ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Inferno

2popcorn

Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον σε νέες περιπέτειες. Ο ήρωας που δημιούργησε ο Νταν Μπράουν έχει μια νέα πρόκληση να αντιμετωπίσει, αυτή την φορά στην Ιταλία. Ο Λάνγκτον ξυπνά στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου και διαπιστώνει ότι αδυνατεί να θυμηθεί πως βρέθηκε εκεί. Η Σιένα, γιατρός του νοσοκομείου, ρισκάρει την ζωή της με σκοπό να βοηθήσει τον Λάνγκτον να βρει την μνήμη του καθώς ανακαλύπτουν ότι είναι μπλεγμένος σ’ ένα σχέδιο εξολόθρευσης του πληθυσμού με την χρήση ενός θανατηφόρου ιού.

Inferno

Λίγο πολύ η συνταγή είναι γνωστή. Ο Λάνγκτον προσπαθεί να λύσει μια σειρά από αινίγματα που λειτουργούν ως ντόμινο για να καταλήξουν στην σωτηρία του κόσμου στο παρά πέντε. Δίπλα του μια γυναικεία παρουσία με καταλυτικό ρόλο. Η πλοκή εξελίσσεται μέσα σε λίγες ώρες και η χώρα είναι η Ιταλία – με μια μικρή επίσκεψη και στην Κωνσταντινούπολη. Πιστός στις υποχρεώσεις του, ο Τομ Χανκς παραμένει στον πρωταγωνιστικό ρόλο και στην σκηνοθεσία ο υπεύθυνος και για τις δύο προηγούμενες περιπέτειες του καθηγητή, Ρον Χάουαρντ.

infernoΓια να είναι όμως “νόστιμη” μια κινηματογραφική συνταγή κάθε φορά, δεν πρέπει απλώς να την επαναλαμβάνεις αλλά να της δίνεις και έναν αέρα ανανέωσης. Το Inferno δυστυχώς υστερεί ακριβώς σ’ αυτό το σημείο. Έχει δράση και μια ενδιαφέρουσα ιδέα, όμως και τα δύο τα αναλώνει σε ένα κοινότυπο σενάριο με το διαλογικό του μέρος να μοιάζει σα να το έγραψε αρχάριος σεναριογράφος. Η ανάγκη για κατανάλωση του προϊόντος του Νταν Μπράουν, τώρα που ακόμα πουλάει, οδηγεί σε βιαστικές κινήσεις δημιουργίας που στερούνται έμπνευσης και πρωτοτυπίας. Όσο και αν η σκηνοθεσία πασχίζει να διατηρήσει το σασπένς με τα οράματα του Λάνγκτον που είναι βουτηγμένα στο αίμα και στις παραμορφωμένες μορφές που έχουν βγει απο την κολάση του Δάντη, η σύνδεση των γρίφων δεν κορυφώνουν το μυστήριο. Ο Τομ Χανκς μοιάζει απλά να εκτελεί την πεπατημένη και η Φελίσιτι Τζόουνς, στον ρόλο της Σιένα, υστερεί δίπλα του με την χημεία μεταξύ τους να μην δένει ποτέ. Αν είσαι φαν των προηγούμενων ταινιών, πρόκειται για μια χλιαρή συνέχεια με τον Τομ Χανκς να τρέχει στα σοκάκια και τους ναούς της Φλωρεντίας και της Βενετίας.

 

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *