JURASSIC WORLD: ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ (JURASSIC WORLD: DOMINION)
Οι δεινόσαυροι ζουν πλέον σε όλον τον πλανήτη και προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα αβέβαιο περιβάλλον κοντά στην ανθρωπότητα και με διάφορα προβλήματα συμβίωσης να δημιουργούν αναστατώσεις. Όταν όμως μία πολυεθνική θα δημιουργήσει ένα νέο είδος παλαιολιθικής ακρίδας που θα φέρει την κατάρρευση του οικοσυστήματος, ο Όουεν και η Κλαιρ μαζί και με κάποιους παλιούς γνώριμους θα προσπαθήσουν να ανατρέψουν την κατάσταση και να σώσουν την ανθρωπότητα αλλά κυρίως τους δεινοσαύρους.
Τριάντα (σχεδόν) χρόνια από το πρώτο Jurassic Park του Στήβεν Σπίλμπεργκ που ανέτρεψε τα δεδομένα αλλά γέμισε και τα ταμεία παγκοσμίως με εκατομμύρια εισπράξεων, ήρθε η ώρα της Κυριαρχίας για να κλείσει με πολύ ”φασαρία” την δεύτερη τριλογία του franchise, που πόνταρε κυρίως στον εντυπωσιασμό και την περιπέτεια χωρίς όμως η συγκεκριμένη σειρά να δείχνει σημάδια κούρασης. Η ιδέα της επανεμφάνισης χαρακτήρων από την πρώτη ταινία (Λόρα Ντερν, Σαμ Νιλ και Τζεφ Γκόλντμπλουμ) λειτουργεί ενθαρρυντικά όχι μόνο για τους fans της σειράς αλλά και ως αποχαιρετισμός της συγκεκριμένης εποχής. Αν και οι παραγωγοί δήλωσαν πως το franchise δεν τελειώνει, μπαίνει όμως ένα τέλος στην συγκεκριμένη εποχή και στους χαρακτήρες.
Το Jurassic World Κυριαρχία, είναι μία καταιγιστική και άκρως εντυπωσιακή περιπέτεια, χωρίς να πέφτει σε ευκολίες και μακρόσυρτες σκηνές καταδίωξης, τρομαχτική σε σημεία, με ωραία υπόγεια μηνύματα περί οικονομικών συμφερόντων, με καινούργιες ιδέες και κυρίως με ισοροπία στο χιούμορ και το σοβαρό της υπόθεσης. Η δράση σκορπάει επίτηδες σε διάφορα σημεία λόγω πληθώρας χαρακτήρων, δίνοντας στην ταινία ανάσα από την εξυπνακίστικη διάθεση του Κρις Πρατ (στις προηγούμενες ταινίες) και στην σοβαροφάνεια της Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, με την σκυτάλη στη Λόρα Ντερν και τον Σαμ Νιλ να κάνουν περίπατο στην ταινία και να μας προσφέρουν καθαρόαιμες ερμηνείες και χαρακτήρες περιπέτειας. Το μοντάζ του βραβευμένου με Oscar για το Gravity Μαρκ Σάνγκερ δίνει ρέστα στις σκηνές της Μάλτας και το κυνηγητό στα στενά της, όπως και η φωτογραφία του Τζον Σβάρτσμαν, οι δεινόσαυροι είναι υπερβολικά αληθινοί (χάρις στην χρήση του animatronics) και το CGI οπτικά ανύπαρκτο, ενώ η σκηνή στα ορυχεία διαθέτει και κάτι από Ιντιάνα Τζόουνς, όπως και η υποβρύχια σκηνή της Μπράις Ντάλας Χάουαρντ.
Κινηματογράφος της απόλαυσης, μπλοκμπάστερ στην καλύτερη του μορφή, με ηθοποιούς σε ρόλους, με διάρκεια 146 λεπτών, η Κυριαρχία νοιώθει λίγο αμήχανα στην ιστορία της μικρής Μαίηζι (που δεν λειτουργεί στο παραμικρό) και στο φινάλε της που χαρακτηρίζεται οπτικά αλλά και σεναριακά υποτονικό. Συνδυάζει όμως τα πάντα με πολύ έξυπνο τρόπο (από τους πάγους στις ζούγκλες, από τα εργαστήρια σε παράνομα παζάρια στη Μάλτα) και ο σκηνοθέτης χειρίζεται το υλικό του με τρόπο που δείχνει την επιθυμία του όχι απλά να εντυπωσιάσει αλλά να βάλει τον θεατή στον ίδιο κυκεώνα που ζουν οι ήρωες. Πετυχαίνει απόλυτα κάνοντας την ταινία μάλλον και την καλ΄ύτερη όλων των συνεχειών.
Λειτουργεί αποκλειστικά στην μεγάλη οθόνη, με ήχο από τον Οσκαρούχο Τζον Καζάλι που εντυπωσιάζει με την λεπτομέρεια και την υπερβολή ταυτόχρονα, οι δεινόσαυροι της Κυριαρχίας αξίζουν την επιτυχία τους διότι είναι έντιμοι ως προς την φύση τους αλλά και ως προς το σινεμά της απόλαυσης. Προσοχή στα υβρίδια!
Η ταινία κυκλοφορεί 9 Ιουνίου σε διανομή Tulip.
