Focus

Ας ξεκινήσω από μία παραδοχή: Το Focus διαθέτει όλα όσα θεωρώ εκνευριστικά σε μία χολιγουντιανή ταινία. Έναν μεγάλο σταρ που προσπαθεί διακαώς να επιστρέψει στις επιτυχίες, κάνοντας κάτι «εύκολο», μία νεαρή ηθοποιό που έχει πρόσφατα τραβήξει τα βλέμματα της προσοχής (και ας τη δοκιμάσουμε και σε κάτι άλλο) και μία δόση κοσμοπολιτισμού.

Ο Νίκι είναι επαγγελματίας απατεώνας. Προσπαθεί να διδάξει στην Τζες τα κόλπα του παιχνιδιού και εκείνη φαίνεται να είναι άξια μαθήτρια. Όταν στην εξίσωση μπαίνει το ρομαντικό στοιχείο, οι δρόμοι τους θα χωρίσουν. Μερικά χρόνια μετά, ο Νίκι θα αναλάβει μία κομπίνα για λογαριασμό ενός εκατομμυριούχου που διαθέτει αγωνιστικά αυτοκίνητα και θα βρει την Τζες μπροστά του.

«Ποδόσφαιρο, γρήγορα αυτοκίνητα, σεξ, ρομαντισμό, κωμωδία, δράμα, μεγάλα ονόματα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και κομπίνες… Αυτή η ταινία έχει κάτι για όλους!». Τάδε έφη ο σκηνοθέτης της, δείχνοντας ακριβώς ότι κάποιοι έκατσαν να γράψουν το σενάριο σκεπτόμενοι πώς θα μπορούσαν να προσελκύσουν το μεγαλύτερο μέρος του κοινού.

Ναι, η ταινία διαθέτει όλα αυτά που μας είπε ο κύριος Γκλεν  Φικάρα, ο ένας από τους δύο σκηνοθέτες της ταινίας. Δεν διαθέτει, όμως, φρεσκάδα ή πρωτοτυπία.  Η συνταγή είναι γνωστή και την έχουμε δει αρκετές φορές.

Αν υπάρχει κάτι που «σώζει» την ταινία αυτό είναι η παρουσία των δύο πρωταγωνιστών. Ο Γουίλ Σμιθ δεν έχει υπάρξει τυχαία ένας από τους πιο επιτυχημένους ηθοποιούς του Χόλιγουντ και εδώ καταλαβαίνεις ότι μπορεί να κάνει τον θεατή να παρακολουθήσει ακόμα και μια αδιάφορη ιστορία. Από την άλλη, η Μάργκοτ Ρόμπι (θυμάστε τη σέξι σύζυγο του Ντι Κάπριο στον Λύκο της Ουόλ Στριτ;) έχει κάτι από τον αέρα της Σαρλίζ Θερόν.

Παρ’ όλα αυτά η ιστορία τους -η οποία σε αρκετά σημεία φέρνει στο νου τον  Τουρίστα- δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον. Είναι σαν προμαγειρεμένο φαγητό που το τρως, αλλά δεν έχει να σου προσφέρει και πολλά θρεπτικά συστατικά.

Και τελικά να αποπροσανατολίζεις τον θεατή με ωραίες τοποθεσίες, εντυπωσιακά σκηνικά, έντονους ρυθμούς και δύο όμορφους πρωταγωνιστές, δεν προσφέρει και πολύ ουσία -αλλά ούτε και αγνή απόλαυση- στο τελικό αποτέλεσμα.

Τελικά να τη δω;

Στην τηλεόραση ένα απογευματάκι… Στο σινεμά δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούριο.