Demonic

Ένας νεαρός που βασανίζεται από οράματα της μητέρας του μέσα στο σπίτι μιας γυναίκας που πριν από πολλά χρόνια σκότωσε τους φίλους της, αποφασίζει με μία ομάδα ατόμων που ασχολούνται με τον πνευματισμό να επισκεφθεί ξανά το εν λόγω σπίτι, σε μια προσπάθεια να «ξορκίσει τους δαίμονές του». Μάλλον, όμως, τους προσκαλεί, καθώς λίγες ώρες μετά, σχεδόν όλοι όσοι βρέθηκαν στο σπίτι είναι νεκροί και ο νεαρός καλείται να αφηγηθεί τα όσα συνέβησαν στην αστυνομία.

Η ταινία είναι γυρισμένη με παράλληλη αφήγηση και κινείται ανάμεσα στα όσα λαμβάνουν χώρα πριν τη σφαγή στο σπίτι και στις έρευνες της αστυνομίας μετά τη σφαγή. Πρόκειται για μία ιδέα που τουλάχιστον στο χαρτί έχει ενδιαφέρον. Καθώς όμως ο θεατής έχει φανταστεί πολύ ώρα πριν το τέλος τι πρόκειται να συμβεί, τα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης τον αφήνουν μάλλον παγερά αδιάφορο.

Μια παρέα που λαμβάνει τη λάθος απόφαση να μην φύγει όταν έχει την ευκαιρία (κλασικά), πράγματα που κινούνται μόνα τους μέσα στο σπίτι, άνθρωποι που υπερίπτανται και που έχουν τρομακτικά οράματα, ένα σκοτεινό παρελθόν… Είναι όλα πράγματα που τα έχουμε δει στο παρελθόν και πολύ καλύτερα.

Αν και έχει ένα ενδιαφέρον ο παραλληλισμός της ιστορίας του παρελθόντος με αυτή του παρόντος -η μητέρα του ήρωα βρισκόταν στο σπίτι όπου πραγματοποιήθηκε η σφαγή- η ταινία δεν εξελίσσει πολύ αυτό το στοιχείο. Δεν μιλά δηλαδή για το πώς αντιμετωπίζεις τη σκοτεινιά που κουβαλάς μέσα σου ήδη από το οικογενειακό σου περιβάλλον και για το πώς αυτή η σκοτεινιά μπορεί να περάσει από γενιά σε γενιά. Παρ’ όλο δηλαδή που έχει το υλικό για να προχωρήσει σε μία αλληγορία (όπως έκανε το πολύ ανώτερο Babadook), το Demonic προτιμά τον εύκολο τρόμο και τα ουρλιαχτά.

Ούτε και αυτά επιτυγχάνει, καθώς απευθύνεται σε ένα κοινό που μοιάζει πλέον να έχει δει τα πάντα στο είδος του τρόμου και δεν φαίνεται να μπορεί να του προσφέρει κάτι φρέσκο ή διαφορετικό. Και ας είναι η υπογραφή του Τζέιμς Ουάν (Σε Βλέπω).

Τελικά να τη δω;

Χαζούλικο θριλεράκι της σειράς από αυτά που οι φαν του είδους μπορεί να σπεύσουν να παρακολουθήσουν σε ένα multiplex, το οποίο όμως ούτε τρομακτικό είναι, ούτε ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό -αλλά ούτε και πρωτότυπο.