Contagion: ένα όχι και τόσο μακρινό σενάριο
Στην πρώτη σκηνή του Contagion, μια χλωμή και άρρωστη Γκουίνεθ Πάλτροου περιμένει την πτήση της στο αεροδρόμιο για να γυρίσει σπίτι της. Στις επόμενες σκηνές μας δείχνει τι μπορεί να προκαλέσει μια αλληλουχία κινήσεων: μια ταξιδιώτισσα που παίρνει ξηρούς καρπούς από μπολ, πριν δώσει την πιστωτική της κάρτα σε μία σερβιτόρο. Μια επαγγελματική συνάντηση ξεκινά με μια ανταλλαγή χειραψίας, την ώρα που ένας άνδρας βήχει σε ένα κατάμεστο λεωφορείο.
Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ δεν θα μπορούσε να φτιάξει μια ακόμα «απλή» περιπέτεια. Ο σεναριογράφος Σκοτ Ζ. Μπερνς ανέλαβε να μιλήσει με επιστήμονες και να πραγματοποιήσει εκτεταμένη έρευνα, προκειμένου να γράψει την ιστορία του. Και πραγματικά. Τα όσα συμβαίνουν στο Contagionμπορεί να είναι το «χειρότερο σενάριο», αλλά είναι ένα πραγματικό σενάριο που ο κόσμος έχει δει αρκετές φορές να επαναλαμβάνεται (πιο πρόσφατα με τη γρίπη των χοίρων και το Η1Ν1). Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ (Σεξ, Ψέμματα και Βιντεοταινίες, Traffic) χρησιμοποιεί την «ντοκιμαντερίστικη» γραφή του, για να κάνει ακόμα πιο ρεαλιστική την ιστορία του. Αυτό που βλέπουμε στην οθόνη θα μπορούσε να είναι ένα –όχι και πολύ μακρινό ενδεχόμενο. Ο Σόντερμπεργκ εξετάζει όλες τις πιθανές πλευρές του φαινομένου: τον «μεσσία» που βγάζει και κάνα φράγκο από την υπόθεση (ωραία στιγμή οι αφίσες στους δρόμους με το prophet–prophit), τις προσπάθειες των επιστημόνων (που ευτυχώς απεικονίζονται ως πραγματικοί επιστήμονες και όχι ως wanna–beμάτσο ήρωες που θα σώσουν τον κόσμο από την καταστροφή). Οι ήρωες του Σόντερμπεργκ έχουν αδυναμίες: εξωσυζυγικές σχέσεις, συναισθηματικά «μπαγκάζια», αισθάνονται μοναξιά, φόβο, νοιάζονται για άλλους ανθρώπους κάνοντας λάθη μπροστά σε μία ολοκληρωτική καταστροφή. Ένα all–starcastεπιστρατεύεται για να ερμηνεύσει τους βασικούς ρόλους (Κέιτ Γουίνσλετ, Ματ Ντέιμον, Γκουίνεθ Πάλτροου και Τζένιφερ Ιλ –ναι το κορίτσι από το Περηφάνια και Προκατάληψη του BBC– ξεχωρίζουν). Είναι λίγο κρίμα βέβαια που ο Σόντερμπεργκ, αν και θέλει, δεν αναπτύσσει περισσότερο τις προσωπικές πτυχές των χαρακτήρων, τις μεταξύ τους διαπλοκές. Το Contagion σου δίνει την εντύπωση ότι ο σκηνοθέτης του δεν έχει αποφασίσει αν θέλει η ταινία να είναι ψευδό-ντοκιμαντέρ ή ταινία καταστροφής, ταινία χαρακτήρων ή περιπέτεια. Και αυτό είναι τελικά και το μεγαλύτερο ψεγάδι της.
Τάιλερ Ντέρντεν
Έτσι όπως τα λες είναι! Και εδώ ταιριάζει το «χιλιοειπωμένη ιστορία που δεν προσφέρει κάτι παραπάνω» :pp
Αυτό που βλέπουμε στην οθόνη θα μπορούσε να είναι ένα –όχι και πολύ μακρινό ενδεχόμενο. Ο Σόντερμπεργκ εξετάζει όλες τις πιθανές πλευρές του φαινομένου.