Τζακ Ράιαν: Η πρώτη αποστολή

Οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών πουλάνε. Αυτό τουλάχιστον πρέπει να σκέφτονται στο Χόλιγουντ, χωρίς να έχουν μάλλον πληροφορηθεί τη ζημιά που έκανε ο Έντουαρντ Σνόουντεν και τα βασανιστήρια σε Ιράκ και Αφγανιστάν.

Έχουν, βέβαια στο μυαλό τους τον Τζέιμς Μποντ. Εκεί, όμως που ο Βρετανός πράκτορας επανεφευρίσκει τον εαυτό του, ο Τζακ Ράιαν –γνωστός σε εμάς από τις ταινίες Το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη, Παιχνίδια Ολέθρου και Απόλυτος Κίνδυνος- επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια παιχνίδια κατασκόπων που έχουμε δει εκατοντάδες φορές στη μεγάλη οθόνη.

Ένας Αμερικανός πράκτορας που αγαπά την πατρίδα, μπλέκεται ανάμεσα στο καθήκον και τον έρωτά του για μια έξυπνη και γοητευτική νεαρή, αντιμετωπίζει Ρώσους μεγιστάνες που θέλουν να καταστρέψουν την πατρίδα του και έχουν αδυναμία στο ποτό και τις γυναίκες.

Είναι απορίας άξιο γιατί ο Κένεθ Μπράνα θέλησε να σκηνοθετήσει αυτή την αδιάφορη περιπέτεια. Ίσως για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε μια καθαρόαιμη περιπέτεια (τον Θορ μέχρι και σαιξπηρικό δράμα τον έλεγες) ή για να του δοθεί η ευκαιρία να ερμηνεύσει έναν Ρώσο μεγιστάνα.

Στο πρώτο σκέλος καλά τα καταφέρνει. Η σκηνοθεσία είναι νευρική, η ταινία όσο χρειάζεται μεγάλη και ο θεατής δεν βαριέται.

Σεναριακά, βέβαια, είναι τόσο κλισέ που θα μπορούσε να ακολουθεί κατά γράμμα ένα φανταστικό βιβλίο με κανόνες για το «τι να αποφεύγει κανείς σε μία κατασκοπευτική περιπέτεια».

Δεν εξηγείται ποτέ γιατί η «κακιά» Ρωσία έχει βάλει στο μάτι τις ΗΠΑ ή γιατί το μίσος του Βίκτορ Σερέβιν είναι τόσο μεγάλο ώστε φτάνει σε τέτοια άκρα. Και αυτός ο άκρατος αμερικανικός πατριωτισμός -τόσο, μα τόσο φανερός στην τελευταία σκηνή. Από έναν Βρετανό θα περιμέναμε μια περισσότερο επικριτική στάση.

Το μοναδικό ενδιαφέρον σε αυτή την κατά τα άλλα άκρως κοινότοπη περιπέτεια είναι οι σκηνές που ο Τζακ Ράιαν δείχνει να κομπλάρει ή να φοβάται. Είναι άνθρωπος, δεν είναι φονική μηχανή και είναι υπέρ του Κένεθ Μπράνα που μας δείχνει και αυτή την πλευρά του.

Κατά τα άλλα… μόνο σε DVD και αν.