Blackhat
Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στους χάκερ που εισβάλλουν σε ένα σύστημα θέλοντας να αποκομίσουν κέρδος ή για κακό σκοπό. Το Διαδίκτυο βρίσκεται στο επίκεντρο του νέου θρίλερ του Μάικλ Μαν.
Ο σκηνοθέτης που μας έχει χαρίσει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της τελευταίας 25ετίας (από τον Τελευταίο των Μοϊκανών στο Heat, το Insider και το Collateral).
Στη νέα του ταινία, βάζει Κινέζους και Αμερικανούς να συμμαχήσουν στο ανελέητο κυνήγι ενός χάκερ-τρομοκράτη. Ο Τσεν Νταγουάι, ένας αξιωματούχος του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Κίνα καλείται να συνεργαστεί με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες για να βρεθεί ο άνθρωπος που πραγματοποιεί κυβερνοεπιθέσεις με ισχυρό αντίκτυπο (τόσο σε αίμα όσο και σε χρήμα) στις δύο χώρες. Ο ίδιος θα ζητήσει τη βοήθεια της αδελφής του, αλλά και του πρώην συγκατοίκου του στο κολέγιο. Και οι δύο είναι ειδικοί στους υπολογιστές. Το πρόβλημα είναι ότι ο δεύτερος –υπεύθυνος για τμήμα του κώδικα που χρησιμοποίησε ο χάκερ- βρίσκεται στη φυλακή για σειρά αδικημάτων.
Σίγουρα το Blackhat βρίσκεται έτη φωτός μακριά από τις καλές στιγμές του Μάικλ Μαν. Σεναριακά ακολουθεί τη δομή μιας κλασικής περιπέτειας, τόσο κλασικής ώστε ξέρεις και τη στιγμή που θα ακούσεις το «μπουμ». Ξέρεις ότι διαθέτει έναν ήρωα που ξεκινάει ως geek για να καταλήξει σε εκδικητή. Και ξέρεις ότι στο ενδιάμεσο θα ερωτευτεί το κορίτσι και θα βρεθεί κυνηγημένος.
Το γεγονός ότι τα γνωρίζεις όλα αυτά και ότι παρ’ όλα αυτά ο Μάικλ Μαν έχει τη δυνατότητα να σε κάνει να έχεις μία κάποια αγωνία για τα όσα συμβαίνουν, δείχνει αν μη τι άλλο σκηνοθετικό ταλέντο.
Και σε αντίθεση με το περσινό Τζακ Ράιαν: Η πρώτη αποστολή, είναι ανακουφιστικό να μην βλέπουμε τους παραδοσιακούς εχθρούς των ΗΠΑ να δαιμονοποιούνται. Πεκίνο και Ουάσινγκτον παρουσιάζονται σε μία κατάσταση αμήχανης προσέγγισης, κάτι που ισχύει και στην πραγματικότητα φυσικά. Οι Κινέζοι πράκτορες δεν εμφανίζονται λιγότερο ικανοί από τους Αμερικάνους και δεν βρίσκονται επί της οθόνης μόνο για να αποδεικνύουν την ανωτερότητα των δεύτερων. Οφείλω να ομολογήσω ότι απόλαυσα περισσότερο την παρουσία στην οθόνη των Τανγκ Γουέι και Λίχομ Γουάνγκ από εκείνη του Κρις Χέμσγουερθ για παράδειγμα. Δεν είναι κακός ηθοποιός, αλλά είναι μάλλον αταίριαστος στον ρόλο του ιδιοφυούς χάκερ.
Τελικά να τη δω;
Με προβλέψιμο σενάριο, αυτή η περιπέτεια διατηρεί σε στιγμές το ενδιαφέρον της εξαιτίας της σκηνοθετικής ικανότητας του Μάικλ Μαν, αλλά είναι μακριά από τις καλές στιγμές στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο σκηνοθέτης.
