Παρ’το απ’την Αρχή (Begin Again)
Το 2006 ο Τζον Κάρνεϊ μας επιφύλασσε μία ευχάριστη έκπληξη: Το Once, μία ταινία για ένα ζευγάρι στο Δουβλίνου που ζει και τραγουδά για τον έρωτά του. Οκτώ χρόνια αργότερα επιστρέφει στο είδος που τον έκανε διάσημο με το Παρ’ το Απ’ την Αρχή, μία κομεντί για τη μουσική ή μία μουσική κομεντί;
Ο Νταν είναι ένας μουσικός παραγωγός, του οποίου η ζωή βρίσκεται σε τέλμα: δεν καταφέρνει να ανακαλύψει κανένα καινούριο ταλέντο, χάνει τη δουλειά του, ενώ έχει αποξενωθεί και από την έφηβη κόρη του. Η Γκρέτα έρχεται στη Νέα Υόρκη με τον μουσικό σύντροφό της, ο οποίος γίνεται διάσημος. Οι δυο τους γράφουν μουσική και ονειρεύονται. Όταν κάποια στιγμή η Γκρέτα μείνει μόνη της στην αμερικανική μεγαλούπολη, θα γνωρίσει τον Νταν, ο οποίος θα της προτείνει να κάνουν την πόλη στούντιο του δίσκου τους…
Αυτό που είναι ενδιαφέρον με την ταινία είναι το γεγονός ότι σε εκπλήσσει συνεχώς, από τα πιο μικρά στοιχεία της μέχρι τα πιο μεγάλα.
Δεν ακολουθεί την πεπατημένη οδό. Οι ήρωές της δεν είναι σαν τους ήρωες του Music and Lyrics, δεν είναι χαρακτήρες που περιμένουν να ερωτευτούν στο επόμενο βήμα τους. Έρχονται κοντά γιατί όταν οι άνθρωποι πονούν και είναι μόνοι, τότε έρχονται κοντά. Η προσέγγισή τους δεν γίνεται με τρόπο προβλέψιμο, αλλά βαθιά ανθρώπινο. Επίσης δεν περιμένεις να έχει τόσο καλή φωνή η Κίρα Νάιτλι. Ούτε να παίζει τόσο καλά ο Άνταμ Λιβάιν, ο τραγουδιστής των Maroon Five. Στην πραγματικότητα δεν έχεις και πολλές προσδοκίες, αλλά και το Παρ’ το Από την Αρχή είναι και αυτό –όπως ήταν και το Once- μία ευχάριστη έκπληξη.
Και είναι και μία μουσική βόλτα στη Νέα Υόρκη. Μπορεί να μοιάζει σε στιγμές με βίντεοκλιπ, δηλαδή οι εικόνες να συνοδεύουν τα τραγούδια, αυτό όμως είναι αρκετό για να σε κρατήσει δύο ώρες σε ένα σινεμά σε ένα κινηματογραφικό ταξίδι που συνδυάζει μουσική, ερμηνείες, εικόνες και Νέα Υόρκη.
Τελικά να το δω;
Μία ιδιαίτερη μουσική κομεντί με συμπαθητικές ερμηνείες και καταστάσεις που δεν κινούνται στα όρια του προβλέψιμου. Μια ευχάριστη έκπληξη από τον σκηνοθέτη του Once.
