Τα Ερείπια είναι πάντα θλιμμένα (Blue Ruin)
Blue Ruin
(Σκηνοθεσία: Jeremy Saulnier / ΗΠΑ / 90′)
O Ντουάιτ μένει στον δρόμο. Όταν πληροφορηθεί ότι ένας άνδρας που ευθύνεται για μία μεγάλη τραγωδία, πρόκειται να βγει από τη φυλακή αποφασίζει να πάρει εκδίκηση. Ο ίδιος είναι, όμως, μάλλον ατζαμής, η απειρία του θα έχει ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει μία μεγάλη διαμάχη ανάμεσα σε δύο πλευρές.
Η ταινία που έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες και απέσπασε τελικά το βραβείο FIPRESCI, είναι ένα περίεργο κράμα ταινίας. Άλλοτε ειρωνική, άλλοτε φιλμ νουάρ, άλλοτε θρίλερ, το Blue Ruin παρά τις καλές προθέσεις του, κινείται κάπως αμήχανα ανάμεσα στα είδη.
Κερδίζει, όμως, στην επιλογή του κεντρικού χαρακτήρα του: ο Ντουάιτ είναι ένας ήρωας με τον οποίο μπορείς να ταυτιστείς, όχι ένας υπερ-άνθρωπος, όπως βλέπουμε συνήθως σε αυτές τις ταινίες. Είναι ένας ήρωας που κάνει λάθη, που φοβάται, που οργίζεται, που παλεύει. Ο Μέικον Μπλερ δεν φαντάζει η τυπική επιλογή για ήρωα μιας τέτοιας ταινίας, καταφέρνει όμως να κάνει τον θεατή να τον συμπαθήσει και να στεναχωριέται με τα παθήματα και τα προβλήματά του.
Το πρώτο εξαιρετικό 20λεπτο ανατρέπει τους κανόνες του είδους της εκδίκησης. Οι προσπάθειες του Ντουάιτ να βρει ένα όπλο καταλήγουν σχεδόν σε φιάσκο και η εμμονή του με την εκδίκηση μόνο σε κακό μπορεί να του βγει. Όχι άδικα, πολλοί βρήκαν ομοιότητες με το Μόνο Αίμα των αδελφών Κοέν ή ακόμα και με το Fargo, μόνο που το δεύτερο διέθετε μια πιο χιουμοριστική αντιμετώπιση του θέματος.
Το Blue Ruin διαθέτει ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά και ωραία φωτογραφία –πώς θα γινόταν αλλιώς αφού ο σκηνοθέτης Τζέρεμι Σόλνιε είναι και διευθυντής φωτογραφίας- και μπορεί να κινείται ανάμεσα στο σπλάτερ, χωρίς να εγκαταλείπει το χτίσιμο του χαρακτήρα και τις πιο εσωτερικές σκηνές.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι η ταινία δημιουργήθηκε με χρήματα που έβαλε ο ίδιος ο Σόλνιε, καθώς και με χρήματα από το Kickstarter, καθώς αρχικά απορρίφθηκε από το Σάντανς.
Όσο για τον τίτλο της ταινίας, το Blue Ruin αναφέρεται στην Πόντιακ, το αμάξι όπου στην έναρξη της ταινίας ζει ο Ντουάιτ, στο αμάξι των γονιών του, το οποίο κουβαλά ως ένα ερείπιο στη ζωή του. Στην Ελλάδα η ταινία θα προβληθεί με τον τίτλο «Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα».
