Συγκάλυψη (the Drop)
Η βασική υπόθεση της ταινίας, περιστρέφεται γύρω από τη γειτονιά του Μπομπ, ενός μοναχικού, κλειστού στον εαυτό του ανθρώπου που ανακαλύπτει ένα σκύλο πεταμένο στα σκουπίδια. Ο Μπομπ δουλεύει στο μπαρ του ξαδέρφου του Μαρβ το οποίο χρησιμοποιεί η μαφία ως μέρος συγκέντρωσης των «εισπράξεων» της. Μια απρόσμενη ληστεία στο μπαρ ξεκινά ένα καταιγισμό αλυσιδωτών αντιδράσεων, όπου εμπλέκονται όλοι και η διαχωριστική γραμμή εχθρών και φίλων είναι αρκετά αχνή. To έργο είναι βασισμένο στο σύντομο διήγημα Animal Rescue του συγγραφέα από το Σκοτεινό Ποτάμι, Shutter Island και του Gone Baby Gone, Ντένις Λαχέιν.
H σκηνοθεσία είναι του βέλγου Μίχαελ Ρ.Ρόσκαμ. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε τους Τομ Χάρντι (Inception, Locke, Ο Σκοτεινός Ιππότης: η Επιστροφή -ο Μπέιν), Νόομι Ράπας (το σουηδικό Κορίτσι με το Τατουάζ, Prometheus, Sherlock Holmes 2), τον Ματίας Σένερτς (Σώμα με Σώμα, Black Book, Μοσχαροκεφαλή -επίσης σε σκηνοθεσία Ρόσκαμ). Στην ταινία είναι και η τελευταία επίσημη εμφάνιση του Τζέιμς Γκαντολφίνι.
Βασικό στοιχείο του the Drop η προσπάθεια για επιβίωση. Είναι μια ταινία φαινομενικά απλοϊκή, παρόλα αυτά κρυφακούγοντας συζητήσεις θεατών κατά την έξοδο από την αίθουσα, στις Νύχτες Πρεμιέρας όπου την είδαμε σε πρώτη προβολή, άκουσα τα πιο αντικρουόμενα συμπεράσματα. Ο κεντρικός ήρωας ζώντας σε μια κακόφημη γειτονιά, αναγκασμένος να συναναστρέφεται καθημερινά και άτομα του υποκόσμου χρησιμοποιεί την μοναχικότητα ως όπλο του. Όλα στη ζωή του, όμως θα αλλάξουν όταν μια βραδιά βρει ένα παρατημένο κουταβάκι και γνωρίσει μια κοπέλα. Όποιος δεν αντιληφθεί την ζύμωση που γίνεται μέσα του και την αλλαγή δεν θα αντιληφθεί τις ανατροπές που λαμβάνουν χώρα στο τέλος.
Η πιο ευρωπαϊκή σκηνοθεσία του Ρόσκαμ δίνει μια λίγο πιο καλλιτεχνική ματιά στο κατά τα άλλα σκοτεινό θρίλερ, με διαπλεκόμενους, θήτες και θύματα, να κινούνται σε μια παρτίδα σκάκι που οι κινήσεις τους όλο και λιγοστεύουν. Είναι στο σύνολο του αναμενόμενα καλό, χωρίς όμως να κάνει την υπέρβαση. O Τομ Χάρντι χάνει ξανά τη σκοτσέζικη προφορά που μας παρουσίασε στο Locke για να μπει σε έναν μέσο αμερικάνο χαρακτήρα που επιτάσσει ο ρόλος του.
Ανάμεικτα συναισθήματα στην τελευταία στο πανί εμφάνιση του πρόωρα χαμένου Γκαντολφίνι, ο οποίος ανατριχιάζει με τις αντιπαραβολές του χαρακτήρα του με αυτόν του βιβλίου του Λεχέιν (Σκοτεινό Ποτάμι, Νησί Καταραμένων). Η χημεία ανάμεσα στους δυο (Γκαντολφίνι – Χάρντι) βγάζει μια φυσική θεμιτή κωμικότητα που θυμίζει χαρακτήρες που συνηθίζουν να χτίζουν οι Κοέν. Οι διάλογοι μεταξύ των δυο είναι απολαυστικότατοι. Oι φίλοι των σίριαλ θα δουν σε έναν αντίστοιχο ρόλο και την Αν Ντόαντ του Leftovers.
Τελικά να τη δω; Απλοϊκή δομή, με έξυπνα twists και διασκεδαστικούς διαλόγους των κεντρικών χαρακτήρων, προσεγμένα σκηνοθετημένη δίνει ένα ωραίο θρίλερ που έχει ανατροπές και συναρπάζει. Αξίζει να πάτε μόνο και μόνο για την υπέροχη χημεία που αναπτύσσεται μπροστά στο φακό από τον Γκαντολφίνι και τον Τομ Χάρντι. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Έναν γλυκύτατο σκύλο για τους φιλόζωους; Τον έχει.
