Ηρακλής
O Ηρακλής έχει ολοκληρώσει τους δώδεκα άθλους του και έχει σχηματίσει μια ομάδα μισθοφόρων με την οποία περιπλανιέται στην Ελλάδα και αναλαμβάνει επικίνδυνες αποστολές έναντι αδρής αμοιβής: τους δεινούς πολεμιστές Αυτόλυκο και Τυδέο, την αμαζόνα Αταλάντα, τον μάντη Αμφιάραο και τον ανιψιό του Ιόλαο που εξυμνεί τους άθλους του Ηρακλή. Αφού απαλλάσσουν τον βασιλιά της Μακεδονίας από τους πειρατές, ο βασιλιάς της Θράκης Κότυς τους καλεί στο παλάτι τους και τους ζητά να εκπαιδεύσουν τον στρατό του και να τον βοηθήσουν να νικήσει τον επαναστάτη Ρήσο που απειλεί το βασίλειο της Θράκης. Ο βασιλιάς λέει την αλήθεια ή μήπως είναι ένα τέχνασμα για να κυριαρχήσει ως τύραννος στο λαό της Θράκης;
O Ηρακλής είναι σχεδόν ο μόνος από τους ήρωες της μυθολογίας που είναι κατεξοχήν κινηματογραφικός : ούτε θεός ούτε άνθρωπος, δεν γίνεται αποδεκτός από τους θεούς και προκαλεί συχνά τον φθόνο και τον φόβο των κοινών θνητών. Φυσικά δεν θα περιμέναμε από ένα αμερικανικό μπλόκμπαστερ να βασιστεί στην ψυχολογία του ήρωα και στην διπλή του υπόσταση. Οι σεναριογράφοι της ταινίας ξεκινούν με την έξυπνη ιδέα της απομυθοποίησης. Ο Ηρακλής δεν πραγματοποιεί τους άθλους μόνος του αλλά με την βοήθεια μιας ομάδας πολεμιστών που πουλάει τις υπηρεσίες τους σε βασιλιάδες για να τους απαλλάξει από κινδύνους. Χρωστούν την φήμη τους στην εκπληκτική ικανότητα του Ιόλαου, ανιψιού του Ηρακλή που με την ευχέρεια λόγου του μεγαλοποιεί την εικόνα του και τον κάνει να φαίνεται σαν το απόλυτο είδωλο στα μάτια των άμαθων στρατιωτών. Στις κρίσιμες στιγμές της ταινίας όμως το σενάριο ξαναδίνει στον Ηρακλή την μυθική του δύναμη με την οποία διαφεύγει από τους κινδύνους. Αυτή η διπροσωπία του σεναρίου λειτουργεί εις βάρος της ταινίας που δεν ξέρει σε ποιο δρόμο να βαδίσει αυτόν της παρωδίας ή της εξύμνησης της ατομικής δύναμης. Ευτυχώς, παρά κάποιες σκηνές όπου ο εκπαιδευτής Ηρακλής μιλάει στους Θράκες στρατιώτες σαν αμερικανός λοχίας, οι σεναριογράφοι αποφεύγουν την παγίδα της εύκολης ψυχολογίας και δεν γεμίζουν την ταινία με ανούσιες σκηνές προσπαθώντας να δώσουν μια εικόνα έξυπνου μπλοκμπάστερ. Δεν θα τους κατηγορήσουμε επίσης που προσπαθούν με απλοικό τρόπο να περάσουν τα κλασσικά εύκολα μηνύματα όπως η ανάγκη για συνεργασία, η πίστη στον εαυτό σου που μπορεί να κινήσει και βουνά. Η μανιέρα τους είναι διασκεδαστική γιατί είναι αυθεντική.
H σκηνοθεσία του Μπρέντ Ράτνερ είναι τυπική χωρίς κάποια έξαρση που θα έδινε στη ταινία μια ιδιαίτερη αξία. Κινηματογραφεί τις μάχες με απλό κλασσικό τρόπο που είναι αποτελεσματικός εναλλάσσοντας γενικά πλάνα από ελικόπτερα με κοντινά πλάνα των ηρώων στην διάρκεια της μάχης. Η κινηματογράφηση των μαχών που γίνονται σώμα με σώμα θυμίζουν περισσότερο ταινίες παλιάς κοπής όπως Και οι εφτά ήταν υπέροχοι ή Ο Ρομπέν των δασών παρά την σύγχρονη ηρωική παραγωγή στύλ 300. Αυτή η επιλογή κάνει την ταινία πιο γήινη και διασκεδαστική όπως και οι ερμηνείες των ηθοποιών της . Στους μικρούς ρόλους τους μια πλειάδα πολύ καλών άγγλων ηθοποιών δείχνει να το διασκεδάζει με επικεφαλής τον Τζόν Χάρτ στο ρόλο του δόλιου βασιλιά που ερμηνεύει με πειστικό τρόπο. Διασκεδαστικός είναι και ο Ιαν Μακ Σέιν στο ρόλο του μάντη καθώς δίνει μια κωμική νότα στην ταινία με το τρόπο που περιμένει το θάνατο. Παράδοξα συμπαθητικός είναι και ο Ντουέιν Τζόνσον στο ρόλο του Ηρακλή που αποφεύγει τον στόμφο και παίζει φυσικά και με δόσεις χιούμορ τον χαρακτήρα του.
Συμπέρασμα λοιπόν; Μπορεί να μην έχει την μαεστρική σκηνοθεσία του Μονομάχου ή το οπτικό στυλ των 300 αλλά είναι ένα καλό δείγμα απλής διασκέδασης. Μην αφήσετε όμως τα παιδιά σας να πιστεύουν ότι αυτός είναι ο μύθος του Ηρακλή.
