17o ΦΝΘ: Αγάπη για τον άνθρωπο
Εάν υπάρχει κάτι που χαρακτήριζε τις προβολές της Κυριακής, αυτό ήταν η αγάπη για τον άνθρωπο και τα έργα του. Από τα ρεκόρ Γκίνες του ντοκιμαντέρ Μέτρο Πάντων που προβλήθηκε με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής -και αφήγησης από τον σκηνοθέτη- μέχρι τη χαμένη γλώσσα των Καλιαρντών και τα παραμύθια των ηλικιωμένων παραμυθάδων του δήμου Τρικκαίων, από την στοιχειωτική ιστορία της μπαλαρίνας Τάνακιλ Λε Κλερκ μέχρι τις προσπάθειες για έρωτα των ηλικιωμένων και την περιπλάνηση στην φύση και τον άνθρωπο ως αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού περιβάλλοντος, τα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκαν στο 17ο ΦΝΘ προσπάθησαν να ανακαλύψουν στοιχεία της ανθρώπινης υπόστασης.
Το ντοκιμαντέρ Μέτρο Πάντων του Σαμ Γκριν προβλήθηκε ως live cinema, με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής και σε αφήγηση του ίδιου του σκηνοθέτη. Σε μία ξεχωριστή εμπειρία, ο σκηνοθέτης μιλά για την αναζήτηση νοήματος στα παλιά βιβλία με τα ρεκόρ Γκίνες, ρίχνοντας μια ματιά σε ανθρώπους που έκαναν την υπέρβαση. Το ντοκιμαντέρ διαθέτει μία τεράστια αγάπη για τον άνθρωπο και τα έργα του τη μουσική έπαιξε το συγκρότημα yMusic. Η παράσταση που δόθηκε στη Θεσσαλονίκη θα επαναληφθεί και στην Αθήνα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ήταν ίσως η καλύτερη στιγμή της ημέρας, μαζί με το Αλάτι της Γης, του Βιμ Βέντερς και το Απομεσήμερο ενός Φαύνου, την συγκλονιστική ιστορία της ταλαντούχας μπαλαρίνας Τάνακιλ Λε Κλερκ που στα 27 της προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα, που προβάλλονταν σε επανάληψη.
Οι Cinepivates έχουν αποκλειστικές φωτογραφίες από τις πρόβες, λίγο πριν την έναρξη της παράστασης Μέτρο Πάντων (the Measure of All Things):
Η Ηλικία του Έρωτα ασχολείται με την ερωτική επιθυμία και την αναζήτηση της συντροφικότητας σε μεγαλύτερες ηλικίες ανθρώπων. Με αφορμή μια διαδικασία speed dating (όπου ενδιαφερόμενοι μιλούν μεταξύ τους για 5 λεπτά), ο Στίβεν Λόρινγκ παίρνει μια σειρά συνεντεύξεων από ηλικιωμένους για τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα και τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, θέλοντας να δώσει ένα αισιόδοξο μήνυμα, εγκαταλείπει στην πορεία κάποιους από τους ανθρώπους από τους οποίους είχε πάρει συνεντεύξεις και δεν μαθαίνουμε ποτέ την εξέλιξη. Γιατί σίγουρα εκτός από τη δύναμη που απαιτεί η διεκδίκηση της συντροφικότητας και την τύχη, και ο έρωτας ανάμεσα σε ηλικιωμένους χαρακτηρίζεται και από απογοητεύσεις και ματαιώσεις. Όπως κάθε έρωτας.
Η σκηνοθέτης Σιλβί Ρόκαμπ μας μίλησε για το ντοκιματέρ της, Αγάπα τη Φύση σου, ένα ντοκιμαντέρ υποκίνησης, που μας μιλά μέσω της φωνής του Λίαμ Νίσον για βιολογική επανάσταση και την βιομίμηση, ενώ είχε σε σημεία και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, θυμίζοντας μας παλιά καλά ντοκιμαντέρ. Η σκηνοθέτης αφιέρωσε στο ντοκιμαντέρ οκτώ χρόνια από τη ζωή της, πραγματοποιώντας γυρίσματα σε Χαβάη, Αλάσκα, Ναμίμπια. Κίνητρο της να δείξει στον κόσμο πως να χρησιμοποιεί την γνώση και την τεχνολογία σε αρμονία με τη φύση.
Η Ρόκαμπ στα πλαίσια του Doc for Kids, μοίρασε λευκές κόλλες όπου τα παιδιά που είχαν έρθει για την προβολή συμπλήρωναν το mail τους και υποσχέθηκε να τους στείλει αποκλειστικά wallpapers με ωραίες εικόνες από την ταινία. Ευχάριστη έκπληξη, η σουηδοθρεμμένη ελληνίδα ηθοποιός, Δήμητρα Τσιώβα, που ζει στο Λος Άντζελες και συμμετείχε στην ταινία, μόλις έμαθε ότι προβαλλόταν στην Ελλάδα πήρε το αεροπλάνο και ήρθε κι αυτή στο φεστιβάλ, παρακολούθησε την προβολή και μας μίλησε μετά, προλογίζοντας την σκηνοθέτη.
Στο On. Off. η ομάδα ντοκιμαντέρ Animart 2014 φτιάχνει ένα ντοκιμαντέρ για τις πυγολαμπίδες και τη σχέση τους με το φως και το σκοτάδι. Με φρεσκάδα, τα νέα παιδιά που γύρισαν την ταινία -υπό την εποπτεία του δασκάλου τους, Βασίλη Λουλέ- προσδίδουν χιούμορ και πρωτοτυπία σε ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που κατά τα άλλα θα μπορούσε να είναι βαρετό.
Ήταν μια διαδικασία ζύμωσης για την ομάδα, υπήρχαν διάφορες ιδέες και κυριάρχησε η πιο ισχυρή, η εμπειρία μιας κοπέλας που φτάνοντας στο χωριό είδε για πρώτη φορά στη ζωή της πυγολαμπίδες και το θέαμα της εντυπωσίασε. Τα γυρίσματα στο Μονοδέντρι διήρκεσαν μόλις τέσσερις μέρες.
Όμορφη η ιδέα του Β.Λουλέ να αναζητήσει ανθρώπους της υπαίθρου για να του αφηγηθούν παραμύθια από τα παλιά, στο ντοκιμαντέρ Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί. Και μερικά από αυτά τα παραμύθια είναι τόσο παράξενα και politically incorrect που συναρπάζουν το κοινό. Θα είχε ενδιαφέρον ίσως να αναζητήσει παραμύθια σε όλες τις γωνιές της Ελλάδος (για να αναδειχθούν ομοιότητες και διαφορές) και όχι μόνο στα Τρίκαλα. Η ιδέα της ταινίας θυμίζει λίγο τον καταπληκτικό Μανάβη του Δ.Κουτσιαμπασάκου, αν και η συνοχή της συχνά χανόταν. Στην κάμερα και στις φωτογραφίες γυρισμάτων, ο Μ.Κριτσωτάκης. Μετά την προβολή ο σκηνοθέτης διέθεσε dvd της ταινίας του στο κοινό, έναντι 15,00€.
Ο Β.Λουλές, μιλώντας μετά το τέλος της ταινίας είπε ότι στόχος του δεν ήταν η διατήρηση των παραμυθιών -μιας και αυτά υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένα, αλλά οι άνθρωποι της υπαίθρου που τα αφηγούνται και αυτά ήθελε να καταγράψει. «Τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι τοπία ολόκληρα. Είναι δύσκολο να σας εξηγήσω πως μαθαίνει κανείς να κάνει τους άλλους να του ανοίγονται. Αυτό είναι κάτι που αποκτάται με το χρόνο. Για να ζωντανέψεις μια διαδικασία αφήγησης ή εξομολόγησης, πρέπει να συμμετέχεις ολόκληρος. Ήμουν εκεί ως μικρό παιδί που θέλει να τα “ρουφήξει” όλα. Πολλές φορές καθόμουν οκλαδόν κάτω για να τους εξομοιώσω για αυτούς την εικόνα ενός παιδιού που διψάει για παραμύθια. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που ένιωσα την ανάγκη να το κάνω για την περιοχή μου για να ξαναβρώ τους παιδικούς μου ήρωες» είπε ο σκηνοθέτης.
Με μία άλλη χαμένη πρακτική -ή καλύτερα γλωσσικό ιδίωμα- ασχολείται το ντοκιμαντέρ Καλιαρντά της Πάολα Ρεβενιώτη, στο οποίο και υπογράφει μόνη την σκηνοθεσία, καθώς όλα τα προηγούμενα της ήταν συν-σκηνοθεσία με τον Γιώργο Λιάκο. Συγκεκριμένα, το νέο ντοκιμαντέρ της γνωστής τρανσέξουαλ περσόνας, μιλά για τη διάλεκτο που χρησιμοποιούσαν μεταξύ τους οι ομοφυλόφιλοι από τις δεκαετίες του 1940 έως και μετά από τη δικτατορία, καταγράφοντας παράλληλα μαρτυρίες για το ύφος των καλιαρντών, τη σημασία τους, καθώς και τον τρόπο διασκέδασης και ζωής των ομοφυλοφίλων εκείνης της περιόδου. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον θέμα που εκθέτει μία σειρά από ενδιαφέρουσες απόψεις, καταγράφοντας την ανάπτυξη -και την παρακμή- των καλιαρντών, καθώς και τα δάνειά τους στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα.
