Φέλιξ & Μέιρα (Felix et Meira)
Υπερορθόδοξη εβραία στη Γαλλία με ένα παιδί δεν είναι ικανοποιημένη από τη ζωή της. Όταν ο σύζυγός της λείπει από το σπίτι, εκείνη κλείνει τα παράθυρα και βάζει μουσική. Θα γνωρίσει άνδρα χωρίς σταθερές βάσεις, που μόλις έχει χάσει τον πατέρα του και παρά το γεγονός ότι τους χωρίζει ένα χάσμα, θα έρθουν κοντά.
Δεύτερη ταινία μετά το «Στο Κενό της» που προσπαθεί να μας δώσει μία αίσθηση της ζωής στις οικογένειες χασιδιστών. Μάλιστα και σε αυτή την ταινία πρωταγωνιστεί η Χαντάς Γιαρόν, σε μία ακόμα πολύ καλή ερμηνεία.
Η ταινία του Καναδού Μαξίμ Ζιρού, η οποία κέρδισε βραβείο καλύτερης καναδικής ταινίας στο Φεστιβάλ του Τορόντο, είναι μία ήσυχη καταγραφή μιας σχέσης. Βασίζεται στα βλέμματα, στα αγγίγματα, αλλά και στους περιορισμούς, στα εμπόδια που κλείνουν τον δρόμο στους δύο ήρωες.
Η ερωτική σχέση δεν είναι καν το ζητούμενο. Το ζητούμενο στην περίπτωση του Φέλιξ είναι η αναζήτηση της ευτυχίας και στην περίπτωση της Μέιρα η αναζήτηση της ελευθερίας.
Σε μία ηλεκτρισμένη σκηνή της ταινίας, οι δύο πρωταγωνιστές στέκονται στην Times Square, θαμπωμένοι από την προοπτική των φώτων στη Νέα Υόρκη. Δεν κάνουν τίποτα άλλο, απλά τα σώματά τους αγγίζονται διακριτικά και παρατηρούν με θαυμασμό.
Δεν γνωρίζεις τι είναι αυτό που κινεί τους χαρακτήρες και για ποιον ακριβώς λόγο έρχονται κοντά. Ίσως αυτή η ασάφεια, δημιουργεί χαρακτήρες όχι 100% ανεπτυγμένους, αλλά, πάντως αξιοπρόσεκτους.
Αξίζει να σημειωθεί και η παρουσία του Λουζέρ Τουέρσκι στον ρόλο του συζύγου της Μεϊρά. Μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ταινίας ανήκουν σε αυτόν.
Σε αρκετά σημεία νιώθεις ότι η ταινία πλατειάζει, χωρίς να έχει ουσιαστικά κάτι επιπλέον να πει. Ευδιάκριτο είναι αυτό στο τελευταίο κομμάτι, όπου ο Φέλιξ αναζητά τη Μέιρα ντυμένος με τα ρούχα των χασιδιστών, στην δική της κοινότητα.
Ωστόσο, σε αποζημιώνει το φινάλε (το οποίο φέρνει στο νου τον «Πρωτάρη»): Ανοιχτό και παράλληλα ρεαλιστικό για την ιστορία δύο ανθρώπων που δεν ξέρεις για ποιον λόγο ήρθαν κοντά.
Τελικά να τη δω;
Μία ανατομία στη σχέση δύο ανθρώπων από διαφορετικούς κόσμους. Αν και σε ορισμένα σημεία πλατειάζει, παραμένει τρυφερή και ενδιαφέρουσα.
Fun trivia: Σε κάποια σκηνή της ταινίας υπάρχει ένα παλιό βίντεο που δείχνει μια γυναίκα να παίζει κιθάρα. Ο σκηνοθέτης το είχε δει στο Youtube και το αγάπησε και έτσι επέλεξε να το βάλει στην ταινία.
