Ο Κούμπο και οι Δύο Χορδές

Σε μία εποχή που το εγχώριο box office στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις animation ταινίες, η Laika φέρνει στις αίθουσες άλλο ένα μικρό οπτικό θαύμα. Η ταινία «Ο Κούμπο και οι Δύο Χορδές» εμπνέεται από την ιαπωνική κουλτούρα και αποτελεί ένα παραμύθι με ανθρωπόμορφα πλάσματα, δαίμονες και φαντάσματα.

Ως μωρό ο Κούμπο ίσα που γλίτωσε από την οργή του πανίσχυρου παππού του. Η μητέρα του κατάφερε να σωθεί και να σώσει και τον ίδιο (με ένα μάτι λιγότερο), ωστόσο ο πατέρας του Κούμπο δεν τα κατάφερε. Ως αγόρι ο Κούμπο αφηγείται μαγικές ιστορίες στο χωριό για να μπορέσει να ζήσει και ακολουθεί τη ρητή οδηγία της μητέρας του να μην μένει μακριά από το καταφύγιό τους όταν νυχτώνει. Όταν ο Κούμπο παραβιάσει την εντολή αυτή, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές και το μικρό αγόρι θα κληθεί να ξεκινήσει ένα ταξίδι με τη συντροφιά μιας μαϊμούς και ενός σκαθαριού που κάποτε υπήρξε γενναίος πολεμιστής.

Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι η υπέροχη ομορφιά της. Χρησιμοποιώντας stop – motion animation μαζί με μία πρωτοποριακή τεχνική που επιτρέπει σε 3D εκτυπωτές να δημιουργούν τις διαφορετικές εκφράσεις στα πρόσωπα των χαρακτήρων, οι οποίες τοποθετούνται στη συνέχεια στη φιγούρα, η ταινία είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό παραμύθι. Μία από τις πιο μαγικές σκηνές της ταινίας είναι σχεδόν στην αρχή της, όταν ο Κούμπο αφηγείται στο χωριό μια από τις ιστορίες του. Τα φύλλα του χαρτιού μετατρέπονται σε φιγούρες origami, οι οποίες στη συνέχεια «ζωντανεύουν» και εξελίσσουν την ιστορία. Πρόκειται για ένα μόνο από τα εντυπωσιακά επιτεύγματα της ταινίας -και υπάρχουν πολλά: καταιγίδες, όνειρα, μάχες, ένας τεράστιος σκελετός.

Η ιστορία ακολουθεί τους κανόνες ενός κλασικού παραμυθιού και ίσως να μην είναι τόσο εκλεπτυσμένη όσο άλλες ταινίες της Laika. Είδα την ταινία στην Ισπανία στην υποτιτλισμένη εκδοχή της -στην Ελλάδα θα προβληθεί μεταγλωττισμένη- και δεν βοηθούσε το γεγονός ότι ο Μάθιου ΜακΚόναχι με την all american προφορά του ερμήνευε τον Ιάπωνα πολεμιστή.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα: Σε μία εποχή σύνθετων animated ταινιών (όπως το Inside Out ή το Finding Dory), υπάρχουν στιγμές που σεναριακά το «Κούμπο» μοιάζει… λίγο. Δεν γίνονται και πολλά στην ταινία ή τουλάχιστον πολλά που να μην περιμένουν τα παιδιά να δουν έτσι κι αλλιώς, ενώ οι χαρακτήρες μοιάζουν μάλλον «δυσδιάστατοι». Ο Κούμπο μοιάζει να «περνάει πίστες» σε ένα βιντεοπαιχνίδι και οι θείες του είναι βγαλμένες από το σύμπαν του «V for Vendetta».

Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για ένα οπτικά εντυπωσιακό και συναισθηματικά τρυφερό ταξίδι, ένα ταξίδι που σίγουρα θα αρέσει σε μικρούς και μεγάλους.