Αγώνες Πείνας: Επανάσταση (Μέρος Α’)
Ένα κορίτσι σηκώνει το τόξο του και σημαδεύει ενάντια σ’ έναν ουρανό ηλεκτρομαγνητικού πεδίου με αποτέλεσμα να τον καταστρέψει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η επανάσταση της Κοτσυφόκισσας. Το Επανάσταση Μέρος Ι συνεχίζει από κει που μας είχε αφήσει το δεύτερο μέρος των Αγώνων Πείνας, Φωτιά. Η Κάτνις (Τζένιφερ Λόρενς) και οι κάτοικοι- στρατιώτες της Περιοχής 13, η οποία παρέμεινε κρυμμένη από την δικτατορική ηγεσία της Κάπιτολ, προσπαθούν να ενισχύσουν το πνεύμα της αντίστασης σε όλες τις περιοχές, να δημιουργήσουν συσπείρωση δυνάμεων και τελικά να εναντιωθούν στην αυταρχική εξουσία του προέδρου Σνόου. Και για να γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά πρέπει να διαφημιστούν μέσα από το πρόσωπο της Κάτνις.
Το Πρώτο μέρος της Επανάστασης κινείται γύρω από τους δισταγμούς της Κάτνις όσον αφορά στο αν πρέπει να βοηθήσει για να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να διεκδικήσει την ελευθερία του και τα δικαιώματά του ή πρέπει να απομακρυνθεί από το «σόου» της Περιοχής 13 απλά και μόνο για να σωθεί ο σύμμαχος της, Πίτα – ο οποίος έμεινε πίσω στην Κάπιτολ και αποτελεί υποχείριο του Σνόου. Πολλοί οι προβληματισμοί για ένα κορίτσι που στους προηγούμενους αγώνες πείνας ήταν πιο αποφασισμένο και τολμηρό ενώ τώρα μοιάζει να υποκύπτει στο ατομικό αίσθημα, στο εσύ και όχι στο εσείς. Χρειάζεται την βοήθεια μιας ομάδας «ανταρτών» για να κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφής που έχει προκαλέσει η πολιτική της Κάπιτολ, όχι μόνο στην δική της περιοχή αλλά και σε ολόκληρη την Πάνεμ.
Στο σύνολο της η Επανάσταση δεν ξεχωρίζει για την πρωτοτυπία στην κινηματογράφηση και την τεχνοτροπία των εφέ, αν και αυτά περιορίζονται καθώς η ταινία απομακρύνεται από την δράση και προσεγγίζει απειλητικά το κοινωνικό δράμα (στον βαθμό βέβαια που υπάρχουν σαφώς και είναι άρτια, κάτι που δεν μας εκπλήσσει όμως πια σαν θεατές για το συγκεκριμένο είδος ταινιών!). Παραμένει η παρέλαση των σταρ γύρω από την απολαυστική Τζένιφερ Λώρενς, που έχουμε ήδη συνηθίσει από τους προηγούμενους αγώνες, που όμως σ’ αυτή την ταινία τελικά απογοητεύει καθώς όλοι μοιάζουν να έχουν μια πιο υποτονική συμμετοχή. Προσωπικά η απουσία του αγαπημένου Λένυ Κράβιτς μου δημιούργησε τεράστιο κενό, το οποίο επιδείνωσε και η περιορισμένη παρουσία του ιδιόρρυθμου Χέιμιτς (Γούντυ Χάρελσον). Αλλά ας μην είμαστε άδικοι, κάπου εκεί στην σιδηροκατασκευή της περιοχής 13 περιφέρεται σαν σύμβουλος της Τζούλιαν Μουρ, ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν στην τελευταία του συμμετοχή σε ταινία πριν τον θάνατο του (η ταινία είναι αφιερωμένη στην μνήμη του, καθώς ο θάνατος του Χόφμαν συνέβη την περίοδο των γυρισμάτων της Επανάστασης).
Τελικά, το Επανάσταση Μέρος Ι δεν έχει να μας προσφέρει πολλά, πέρα από το να μας προετοιμάσει για την συνέχεια. Υστερεί σε δυναμισμό και συμβολισμούς σε σχέση με τα προηγούμενα και δίνει μικρή ώθηση στην εξέλιξη της αφήγησης. Η απορία είναι μία: λογικά υπάρχει κάποιος λόγος που μια ιστορία ολοκληρώνεται σ’ ένα βιβλίο, μήπως ο λόγος αυτός πρέπει να μας κατευθύνει στο να υπάρχει και μία ταινία που να βασίζεται σ’ αυτό το βιβλίο; Απλή ερώτηση…
>> Διαβάστε επίσης: Κριτική – Αγώνες Πείνας: Φωτιά
>> Διαβάστε επίσης: Κριτική – Αγώνες Πείνας
>> Διαβάστε επίσης: Αγώνες Πείνας – Ένας Κόσμος που Φλέγεται (Αφιέρωμα)
