Ίρις (In the Shadow of Iris)
Ο Αντουάν είναι ένας πετυχημένος μεγαλοτραπεζίτης παντρεμένος με μια πανέμορφη γυναίκα. Η ζωή του θα αλλάξει όταν εκείνη θα εξαφανιστεί μετά το γεύμα τους σε πολυτελές εστιατόριο. Ο Μαξ έχει δεχθεί να “παίξει” τον απαγωγέα, επί πληρωμή, προκειμένου να γλιτώσει η γυναίκα του Αντουάν, Ίρις, από την κοινή ζωή μαζί του. Όλα δείχνουν ότι πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο μέχρι την στιγμή όπου ένας ξαφνικός θάνατος αλλά και η ανάμειξη της αστυνομίας θα αναγκάσει τον Μαξ να αναζητήσει τον δρόμο έξω από την ιστορία που έχει μπλέξει.
Ο Ζαλίλ Λεσπέρ σκηνοθετεί -αλλά και πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Αντουαν- ένα ερωτικό τρίγωνο σε φόντο φιλμ νουάρ. Μετά την σκηνοθετική του δουλειά με θέμα την ζωή του Yves Saint Laurent, επιστρέφει στο Παρίσι και προσπαθεί να συνθέσει μια ιστορία πάθους και μίσους. Οι αδυναμίες του ανθρώπινου μυαλού είναι οι αιτίες για τα γεγονότα που εκτυλίσσονται. Ο χρεοκοπημένος Μαξ (Ρομαίν Ντουρί) είναι ένας ήρωας με κατεστραμμένη την οικογενειακή του κατάσταση που προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί. Μπλεγμένος σε μια ιστορία που δυσκολεύεται να κατανοήσει προσπαθεί να γίνει αυτό που του έταξαν ότι θα είναι, ο θύτης και όχι το θύμα. Ο Αντουάν απ’ την άλλη έχει την αυταρέσκεια του κατακτητή. Πιστεύει ότι μπορεί να ελέγξει τα πάντα και να τα ρυθμίζει σύμφωνα με τα δικά του θέλω. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Στο παρασκήνιο μένουν οι γυναίκες της ιστορίας (Σαρλότ Λε Μπον, Ελέν Μπαρμπί) που ενώ εκείνες φαντάζονται ότι ηγούνται των καταστάσεων τελικά δεν είναι παρά μαριονέτες ελεγχόμενες από τον Αντουάν.
Όλα τα συστατικά μοιάζουν ικανοποιητικά ώστε να δημιουργήσουν μια αστυνομική ιστορία μυστηρίου που μπορεί να κρατήσει το βλέμμα του θεατή καρφωμένο στο πανί. Το μεγάλο μειονέκτημα όμως του ΙΡΙΣ είναι η υπερβολή ως βασικό συστατικό της αφήγησης. Η εξέλιξη της ιστορίας δεν μοιάζει αληθοφανής και βρίθει σεναριακών κενών απαραίτητων για να ικανοποιηθεί η κεντρική ιδέα του σεναρίου. Οι ερμηνείες αλλά και η ατμόσφαιρα του Παρισιού- με τις σκηνές να εναλλάσσονται από μοντέρνα επιχειρησιακά κτήρια σε πολυτελείς οίκους ανοχής και πίσω στο φτωχό γκαράζ του Μαξ- δεν θα μπορέσουν να συγκρατήσουν τη δυσπιστία σου. Μια ιστορία μυστηρίου για να είναι συναρπαστική πρέπει να διατηρεί στοιχεία ρεαλισμού ώστε ο θεατής να μην αναφωνεί σε κάθε νέο στοιχείο “έλα μωρέ σιγά!”. Ο σεξουαλικός φετιχισμός του Αντουάν, αν και ατμοσφαιρικός στην απόδοση του, μοιάζει περισσότερο ως το πικάντικο στοιχείο που έχει προστεθεί βεβιασμένα για να δέσει τα θεμέλια της υπόθεσης. Η ερωτική σχέση των ντετέκτιβ που ερευνούν την υπόθεση- και οι σεξουαλικού περιεχομένου διάλογοι μεταξύ τους- δεν ικανοποιούν ως στοιχείο εμπλουτισμού των δευτερευόντων χαρακτήρων.
Η ταινία του Λεσπέρ ενώ έχει όλα τα απαραίτητα, και σε σωστή δόση, υλικά δεν έχει καταφέρει να τα “μαγειρέψει” έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι άνοστο.
