Deepwater Horizon
Η τραγωδία στην πλατφόρμα πετρελαίου Deepwater Horizon μετατρέπεται σε καλοκουρδισμένη περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον Μαρκ Γουόλμπεργκ στον ρόλο του Μάικι ενός εργαζομένου στην πλατφόρμα. Αφού αποχαιρετούν τις οικογένειές τους, οι εργαζόμενοι φεύγουν για τρεις εβδομάδες στην πλατφόρμα Deepwater Horizon. Η πλατφόρμα συμφερόντων BP έχει καθυστερήσει την εξόρυξη πετρελαίου, καθώς ο υπεύθυνος της πλατφόρμας (τον ερμηνεύει ο Κερτ Ράσελ) μοιάζει να θεωρεί πολύ «εύθραυστη» την πετρελαιοπηγή. Η επιμονή των στελεχών της BP θα οδηγήσει στη συνέχιση του εγχειρήματος, με αποτέλεσμα την έκρηξη στην πλατφόρμα και την τραγωδία.
Μετά το Lone Survivor, ο Πήτερ Μπεργκ συνεργάζεται ξανά με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ σε μία περιπέτεια που έχει μπόλικους τεχνικούς όρους. Το πρώτο μέρος της ταινίας αναλώνεται σε μία προσπάθεια επεξήγησης ειδικών όρων, ενώ το δεύτερο μέρος φιλοξενεί εκρήξεις και ανθρώπινες ιστορίες. Αρκετά κλειστοφοβική, η ταινία σου μεταδίδει μία αίσθηση αγωνίας ακολουθούμενη από σκηνές δράσεις, φλόγες και φυσικά την επιβίωση στο επίκεντρο. Οι ανθρώπινες ιστορίες έχουν εδώ τον πρώτο ρόλο, αν και σε ορισμένες σκηνές η ταινία δυσκολεύεται να κάνει τον θεατή να συμπάσχει με τους κεντρικούς χαρακτήρες. Το ανθρώπινο δράμα αποκαλύπτεται, πάντως, τέλεια σε μία σκηνή της ταινίας, κατά την οποία οι επιζώντες καλούνται να μετρηθούν και να βρουν ποιος δεν τα κατάφερε.
Κι αν η ταινία σας φέρει στο νου το πρόσφατο «Sully» του Κλιντ Ίστγουντ, αυτό είναι γιατί υπάρχει μία ιδεολογική συνάφεια. Και οι δύο ταινίες μιλούν για μια ανθρώπινη τραγωδία, αναφέρονται στις προσπάθειες των διασωστών, στην αγωνία των οικογενειών, ενώ περιλαμβάνουν ένα φορτισμένο συναισθηματικά τέλος με τους ανθρώπους που έζησαν την «τραγωδία» να παρουσιάζονται στον θεατή.
Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να συγχωρέσω την σκηνή με την προσευχή: δείγμα ενός συντηρητισμού που διαπερνά τις ΗΠΑ και ξέρει να «τρυπώνει» και σε ταινίες του Χόλιγουντ. Σίγουρα θα μπορούσε να λείπει.
Ο Μαρκ Γουόλμπεργκ είναι ιδανικός για τέτοιους ρόλους: ρόλους blue collar worker, ενός σκληρά εργαζόμενου Αμερικανού ή ενός στρατιώτη. Αντίστοιχα αξιοπρεπής και η ερμηνεία του Κερτ Ράσελ, σε μία ταινία που θέλει περισσότερο να θυμίσει περιπέτειες όπως τον «Πύργο της Κολάσεως».
Αν και μία ταινία πρέπει να την κρίνει κανείς για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα έπρεπε ίσως να είναι, δεν μπορεί παρά να σχολιάσει κανείς την παντελή απουσία της αναφοράς στην τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η τραγωδία στο Deepwater Horizon. Δεν είναι απλά -όπως σημειώνει η ταινία «μία από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές καταστροφές» στην ιστορία των ΗΠΑ (στην πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη)-, αλλά είναι και μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στην σύγχρονη ιστορία. Αφηγηματικά ο Μπεργκ μπορεί να θεωρούσε ότι δεν θα ταίριαζε μία αναφορά στην καταστροφή, αλλά πρόκειται για ένα θέμα που όλοι γνωρίζουν και είναι επιλογή το να παραλείψεις μία από τις πιο σημαντικές διαστάσεις του.
