινωνίας και η αφέλεια τους στην προσπάθεια να αποκτήσουν έναν πολυπόθητο φαινομενικά επιτυχημένο γάμο, είναι ένα στοιχείο πιο κωμικό και ματαιόδοξο από μόνο του, το οποίο αντίθετα αποδίδεται πιο δραματικά. Ένα παλιό έργο, τεμαχισμένο στο καλέμι, αλφαδιασμένο και τετραγωνισμένο στο γνώμονα, με ζυγισμένες γραμμές στο κάδρο του, χωρίς φρέσκια ματιά και ουσία.

amour-fou

«Εκεί που βυθίζεται ο ήλιος, εκεί που εκτείνονται τα σύννεφα, εκεί θα ήθελα να είμαι» αναφέρει ένα από τα πολλά τραγουδάκια – μουσικά διαλείμματα της ταινίας και εμείς δεν μπορούμε παρά να της ευχηθούμε… να πάει. Συνιστάται μόνο για μαθητευόμενους ηθοποιούς ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *