Επίσημη Ιστορία

Στην Αργεντινή του 1983, λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας, η Αλίσια, μία καθηγήτρια Ιστορίας, αρχίζει να βλέπει τα πράγματα που δεν άκουγε τόσο καιρό. Μια φίλη της επιστρέφει από την εξορία και της αφηγείται την φρίκη που έζησε, οι εφημερίδες γράφουν καθημερινά για τις θηριωδίες που έγιναν, ενώ οι μανάδες των αγνοουμένων στέκονται μπροστά της, κάνοντάς την -μαζί με τους μαθητές της- να αμφιβάλλει για την επίσημη εκδοχή της ιστορίας. Σταδιακά θα αρχίσει να σκέφτεται μήπως πίσω από την υιοθεσία της μικρής και πολυλατρεμένης της κόρης κρύβεται και κάποιο άλλο μυστικό.

Πολυβραβευμένη ταινία που  θεωρείται από τις κλασικές του αργεντίνικου σινεμά. Ο σκηνοθέτης έγραψε το σενάριο στη διάρκεια της δικτατορίας και η ταινία κυκλοφόρησε στις αίθουσες λίγο μετά την πτώση της. Διαθέτει πολύ θάρρος, καθώς μιλάει για τα ιστορικά γεγονότα τη στιγμή ακριβώς που έγιναν. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκείνη την περίοδο στην οποία αναφέρεται η ταινία είχαν μόλις βρεθεί τρία παιδιά από αγνοούμενους γονείς, ενώ σήμερα έχουν βρεθεί εκατοντάδες.

Η ταινία είναι προϊόν της δεκαετίας του 1980 και αυτό φαίνεται κυρίως στη χρήση της μουσικής που μοιάζει να υπερκαλύπτει τη δράση. Ωστόσο, αποτελεί μια συγκινητική ιστορία που προβληματίζει, με μία κεντρική ηρωίδα που σε κάνει να συμπάσχεις μαζί της: ποια είναι η ευθύνη μας απέναντι στον κόσμο; Επιτρέπεται να λέμε ότι “δεν γνωρίζαμε”; Και αν πραγματικά δεν γνωρίζαμε και τελικά μαθαίνουμε, ποια είναι η στάση που πρέπει να τηρήσουμε;

Υπέροχη είναι η Νόρμα Αλεάντρο στον ρόλο της Αλίσια, μιας γυναίκας σύγχρονης και συντηρητικής ταυτόχρονα που έρχεται αντιμέτωπη με το βάρος της Ιστορίας. Θα μπορούσε να είναι η μητέρα μας ή κάποια γυναίκα που γνωρίζουμε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία προβάλλεται σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια -σε αυτή τη μορφή προβλήθηκε και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.