Το Μυστικό της Ευτυχίας (Hector and the Search for Happiness)
Ο Έκτορ είναι ένας ψυχαναλυτής που ζει με τη σύντροφό του στο Λονδίνο. Καθημερινά καλείται να ασχοληθεί με την πηγή της δυστυχίας των άλλων. Μέσα του βαθιά, αισθάνεται ότι κάτι του λείπει. Αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο για να ανακαλύψει τι είναι η ευτυχία, αλλά στην ουσία για να ανακαλύψει τι είναι αυτό που λείπει από τον ίδιο.
Υπάρχει κάτι σχεδόν… ύπουλο σε αυτή την ταινία. Ενώ προσπαθεί να σε πείσει ότι το θέμα είναι η αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας, οι απαντήσεις που σου δίνει για το τι θα μπορούσε να είναι αυτή είναι συγκαταβατικές και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και προσβλητικές.
Μοναχοί που χορεύουν κάτω από πολύχρωμα σκοινιά που φυσούν στον άνεμο, κοπέλες που πουλούν το κορμί τους και έρχονται κοντά με τον ήρωα, μαφιόζοι που βρίσκουν την καλοσύνη μέσα τους. Χρησιμοποιώντας παρόμοιους κώδικες με την Κρυφή Ζωή του Ουόλτερ Μίτι -η οποία όμως ήταν πιο έντιμη στις προθέσεις της και πολύ καλύτερη ταινία-, το Μυστικό της Ευτυχίας είναι μία σειρά από ψευτοκουλτουριάρικες απόψεις για το πώς θα έπρεπε να είναι η ευτυχία.
Στο επίκεντρό της ταινίας βρίσκεται ένας ήρωας που δεν διστάζει να κάνει ό,τι θεωρεί απαραίτητο (χωρίς να ενδιαφέρεται για τους άλλους) προκειμένου να ανακαλύψει τη δική του ευτυχία. Ένα είδος «πειράματος», με μία ιδέα ότι δεν πειράζει να ζήσεις τη ζωή σου όπως ακριβώς θέλεις, χωρίς να σκέφτεσαι ποιους πληγώνεις, αρκεί την επόμενη ημέρα να έχεις βρει τι θέλεις. Διαφωνώ με την άποψη αυτή και διαφωνώ και με την ταινία.
Με τσιτάτα για την ευτυχία που φροντίζει να σου εντυπώνονται, γράφοντας τα κάτω από την οθόνη (σε ένα είδος ημερολογίου ευτυχίας), το ταξίδι του Έκτορ από το Λονδίνο στην Κίνα, την Αφρική και τις ΗΠΑ δεν σε πείθει ότι καταφέρνει -έστω- να αγγίξει τι είναι πραγματική ευτυχία. Ίσως αυτό να λειτουργούσε με μία μορφή συνεντεύξεων σε διάφορες χώρες του κόσμου, αλλά έτσι όπως είναι δομημένη η ταινία -λίγο κωμωδία, λίγο περιπέτεια, λίγο ρομαντική κομεντί-, αυτό καθίσταται σχεδόν απαγορευτικό.
Εάν σας θυμίσει το Eat, Pray, Love δεν θα έχετε άδικο. Το Μυστικό της Ευτυχίας βλέπει τον κόσμο από μία εξωτική, δυτική λογική και τη ζωή μέσα από υπαρξιακές ψευδοφιλοσοφίες. Η ταινία βασίζεται στο best-seller του Φρανσουά Λελόρντ, Το ταξίδι του Έκτορα (κυκλοφορεί και στα ελληνικά).
Το μόνο ενδιαφέρον στην ταινία είναι η σε ορισμένες στιγμές παιδική ματιά του σκηνοθέτη Πήτερ Τσέλσομ (που έχει στο ενεργητικό του ταινίες όπως η Χάνα Μοντάνα και το Serendipity), με σκίτσα που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην ταινία και η υπέροχη φωτογραφία του Κόλια Μπραντ.
Το πλέον ενοχλητικό είναι το τέλος. Ένα αποκορύφωμα συναισθηματικού παραληρήματος, με τον ήρωα να μην μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του και τον θεατή να τον παρακολουθεί μάλλον απορημένος.
Τελικά να τη δω;
Αν η ιδέα σας για την ευτυχία είναι κάτι διαφορετικό από ένα εξωτικό ταξίδι και μερικά ψευτο-φιλοσοφικά τσιτάτα, τότε καλύτερα να μη μάθετε την άποψη του Έκτορα για την ευτυχία.
